στη Γαλλία και την Ευρώπη

06:41 14/7/2024 - Πηγή: Το Ποντικι

Οι κοινοβουλευτικές εκλογές ολοκληρώθηκαν στη Γαλλία και πρώτη δύναμη αναδείχτηκε η συμμαχία της Αριστεράς, με πολλούς να μιλούν για ιστορική νίκη. Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα και με καταμετρημένες και τις 577 εκλογικές περιφέρειες, η αριστερή συμμαχία του Νέου Λαϊκού Μετώπου κέρδισε 182 έδρες στη γαλλική Εθνοσυνέλευση, ποσοστό όμως όχι ικανό για την εξασφάλιση της απόλυτης πλειοψηφίας, η οποία απαιτεί 289 έδρες.

Κι ενώ σε

όλη την Ευρώπη προελαύνει η Άκρα Δεξιά, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο αναδεικνύεται και επίσημα ο μεγάλος νικητής του β’ γύρου των γαλλικών εκλογών κάνοντας τη μεγάλη ανατροπή, με το επόμενο ερώτημα που τίθεται να είναι «ποιος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της Γαλλίας;»!

Ο κεντρώος συνασπισμός «Μαζί» του Εμανουέλ Μακρόν ήρθε δεύτερος με 168 έδρες και η Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν εξασφάλισε 143 έδρες. Το συντηρητικό κόμμα Les Républicains (LR) συγκέντρωσε με τη σειρά του 45 έδρες.

Η ακροδεξιά στις κυβερνήσεις και στο Ευρωκοινοβούλιο

«Φανταστείτε για λίγο τι θα γινόταν αν οι πολιτικές των ακροδεξιών κομμάτων καθιερώνονταν ως επίσημη πολιτική της Ευρώπης. Πώς θα ήταν τότε η Ευρώπη; Τι θα έμενε από την Ευρώπη;» διερωτήθηκε o Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ σε συνέντευξή του στο περιοδικό «European Voices».

«Ορισμένα κόμματα, κυρίως της Ακροδεξιάς, που συμμετέχουν στις ευρωεκλογές του Ιουνίου, θέλουν να καταστρέψουν την Ε.Ε. από τα μέσα» συμπλήρωσε και κατέληξε λέγοντας πως «πρέπει να πολεμήσουμε ενάντια σε αυτές τις δυνάμεις που προέρχονται κυρίως από την Ακροδεξιά. Δεν αρκεί να τους χτυπάμε μόνο στις ομιλίες μας. Όχι! Πρέπει επίσης να εξηγήσουμε στους ψηφοφόρους τι θα σήμαινε αν οι ακραίες αυτές δυνάμεις αναλάμβαναν την κυριαρχία σε μεμονωμένες χώρες της Ε.Ε.: πώς θα ήταν τότε η Ευρώπη;».

Οι τοποθετήσεις του Γιουνκέρ πρέπει να λαμβάνονται πολύ σοβαρά υπόψη, καθώς θεωρείται ένας από τους πιο συνετούς και πολύπειρους Ευρωπαίους πολιτικούς, με πολλά χρόνια στην… πλάτη του ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – από το 2014 ώς το 2019 – και πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου για σχεδόν δύο δεκαετίες!

Η ακροδεξιά πολιτική έχει αρχίσει να εξαπλώνεται στην Ευρώπη, με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα την Ιταλία, την Ουγγαρία και τη Σλοβακία, ενώ σε αρκετές χώρες τα ποσοστά της είναι υψηλά. Φυσικά, η πιο αρνητική εξέλιξη είναι η ένταξη του διαβόητου ακροδεξιού λαϊκιστή Γκέερτ Βίλντερς στη νέα κυβέρνηση συνασπισμού στην Ολλανδία.

Η ολλανδική εφημερίδα «NRC» προειδοποιεί: «Η Ευρώπη έχει κάτι για να ανησυχεί. Το κύριο μήνυμα που στέλνει η Χάγη στην Ευρώπη λέει πως είναι απολύτως δυνατό για έναν ακροδεξιό ταραξία να πάρει την εξουσία σε μια ευημερούσα χώρα της Ε.Ε. με πλούσια δημοκρατική παράδοση».

Τα αντανακλαστικά της Ευρώπης είναι από αργά έως ανύπαρκτα, καθώς δεν «άνοιξε ρουθούνι» για τον νέο κυβερνητικό συνασπισμό στην Ολλανδία. Εκτός και αν υπάρχει η αίσθηση ότι και ο Βίλντερς θα γίνει «συστημικός», όπως η μετα-φασίστρια πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι.

Η γερμανική «Frankfurter Rundschau» αναφέρει ότι το κόμμα του Βίλντερς είναι το πρώτο ακροδεξιό κυβερνητικό κόμμα της ομάδας «Ταυτότητα και Δημοκρατία» (ID) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Στην Ακροδεξιά αυτή Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα μετέχουν επίσης το γερμανικό AfD, το αυστριακό FPÖ, το γαλλικό RN της Μαρίν Λεπέν και το φινλανδικό Perussuomalaiset.

Η εικόνα του Eυρωκοινοβουλίου

Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών ήταν ίσως χειρότερα για τη Γερμανία, αναφέρει το BBC στην ανάλυσή του, καθώς για το SPD του καγκελάριου Όλαφ Σολτς το αποτέλεσμα ήταν το χειρότερο που είχε σε ευρωπαϊκές εκλογές, καθώς το κόμμα του έρχεται τρίτο πίσω από το κεντροδεξιό S&D και την ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD).

Στην Ισπανία, το Λαϊκό Κόμμα της κεντροδεξιάς αντιπολίτευσης (PP) νίκησε τους Σοσιαλιστές του πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ, αλλά όχι με τη μεγάλη διαφορά που ήλπιζε ο ηγέτης του Alberto Núñez Feijóo. Ο ηγέτης της Κεντροδεξιάς είπε ότι ήταν ένας «ηχηρός εκλογικός θρίαμβος», αλλά οι Σοσιαλιστές τερμάτισαν με 20 έδρες, μόνο δύο λιγότερες από το PP. Το ακροδεξιό κόμμα Vox ήρθε τρίτο – με απόσταση.

Στην Ιταλία, η κυριαρχία της Τζόρτζια Μελόνι στην πολιτική της χώρας συνεχίστηκε. Οι ακροδεξιοί Αδελφοί της Ιταλίας συγκέντρωσαν το 29% των ψήφων, νικώντας το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα της Έλι Σλάιν με σχεδόν πέντε μονάδες. «Ευχαριστώ τους Ιταλούς που συνεχίζουν να μας επιλέγουν… Είμαι περήφανη για το αποτέλεσμα απόψε» είπε η Ιταλίδα πρωθυπουργός.

Αν και υπάρχουν μόνο λίγες αριστερές κυβερνήσεις στην Ε.Ε., σημειώθηκαν νίκες για τη συμμαχία Πρασίνων – Εργατικών στην Ολλανδία, τη σοσιαλιστική αντιπολίτευση στην Πορτογαλία αλλά και μια νίκη – έκπληξη στη Δανία για την αντιπολίτευση του Πράσινου – Αριστερού κόμματος, το οποίο τερμάτισε μπροστά από τους κυβερνώντες Σοσιαλδημοκράτες της Μέτε Φρεντέρικσεν.

Η Κεντροδεξιά καταλαμβάνει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 184 έδρες σε σύνολο 720, το S&D δεν έχει χάσει έδαφος και οι κεντρώοι εξακολουθούν να είναι τρίτοι, παρά τη μεγάλη απώλεια εδρών.

Στην ανάλυση του BBC αναφέρεται: «Το αποτέλεσμα της Γαλλίας ήταν ένα από τα μεγάλα κέρδη που περίμεναν τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης, καθώς επιβεβαιώθηκαν όλα τα exit poll που έδιναν στο National Rally πάνω από το 30% των ψήφων – ποσοστό διπλάσιο από αυτό του κεντρώου κόμματος Αναγέννηση του Μακρόν» γράφει το BBC και συνεχίζει: «Αλλά πέρα από τη Γαλλία, η νίκη του τετραήμερου μαραθωνίου ψηφοφορίας στην Ευρώπη ανήκε πραγματικά στα κόμματα της Κεντροδεξιάς. Ενίσχυσαν την πλειοψηφία τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με νίκες στη Γερμανία, την Ελλάδα, την Πολωνία και την Ισπανία και σημαντικές προόδους στην Ουγγαρία (έναντι του επί μακρόν κυρίαρχου πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν)».

Γαλλικό «σκάκι»

Μετά τη βαριά ήττα του στις ευρωεκλογές, ο Μακρόν προκήρυξε κοινοβουλευτικές εκλογές πιάνοντας τους πάντες στον ύπνο. Η φαινομενικά βιαστική απόφασή του ήταν ίσως μια κίνηση στρατηγικής της λογικής «δεν έχω τίποτε να χάσω!». Αντίθετα, αν του έβγαινε το ρίσκο, είχε πολλά να ελπίζει.

Το σκεπτικό ήταν απλό και τολμηρό όσο και αποτελεσματικό – όπως αποδείχτηκε τελικά. Πρώτον, ο Μακρόν ξεδόντιασε τη Λεπέν, καταστρέφοντας τη μεγάλη της ευκαιρία. Από σίγουρη πρώτη και με σοβαρές πιθανότητες αυτοδυναμίας, τερμάτισε τρίτη και καταϊδρωμένη.

Δεύτερον, μετέθεσε την ευθύνη στους ψηφοφόρους: «Δεν θέλετε εμένα; Πάρτε Λεπέν ή Μελανσόν!». Κίνηση μεγάλου ρίσκου, αλλά πολιτικώς αναγκαία. Δεν είχε πολλές επιλογές, καθώς η φθορά που θα είχε υποστεί έως το τέλος της προεδρικής του θητείας θα ήταν ολοκληρωτική. Πέτυχε να κρατήσει ζωντανό το κόμμα του, του οποίου ήδη όλοι προέβλεπαν τη διάλυση. Όχι μόνο δεν διαλύθηκε, αλλά βγήκε δεύτερο γλιτώνοντας από τον καταποντισμό του (που όλοι είχαν σίγουρο).

Τρίτο και τελευταίο, προεξοφλώντας τις κινήσεις του Μελανσόν, θα δείξει στον λαό τώρα που θα κληθεί να λάβει υπεύθυνες αποφάσεις πόσο αναποτελεσματικός είναι. Έτσι, ελπίζει ότι θα φτάσει ώς τις προεδρικές εκλογές με καλύτερες συνθήκες για τον χώρο που εκπροσωπεί: το Κέντρο.

Έχοντας δώσει ένα σκληρό μάθημα στη Λεπέν, επενδύει πλέον στις τυχόν αστοχίες του Μελανσόν επί του πεδίου. Για την ώρα, ο Μακρόν έχει παραμείνει ρυθμιστής του πολιτικού παιχνιδιού, με τη Γαλλία να βρίσκεται στην αναμονή σχηματισμού μιας βιώσιμης κυβέρνησης.

Τι έγινε στις 7 Ιουλίου

Κανένας δεν περίμενε (ίσως εκτός του Μακρόν) ότι ο αριστερός συνασπισμός υπό τον Μελανσόν θα πετύχαινε τη νίκη στις εκλογές της 7ης Ιουλίου στη Γαλλία. Όταν τα αποτελέσματα οριστικοποιήθηκαν, τα μπάνερ στη γαλλική τηλεόραση δεν ήταν του κόμματος της Λεπέν και του Ζορντάν Μπαρντελά, οι οποίοι ήταν σχεδόν βέβαιοι για τη νίκη, αλλά των αριστερών, οι οποίοι μπορούσαν να γιορτάσουν μια μεγάλη και ιστορική νίκη, μέχρι στιγμής δίχως αντίκρισμα έως ότου σχηματιστεί κυβέρνηση. Κατά τα άλλα, οι κεντρώοι του Μακρόν έκαναν μια δυναμική επιστροφή εξωθώντας το ακροδεξιό Εθνικό Ράλι (RN) στην τρίτη θέση.

Τι θα γίνει τώρα

Μετά την απόλυτη ανατροπή που πέτυχε η Αριστερά στον β’ γύρο των εκλογών, η Γαλλία εισέρχεται σε φάση αναζήτησης ενός κυβερνητικού σχήματος που να έχει τη στήριξη της απόλυτης πλειοψηφίας των 577 μελών της νέας γαλλικής Εθνοσυνέλευσης.

Ωστόσο τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο, καθώς η απόλυτη πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση είναι 289 έδρες και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι ο Μακρόν και οι σύμμαχοί του θα συμφωνήσουν σε κυβερνητική συμμαχία με το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP), τον συνασπισμό της Αριστεράς (Ανυπότακτη Γαλλία, Σοσιαλιστές, Πράσινοι και Κομμουνιστικό Κόμμα).

Από την άλλη πλευρά, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο δηλώνει ότι θα κυβερνήσει για να εφαρμόσει το πρόγραμμά του και μόνο αυτό, ενώ η Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θέλει να συνεργαστεί με το κόμμα του Μακρόν. Η εύθραυστη συμμαχία της Αριστεράς ούτως ή άλλως θα κληθεί να ξεπεράσει μεγάλες προκλήσεις για την ενότητά της.

Με αυτή του την κίνηση, ο Μακρόν κατάφερε να μετριάσει το πολιτικό κόστος των ευρωεκλογών και να δώσει στο κόμμα του – έστω και προσωρινά – μια ανάσα ζωής και μια δεύτερη ευκαιρία να επανακάμψει στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, το 2027.

Με βάση αυτά τα αποτελέσματα, στην Εθνοσυνέλευση θα υπάρχουν τρεις μεγάλες πολιτικές δυνάμεις και για τη συγκρότηση απόλυτης πλειοψηφίας θα πρέπει να συνεργαστούν δύο ή τουλάχιστον τα μεγαλύτερα τμήματά τους.

Ο Πρόεδρος Μακρόν θα λάβει τις αποφάσεις του αφού συγκροτηθεί σε σώμα η Εθνοσυνέλευση και μετά την επιστροφή του από τις ΗΠΑ, όπου εκπροσωπεί τη Γαλλία στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ.

Ο πρωθυπουργός Γκαμπριέλ Ατάλ δήλωσε ότι θα υποβάλει την παραίτησή του, αλλά θα προσφέρει τις υπηρεσίες του όσο είναι αναγκαίο.

Ο διορισμός νέου πρωθυπουργού στη Γαλλία είναι αρμοδιότητα του Προέδρου — όμως η Εθνοσυνέλευση έχει τη δυνατότητα να τον ρίξει, σε περίπτωση που υιοθετήσει πρόταση μομφής με απόλυτη πλειοψηφία…

Διαβάστε επίσης:

Γαλλία: Πυρκαγιά ξέσπασε στον καθεδρικό ναό της Ρουέν – Δεν υπάρχει πλέον ορατή στήλη καπνού (photos/videos)

Εκλογές στη Γαλλία: Μήπως «σήμανε» το τέλος της Λε Πεν;

Το παραπάνω ερώτημα θέτει ο Τζον Λίτσφιλντ, αρθρογράφος στο Politico, προσπαθώντας να ανιχνεύσει τις βαθύτερες συνέπειες του εκλογικού αποτελέσματος της περασμένης Κυριακής, όταν ο Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λε Πεν, παρότι συγκέντρωσε το μεγαλύτερο ποσοστό, εντούτοις κατατάχθηκε τρίτο κόμμα σε έδρες, πίσω από το αριστερό Νέο Λαϊκό Μέτωπο και την κεντρώα Αναγέννηση, το κόμμα του Εμανουέλ Μακρόν.

Όπως σημειώνει το άρθρο, οι σεισμοί είναι σπάνιοι στη Γαλλία. Οι πολιτικοί σεισμοί, μάλλον πιο συχνοί. Επτά χρόνια αφότου η άνοδος του Εμανουέλ Μακρόν μεταμόρφωσε το πολιτικό τοπίο της χώρας, οι βουλευτικές εκλογές του περασμένου Σαββατοκύριακου άλλαξαν και πάλι τα χαρακτηριστικά του. Πέρα από τα πρωτοσέλιδα -για «ήττα της ακροδεξιάς» ή για «ανάκαμψη της αριστεράς»- η γαλλική πολιτική αρχίζει να επαναπροσδιορίζεται σε ένα πιο οικείο μοτίβο αριστεράς εναντίον δεξιάς. Βραχυπρόθεσμα, μια περαιτέρω διάσπαση των συμμαχιών έχει αφήσει την Εθνοσυνέλευση χωρίς προφανή πλειοψηφία – ή ακόμη και με μια κυρίαρχη μειοψηφία – για πρώτη φορά στα 60 χρόνια της πέμπτης δημοκρατίας.

Remaining Time-0:00

Fullscreen

Mute

Οι Γάλλοι, όπως φαίνεται, πρόκειται να μάθουν πώς να είναι Βέλγοι ή Γερμανοί ή Ελβετοί και να κατακτήσουν την παράξενη τέχνη της δημιουργίας κυβερνητικών συνασπισμών. Ωστόσο, ένα ερώτημα ξεχωρίζει: μήπως η ήττα της ακροδεξιάς της Μαρίν Λε Πεν -για τρίτη φορά μέσα σε επτά χρόνια- είναι μία ήττα που οδηγεί σε ένα τέλος; Δηλαδή, έχοντας απορρίψει τρεις φορές την αντιευρωπαϊκή, φιλορωσική Λε Πεν (ή μάλλον τέσσερις φορές, συμπεριλαμβανομένης της αδύναμης επίδοσής της το 2012), πόσο πιθανό είναι οι Γάλλοι ψηφοφόροι να την εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας;

Ο αρθρογράφος τονίζει ότι υπάρχει μια ισχυρή επιχειρηματολογία περί του αντιθέτου. Πρώτον, αυτό δεν ήταν αναμφισβήτητα μια ήττα αλλά μέρος μιας άλλης πορείας προς τη νίκη. Το ακροδεξιό μπλοκ στην Εθνοσυνέλευση αυξήθηκε από έξι έδρες το 2017 σε 88 το 2022 και 143 το περασμένο Σαββατοκύριακο. Το γαλλικό σύστημα στήριξης των πολιτικών κομμάτων βασίζεται στον αριθμό των ψήφων που λαμβάνουν και στον αριθμό των εδρών που κερδίζουν. Με την επιτυχία του, ο Εθνικός Συναγερμός της Λε Πεν κατέκτησε το είδος του τζακ ποτ πολλών εκατομμυρίων ευρώ που συνήθιζαν να παίρνουν τα πιο mainstream κόμματα, πράγμα που σημαίνει ότι τα χρήματα δεν θα αποτελούν πλέον πρόβλημα.

https://imasdk.googleapis.com/js/core/bridge3.650.0_el.html#goog_1829670434

Αλλά το γεγονός παραμένει ότι η Γαλλία, αφού φλέρταρε με τη Λε Πεν στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών, την απέρριψε βάναυσα στον δεύτερο γύρο για τρίτη φορά από το 2017. Αυτή η απόρριψη μπορεί να αποδειχθεί πιο επιζήμια από τις προηγούμενες απορρίψεις. Ο Εθνικός Συναγερμός μπήκε στις εκλογές διεκδικώντας να είναι ένα μετασχηματισμένο κόμμα, που έγινε πιο επαγγελματικό από τα δύο χρόνια που διαθέτει ένα μεγάλο μπλοκ βουλευτών στο κοινοβούλιο, και πιο αποδεκτό με τον αποκλεισμό μελών με ρατσιστικές ή ριζοσπαστικά συνωμοσιολογικές απόψεις.

Την εκστρατεία του συνδιοικούσε ένα φρέσκο και δημοφιλές νέο πρόσωπο, ο πρόεδρος του Εθνικού Συναγερμού Ζορντάν Μπαρντελά, ο οποίος σε ηλικία 28 ετών έχει γίνει αστέρι του TikTok και ικανός συνομιλητής στα 24ωρα ειδησεογραφικά κανάλια. Το κόμμα έχασε τελικά επειδή πάνω από 200 υποψήφιοι από αριστερά και κεντρώα κόμματα αποσύρθηκαν μετά τον πρώτο γύρο για να επιτραπεί η στρατηγική ψηφοφορία κατά των ακροδεξιών υποψηφίων στον δεύτερο γύρο. Αλλά η ήττα του οφειλόταν επίσης στην αποκάλυψη ότι η παρουσίασή του ως ένα σοβαρό, μετριοπαθές κόμμα ήταν ψέμα.

Δεκάδες από τους υποψηφίους του αποκαλύφθηκαν – κυρίως από ιστορίες στα περιφερειακά μέσα ενημέρωσης – ως ρατσιστές, αντισημίτες, λάτρεις του Πούτιν και αρνητές του COVID-19. Ένας μάλιστα βρέθηκε να έχει ποινικό μητρώο για ένοπλη ληστεία. Επιπλέον, ο Μπαρντελά και η Λε Πεν άλλαζαν σχεδόν καθημερινά την πλατφόρμα τους, καθώς ο Εθνικός Συναγερμός προσπαθούσε να φανεί σοσιαλιστής-παρεμβατικός στους φτωχότερους ψηφοφόρους και φιλελεύθερος-αντιφορολογικός στους υποστηρικτές των επιχειρήσεων και της μεσαίας τάξης. Η φήμη του Μπαρντελά ως πολιτικού θαύματος υπονομεύτηκε επίσης από μια σειρά μέτριων εμφανίσεων στα μέσα ενημέρωσης.

Αυτός και η Λε Πεν έχουν τώρα τρία χρόνια (και πολλά χρήματα) για να ξαναχτίσουν. Η χώρα είτε θα μπει σε αστάθεια, είτε τα κυρίαρχα κόμματα θα συμβιβαστούν για να επιτρέψουν την ανάδειξη μιας κυβέρνησης από το συνονθύλευμα τριών σχεδόν ισομεγέθων μπλοκ βουλευτών στην Εθνοσυνέλευση. Αυτό είναι ένα τοπίο που ευνοεί τόσο τον ακροδεξιό όσο και τον ακροαριστερό λαϊκισμό. Παρόλα αυτά, υπάρχουν και άλλοι λόγοι για να φαίνεται ότι η Μαρίν Λε Πεν θα έχει δύσκολο έργο στις προεδρικές εκλογές του 2027.

Τα αποτελέσματα της περασμένης Κυριακής υποδηλώνουν ότι ο τριπλός, μετά το 2017, διαχωρισμός της γαλλικής πολιτικής – ριζοσπαστική αριστερά, Μακρονιστικό κέντρο και σκληρή ακροδεξιά – παραμένει. Αλλά υπήρχαν ενδείξεις, τόσο σε αυτές τις εκλογές όσο και στις ευρωεκλογές του Ιουνίου, ότι η παλιά, μεταρρυθμιστική, φιλοευρωπαϊκή κεντροαριστερά αναβιώνει. Σίγουρα, απέχει πολύ από τη μεταμόρφωση που πέτυχαν ο Κιρ Στάρμερ και το Εργατικό Κόμμα στη Βρετανία, αλλά οι Σοσιαλιστές κατάφεραν να υπερδιπλασιάσουν τον αριθμό των βουλευτών που έχουν στη νέα βουλή από 31 σε 65, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πλέον οριακά μικρότεροι από την σκληρή αριστερά του Μελανσόν.

Και ενώ οι Σοσιαλιστές εξακολουθούν να μην έχουν έναν αξιόπιστο ηγέτη σε εθνικό επίπεδο, υπάρχουν αρκετές περιφερειακές επιλογές. Οι κεντροδεξιοί, πρώην γκωλικοί Les Républicains είχαν επίσης καλές εκλογές, αφού αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τον ηγέτη τους, Ερίκ Σιοτί, σε μια ατιμωτική συνεργασία με την ακροδεξιά. Εξέλεξαν, συμπεριλαμβανομένων των συμμάχων, 68 βουλευτές – λίγο περισσότερους από πριν. Είναι λοιπόν αυτή η αρχή της ανακατάληψης του δεξιού εκλογικού σώματος από τους διαδόχους του Σαρλ Ντε Γκωλ, του Ζακ Σιράκ και του Νικολά Σαρκοζί; Ίσως. Αλλά εξακολουθούν να υποφέρουν από μια πληθώρα επίδοξων ηγετών και από κανέναν προφανή υποψήφιο για το 2027.

Το κέντρο μετά τον Μακρόν διαθέτει επίσης ένα γεμάτο πεδίο υποψήφιων για την προεδρία – κυρίως τον πρώην πρωθυπουργό Εντουάρ Φιλίπ (που είχε κακές εκλογές) και τον νυν πρωθυπουργό Γκαμπριέλ Αττάλ (που είχε καλές εκλογές). Μέχρι το αποτέλεσμα της Κυριακής τα μέσα ενημέρωσης, ιδίως στο εξωτερικό, φαίνονταν πεπεισμένα ότι η Λε Πεν ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα κερδίσει την προεδρία το 2027. Ωστόσο, η Λε Πεν υπέστη σοβαρή ζημιά από την απροσδόκητη τρίτη θέση που κατέλαβε στις εκλογές. Μπορεί να ανακάμψει, αλλά η προεδρική κούρσα του 2027 είναι πλέον ορθάνοιχτη.

Διαβάστε επίσης

Το Ισραήλ βομβαρδίζει την Γάζα – Εγκλωβισμένοι άμαχοι κάτω από συντρίμμια, δεκάδες νεκροί

Νίκολας Κέιτζ: Συνελήφθη ο μεγάλος του γιος, Ουέστον – Φέρεται να επιτέθηκε στη μητέρα του

Πανικός στον ημιτελικό του Copa America: Παίκτες της Ουρουγουάης ανέβηκαν στην εξέδρα και έπαιξαν ξύλο με οπαδούς της Κολομβίας (videos)

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords