Ποιος θέλει το τέλος του πολέμου;

06:01 7/7/2022 - Πηγή: Το Ποντικι

Όσο περνούν οι μέρες, οι εβδομάδες και οι μήνες, τόσο περισσότεροι συνειδητοποιούν αυτό που ήταν από την αρχή αυτονόητο: θα αργήσει να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Πολύ περισσότερο θα αργήσουμε να συνέλθουμε από τις συνέπειές του – μήνες τώρα εξηγούμε τα πώς και τα γιατί. Ακόμη και αν οι εχθροπραξίες σταματούσαν αύριο, ο κόσμος έχει ήδη αλλάξει και η εν λόγω σύγκρουση έχει αποκτήσει πλανητικό χαρακτήρα.

Αυτή ακριβώς η εξέλιξη είναι που, περισσότερο από κάθε άλλον παράγοντα, εμποδίζει τη

λήξη του πολέμου. Άλλωστε τα τετελεσμένα που έχουν διαμορφωθεί μετά τη ρωσική εισβολή δεν είναι εύκολο να παρακαμφθούν.

1. Η Ρωσία, εφόσον «επιβίωσε» από τις εν πολλοίς άσφαιρες δυτικές κυρώσεις και δεν έχει ηττηθεί στο έδαφος, δεν πρόκειται να αποχωρήσει από την Ουκρανία οικειοθελώς. Με ποιο αντάλλαγμα άλλωστε;

● Την άρση κυρώσεων με τις οποίες μπορεί να ζήσει;

● Τη μη εισδοχή της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, η οποία έχει πάψει να συζητείται;

● Την αλλαγή κυβέρνησης στην Ουκρανία όταν πλέον δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο δημιουργίας φιλορωσικής κυβέρνησης;

● Την αποκατάσταση ποιας «εμπιστοσύνης» με την Ευρώπη, με την οποία η ρήξη είναι σχεδόν μη επανορθώσιμη;

Και πώς θα παραδώσει εδάφη, για τα οποία μπήκε σε ένα τεράστιο γεωπολιτικό ρίσκο, χωρίς να ταπεινωθεί και να εκπέσει σε στρατηγική ανυποληψία;

2. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ξεκάθαρες: Δεν θέλουν το τέλος του πολέμου σε καμιά περίπτωση, εκτός εάν αυτό σημάνει την ήττα της Ρωσίας. Μόνο που αυτή η προοπτική, εάν υποθέσουμε ότι θα προκύψει, θα απαιτήσει πολλά χρόνια, ωκεανούς αίματος και ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή της Ουκρανίας.

Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι, από την ασφάλεια της Ουάσιγκτον, προσφέροντας στους Ουκρανούς ψίχουλα μερικών δεκάδων δισ. από το ΑΕΠ των 22 τρισεκατομμυρίων, επενδύουν στη δημιουργία ενός βάλτου στον οποίο φιλοδοξούν να βουλιάξει μακροπρόθεσμα ο Πούτιν.

3. Η Ουκρανία πώς θα παραδώσει παραγωγικά εδάφη, λιμάνια, φυσικούς πόρους, βιομηχανική υποδομή και αξιοπρέπεια χωρίς να μετατραπεί σε ένα περιορισμένης κυριαρχίας κράτος, το οποίο θα εξαρτάται από τη γεωστρατηγική θέληση της Μόσχας και θα βασανίζεται από την αδιαφορία της Δύσης, για την οποία θα έχει χάσει κάθε χρησιμότητα;

Βεβαίως η Ουκρανία είναι αυτή που καταστρέφεται οικονομικά και ανθρωπιστικά, που χάνει εδάφη, πλούτο και ανθρώπινο δυναμικό στα πεδία των μαχών και στη μετανάστευση. Αλλά ποιος μπορεί να της πει να τα παρατήσει και να υποταχθεί;

Τα πράγματα θα περιπλέκονται όσο περνάει ο χρόνος…

Διαβάστε επίσης:

Οι κυβερνητικές αποτυχίες και η εναλλακτική πρόταση του ΠΑΣΟΚ Κινήματος Αλλαγής

Η αστάθμητη βαρύτητα των πολιτικών εξελίξεων

Turkaegean, «δεδομένοι σύμμαχοι» και το δόγμα του κατευνασμού