Τι κατάφερε η Χαμάς, πού απέτυχε το Ισραήλ

06:21 22/10/2023 - Πηγή: Το Ποντικι

Από τότε που δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ, η Γάζα ήταν μια εστία της παλαιστινιακής αντίστασης. Μετά τον αποκλεισμό του 2007, όταν η Χαμάς κέρδισε τις παλαιστινιακές εκλογές, η λωρίδα αυτή έγινε ηφαίστειο. Και εξερράγη στις 7 Οκτωβρίου.

Τώρα οι μαχητές της Χαμάς περιμένουν με υπομονή την προαναγγελθείσα εισβολή των Ισραηλινών, που δεν θα είναι υγιεινός περίπατος, όπως προειδοποίησε ο Ζόραν Κούσοβατς, αρθρογράφος του Al Jazeera.

Η

Χαμάς πέτυχε ήδη δύο στόχους:

● Επανέφερε στο διεθνές προσκήνιο το Παλαιστινιακό, το οποίο είχαν ξεχάσει οι πάντες.

● Συγκράτησε τον παλαιστινιακό πληθυσμό στη Γάζα, παρά την προσπάθεια του Ισραήλ να εκδιώξει τους άμαχους από τη γη τους και να τους εξωθήσει στα σύνορα με την Αίγυπτο.

Το Ισραήλ, πριν ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς με τη Χαμάς, έδειξε:

● Το πρόσωπο του αδιάλλακτου κράτους – απαρτχάιντ (διακοπή υδροδότησης, ηλεκτροδότησης, τροφοδοσίας, βομβαρδισμοί νοσοκομείων και αυτοκινητοπομπών προσφύγων).

● Την εικόνα του ισχυρού, που όμως δεν διαθέτει συγκροτημένο σχέδιο αντιμετώπισης ομάδων που δρουν καταδρομικά.

Ο ίδιος ο Πρόεδρος Μπάιντεν, που τρέχει να προλάβει τα χειρότερα για να μην τιναχτεί στον αέρα ο σχεδιασμός του Λευκού Οίκου για τη Μέση Ανατολή (γεφύρωση διαφορών Ισραήλ με Σαουδική Αραβία και Τουρκία, ισορροπία με το Ιράν για να ελέγχεται το πυρηνικό του πρόγραμμα), παραδέχτηκε πως η Χαμάς δεν είναι εύκολος στόχος.

Η τελευταία ζαριά του Μπίμπι

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου, ένας πρωταθλητής στο Survivor της πολιτικής, αυτή τη φορά παίζει την τελευταία του ζαριά. Αν δεν πείσει ότι έχει εξουδετερώσει τη Χαμάς, την επόμενη στιγμή θα κληθεί να λογοδοτήσει για το φιάσκο της 7ης Οκτωβρίου.

Ο Άρνον Σοφέρ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Χάιφα, ο οποίος είναι αρχιτέκτονας του σχεδίου Σαρόν για απόσυρση των στρατιωτικών δυνάμεων από τη Γάζα, με παράλληλη περικύκλωση της περιοχής και αποκοπή κάθε επαφής των κατοίκων με τον υπόλοιπο κόσμο, στα μέσα της δεκαετίας του 2000, σε συνέντευξη στην «Jerusalem Post» έδειξε να αναθεωρεί το σχέδιο λέγοντας:

«Όταν 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε μια αποκλεισμένη Γάζα, θα έχουμε ανθρωπιστική καταστροφή. Αυτοί οι άνθρωποι θα γίνουν ακόμα μεγαλύτερα ζώα από ό,τι είναι σήμερα, με τη βοήθεια του φονταμενταλιστικού Ισλάμ. Η πίεση στα σύνορα θα είναι τρομερή. Θα γίνει ένας τρομερός πόλεμος. Άρα, αν θέλουμε να μείνουμε ζωντανοί, εμείς πρέπει να σκοτώνουμε, να σκοτώνουμε και να σκοτώνουμε. Κάθε μέρα, όλη τη μέρα».

Λύση χωρίς την Παλαιστινιακή Αρχή;

Μπορεί για τους κυβερνητικούς εταίρους στο Ισραήλ (Νετανιάχου και ακροδεξιοί) οι Παλαιστίνιοι να είναι «ζώα» και να μην έχουν κανένα δικαίωμα, αλλά μετά την επίθεση της Χαμάς η ατζέντα άλλαξε και το Παλαιστινιακό είναι πάλι στο τραπέζι. Οι μαχητές της Χαμάς υπενθύμισαν στους ισχυρούς ότι οι Παλαιστίνιοι της Γάζας δεν είναι μια χούφτα απελπισμένοι άνθρωποι, αφημένοι στην τύχη τους, χωρίς καμία ελπίδα και κανένα όνειρο.

Μπορεί να αισθάνονται προδομένοι από την Παλαιστινιακή Αρχή, που έχει αποκοπεί από την παλαιστινιακή κοινωνία, αλλά η Χαμάς θεωρεί ότι η επόμενη μέρα του Παλαιστινιακού θα ξημερώσει χωρίς τον Αμπάς. Η Παλαιστινιακή Αρχή έχει χάσει την αίγλη της για μεγάλο μέρος των Παλαιστινίων και η διεθνής κοινότητα χρειάζεται ισχυρούς συνομιλητές για να βρεθεί βιώσιμη λύση. Αυτό είναι το ένα ζητούμενο – από την παλαιστινιακή πλευρά.

Και το άλλο είναι ποιος θα καθίσει στο τραπέζι μιλώντας εξ ονόματος του Ισραήλ. Ο Νετανιάχου δεν έχει πολιτικό μέλλον μετά το φιάσκο και απλώς τώρα, με τον πόλεμο, αγοράζει χρόνο.

Τα δύο καλά σενάρια…

Το στοίχημα λοιπόν, δεν είναι πώς θα τελειώσει αυτός ο πόλεμος, αλλά πώς θα ανοίξει ο πολιτικός διάλογος, με ποιους στο τραπέζι και με ποιο σχέδιο.

Ο Νετανιάχου θα ήθελε να συζητήσει το σχέδιο που έχει εδώ και δεκαετίες για να εξωθήσει τους Παλαιστίνιους γύρω από τη Ράφα και στην αιγυπτιακή Χερσόνησο του Σινά και να μεταθέσει το πρόβλημα στις πλάτες των Αιγυπτίων. Μόνο που είναι αμφίβολο αν θα είναι αυτός που θα βάλει τους όρους του παιχνιδιού. Από την αιγυπτιακή πλευρά δεν γίνεται καμία συζήτηση για εγκατάσταση Παλαιστινίων στο Σινά.

Ο Τζο Μπάιντεν τυπικά δεν έχει εγκαταλείψει τη λύση των δύο κρατών, αλλά πρέπει να την επιβάλει στην ισραηλινή πλευρά ως βιώσιμη. Όμως εδώ και δεκαετίες έχει αποδειχτεί ανέφικτη αυτή η λύση, για διάφορους λόγους κάθε φορά.

Ο αναλυτής Μοχάμεντ Μάουις έγραψε στο αμερικανικό «The Nation» ότι, αν θέλουμε πραγματικά να σταματήσει η αιματοχυσία, «πρέπει να αποδεχτούμε ένα διαφορετικού είδους κράτος, με διαφορετική ταυτότητα και σε διαφορετική υπαρξιακή βάση». Η πρόταση αυτή αναφέρεται στην εναλλακτική του σχεδίου για τη συνύπαρξη δύο κρατών. Πρόκειται για τη λεγόμενη λύση του ενός κράτους. Αυτό που υπάρχει σήμερα είναι μόνο το εβραϊκό κράτος, στο οποίο οι Παλαιστίνιοι ζουν σε καθεστώς απαρτχάιντ, χωρίς κανένα δικαίωμα.

Με δεδομένο ότι οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι είναι περίπου ισάριθμες κοινότητες, εφόσον επιθυμούν την ειρηνική συνύπαρξη, το κράτος αυτό πρέπει να εξελιχθεί σε ένα δημοκρατικό κράτος, στο οποίο όλοι οι πολίτες έχουν ίσα δικαιώματα. Στόχος καθόλου εύκολος, αφού αυτή τη στιγμή οι πιέσεις από τη Δύση ασκούνται μονομερώς στους Παλαιστίνιους, ενώ εκφράζεται κατανόηση για τους Ισραηλινούς και αναγνωρίζεται το δικαίωμά τους στην αυτοάμυνα. Λες και δεν έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα ένας λαός που βρίσκεται εδώ και δεκαετίες υπό διωγμό.

…και το σενάριο της φρίκης

Προσώρας ισχύει αυτό που έγραψε η Σιλβί Κάουφμαν στη «Le Monde»: «RIP, jus in bello», δηλαδή «Αναπαύσου εν ειρήνη Δίκαιο του Πολέμου». Πραγματικά, κάποτε υπήρχε το Δίκαιο του Πολέμου. Όχι η ηθική, αλλά οι κανόνες πολέμου. Υπήρχε και ένα ανθρωπιστικό δίκαιο. Στη Λωρίδα της Γάζας έγινε ο ενταφιασμός τους. Εάν δεν φύγουν στην άκρη οι πρωταγωνιστές αυτού του ολέθριου πολιτικού σκηνικού, η επόμενη πράξη θα είναι ο ορισμός της φρίκης.

Η Χεζμπολάχ τηρεί στάση αναμονής, το Ιράν έχει ήδη επιβάλει τους δικούς του κανόνες, Σαουδάραβες και Τούρκοι πάγωσαν τη διαδικασία προσέγγισης με το Ισραήλ και η Δύση έχει πλέον δύο καυτές πατάτες στο χέρι: τον πόλεμο στην Ουκρανία (που τον έχουμε σχεδόν ξεχάσει) και τον πόλεμο στην Παλαιστίνη, που τείνει να εξελιχθεί σε παλαιστινιακό ολοκαύτωμα αν δεν μπει φραγμός στην αδιαλλαξία των ισχυρών.

Διαβάστε επίσης:

Έκτακτες παροχές λόγω… φορολογικής υπεραπόδοσης

Οι βαθιές ρίζες των σχέσεων Χαμάς – Ιράν

ΠΑΣΟΚ: Δεν μπορούν να… χαρούν ούτε τις νίκες τους