Βιβλίο: Ιστορίες του κοντινού και μακρινού μας κόσμου

10:09 8/12/2024 - Πηγή: Το Ποντικι

Τάσος Αλεξιάδης

Στο χέρι αστέρια

Εκδόσεις: Εστία

Σελ.: 120

Με σπουδές θεάτρου και σύγχρονου χορού, άνθρωπος του βιβλίου, ο Τάσος Αλεξιάδης επέστρεψε μετά την πρώτη του ανθολογία ιστοριών «Ξύπνα με πριν φύγεις», με τη νέα του συλλογή 25 ιστοριών εσωτερικής έντασης και εκτυφλωτικής ομορφιάς με τον τίτλο «Στο χέρι αστέρια».

Ο Αλεξιάδης εδώ, σε μια πολύ εμπνευσμένη και ώριμη στιγμή του, καταθέτει διηγήματα αφοπλιστικής αμεσότητας, μεστά, στιβαρά, μικρής έκτασης τα περισσότερα, με εναλλαγές φωτός και

σκοταδιού, με ηλιαχτίδες που διαπερνούν τα σύννεφα, με αστέρια που παρηγορούν τις μοναχικές νύχτες των ηρώων του, με αφηγηματικό χάρισμα σαν «ευλογημένη βροχή» που «ξεπλένει» νεκρών και ζωντανών τα πρόσωπα. 

Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, της απέναντι πολυκατοικίας, του διπλανού δρόμου, της μεγάλης πόλης, του κοντινού και μακρινού μας κόσμου, πρωταγωνιστούν και αναμετριούνται με τα λάθη τους, τα πάθη τους, τις ενοχές, τη μοναξιά, το ράγισμά τους, τις απώλειες, τις επιθυμίες και τα όνειρά τους, όπως ο μικρός Μιχάλης από το Ζεφύρι, που φοράει ένα παλιό γάντι κεντημένο με σπασμένα αστέρια και ζει για λίγες στιγμές το όνειρό του, στην πρώτη ιστορία «Στο χέρι αστέρια» που χάρισε και τον ποιητικό της τίτλο στην παρούσα συλλογή. Όπως εκείνος ο άνθρωπος που είναι πολλοί άνθρωποι μαζί, με τις ίδιες αγωνίες, με τα ίδια αναπάντητα ερωτήματα και με μια θάλασσα να του χαρίζει κυκλάμινα, σημάδι παλιάς αγάπης που δεν ξεθώριασε ο χρόνος κι ο παντοτινός χωρισμός.

Στις ιστορίες του Αλεξιάδη πρωταγωνιστούν οικείοι (ίσως και ανοίκειοι) ήρωες, που εξομολογούνται σε πρώτο πρόσωπο ή παρουσιάζονται και πλάθονται σε τρίτο πρόσωπο οι στιγμές τους κι οι σκόρπιες φέτες της μνήμης τους, της παιδικής και εφηβικής τους ηλικίας, της παλαιότερης ζωής τους, των τραυμάτων τους, των ερώτων και των σκιρτημάτων τους, των θαυμάτων και των τραγωδιών τους, των απωλειών που τους τσάκισαν και καθόρισαν τη μετέπειτα πορεία τους, των ακραίων και λογικών τους αποφάσεων.

Ένας άντρας τρώει λίγη από την κονσέρβα του σκύλου του για να θεραπεύσει τον πόνο της ψυχής του.

Πάνω από ένα πρόχειρο γεύμα με σαρακοστιανά, δύο άντρες προβαίνουν σε αποκαλύψεις. Ένα κορίτσι μεταμορφώνεται σε αετό κι είναι μια μεταμόρφωση που θα σημαδέψει τον μάρτυρά της, ολοκληρωτικά, μέσα σ’ ένα ξημέρωμα.

Μια ζωγραφιά σε νοτισμένο τζάμι αναδεύει μνήμες, ενώ ο μικρός ζωγράφος βασανίζει μια μύγα. Η ανοιξιάτικη γη γεννά το σώμα ενός κούρου που μεταφέρεται, μισός, στο μουσείο. Μέσα στο καταχείμωνο, πολλά χρόνια πριν, μια γυναίκα φέρνει στον κόσμο το παιδί της, σε μια καρότσα, με τη βοήθεια ενός αντάρτη. Ένας πίνακας 46 x 55 ξυπνά τη μνήμη μιας πρώτης ερωτικής επαφής που θα λύσει το μυστήριο της προέλευσης του κόσμου. Ο Ντάι και η Λιν γίνονται ένα: δύο άνθρωποι, ένα σώμα, μια κοινή καρδιά, γίνονται Νταϊλίν. Ένας έφηβος στην επιστροφή του προς το σπίτι γδύνεται κουμπί κουμπί για να κρύψει των ρούχων του τον ματωμένο ηρωισμό. Ένα «μεγάλο παιδί» αρνείται να ενηλικιωθεί και προσπαθεί να αλλάξει τον μουντό κόσμο γύρω του χρωματίζοντας τα πάντα με ένα σπρέι χρώμα Νο 264. Ένα γυναικείο πόδι, με καλσόν στο χρώμα του ουίσκι, καλπάζει μόνο του σε σκοτεινό δάσος κι ύστερα χορεύει πάνω σε ξύλινο πάτωμα σε ξέφρενο ρυθμό rock ’n’ roll.

Ένα κονσέρτο αναπαριστά ήχους της ζούγκλας, οι θεατές θυμούνται την πρώτη τους καταγωγή και μια λιωμένη σοκολάτα στα χείλη φέρνει στον νου μουρμουρητό σαν τραγούδι. Ένα σάντουιτς με τόνο κρύβει μέσα του αναμνήσεις και μια ζωή σε πέπλο ομίχλης. Οι λέξεις κρατούν συντροφιά στους μελλοθάνατους και συνεχίζουν να ζουν μέσα σε τετράδια και καρδιές, το ταβάνι είναι ουρανός κι η Ιστορία θηλιά στον λαιμό. Οι εφιάλτες στήνουν ιστό στις νύχτες μιας δεκαπεντάχρονης, ο ύπνος γεμίζει υγρασία κι η ομολογία μοιάζει με λευκή σφιχτή ζακέτα. Οι κάδοι σκουπιδιών σε μια γειτονιά είναι τόπος ανακάλυψης κι ανείπωτης τραγωδίας. Ένα χωνάκι σοκολάτας, ένα ζευγάρι κούκλες, ένα γάμα κι ένα νι κι ένα σημείωμα πάνω σε κρύο μνήμα φανερώνουν ένα χάρτινο παλάτι εφηβικού έρωτα που γκρέμισε ο θάνατος. 

Ένας γιος περιποιείται τα νύχια της ετοιμοθάνατης μητέρας του με ένα κομμάτι βαμβάκι που ανακινεί μνήμες, αλλάζει αποχρώσεις, εποχές και σχήματα. Μια διαδρομή οδηγεί σε πόθο για αλλαγή και σε πρωτόγνωρη ηδονή που φέρνει κορύφωση. Ένα ψαλίδι, ένας αχινός κι ένας σταυρός, σε μια θάλασσα για ευχή, τρυπώνουν σε ένα ολοζώντανο όνειρο που ανασύρει τη μνήμη δύο προηγούμενων ονείρων.

Ένας καλλιτέχνης μετατρέπει το σαλόνι του σε μικρή ζούγκλα, σε έναν ολόκληρο κόσμο: τον κόσμο του. Και γίνεται βασιλιάς του.

Ένα κόκαλο παπουτσιού – αναβάτης με ένα παράξενο τελείωμα σε πλαστικό χέρι – ξυστήρι πλάτης θυμίζει ένα άλλο χέρι, παλιό, αλλόκοτο.

Μια διαδρομή ερωτικής επιθυμίας Από και Προς, με Έξοδο εκεί που οι φαντασιώσεις τελειώνουν ή ξαναρχίζουν.

Ένας άντρας μόνος σ’ ερημική παραλία, με δύο κυκλάμινα να τον περιμένουν στην ακτή, βουτά στα νερά, σε μια θάλασσα πανανθρώπινη, κι είναι ένας εαυτός με πολλούς εαυτούς κι ένας κορμοράνος, πλάι στο κύμα, ενώνει το γλυκό παρελθόν με το πικρό παρόν.

Διηγήματα για την τρυφεράδα και την αγριότητα της παιδικής ηλικίας, της εφηβείας, της ενηλικίωσης, των γηρατειών, για τη μνήμη που μας κατακλύζει απρόσμενα μ’ ένα κύμα από λέξεις, ήχους, σχήματα, εικόνες, ψιθύρους κι αγγίγματα, για τις κραυγές και τις σιωπές του κόσμου, για τη φλόγα των σωμάτων, για τον θάνατο, για τα επικίνδυνα παιχνίδια του μυαλού, για τις λεπτές επισφαλείς κινήσεις στο συνειδητό και στο ασυνείδητο, για τη νοσηρότητα και την αγιότητα των ανθρώπινων δεσμών. Με ήρωες που ακροβατούν στο τεντωμένο σχοινί της ύπαρξής τους, με τ’ όνειρο στη μια άκρη και την πραγματικότητα στην άλλη.

Πρωτοπρόσωπες και τριτοπρόσωπες αφηγήσεις, εσωστρεφείς κι εξωστρεφείς, που συνδέουν το φανταστικό με το πραγματικό, αφηγήσεις ανατρεπτικές, γοητευτικά εκρηκτικές, κι άλλοτε ύπουλα αθόρυβες, γραμμένες επιδέξια και αφαιρετικά, υπαινικτικά, λεπτεπίλεπτα και άμεσα, με ακριβά υλικά, από τον Τάσο Αλεξιάδη, που δημιούργησε ιστορίες μινιμαλιστικές, σκληρές σαν πέτρα και τρυφερές σαν βαμβάκι, μ’ ένα χέρι γεμάτο αστέρια λαμπερά και τρεμόσβηστα, τα οποία κινούνται στον ουρανό των σελίδων του κι αφήνουν δυνατό χνάρι στο ξημέρωμά του.

Διαβάστε επίσης:

Βιβλίο: Μας πήρε και μας σήκωσε

Περί ανάγνωσης και βιβλίων: Η επικίνδυνη γοητεία του πάθους

Βιβλίο: Τρίτον της Αληθείας Πρόγραμμα