Βιβλιόφιλοι: Βιβλία με ένα ευρώ!

06:03 8/10/2023 - Πηγή: Το Ποντικι

Χθες, Σάββατο, κατεβαίνοντας την Ασκληπιού, είδα στο αριστερό πεζοδρόμιο έναν μικρό πάγκο φορτωμένο με βιβλία. Στο πλάι είχε μία ταμπέλα, «Βιβλία 1,00 ευρώ». Σταμάτησα και με περιέργεια κοίταξα να δω τι βιβλία ήταν αυτά; Διαπίστωσα ότι ήταν διάφορα, κάποια ήταν απ’ αυτά που ονομάζουμε «βιβλία βιβλιοθήκης», άλλα πρώην ευπώλητα, και κάποια αγνώστων συγγραφέων. Λοιπόν, μ’ ένα ευρώ μπορούσες να διαλέξεις ένα πεταγμένο ενδιαφέρον βιβλίο, καθώς σκέφτηκα ότι για να τα πουλάει το μαγαζί 1,00 ευρώ από διαδικασία πετάγματος θα τα είχε αποκτήσει.

Γιατί να έχουν

αυτή την τύχη καλά βιβλία; Είναι πρόβλημα της εποχής της κατανάλωσης; Από την άλλη πλευρά οι τιμές των καινούργιων βιβλίων συνεχώς ανεβαίνουν, ενώ οι αγοραστές δυσκολεύονται και πιθανώς περιορίζουν τις προμήθειές τους. Βέβαια πολλοί βιβλιόφιλοι τα παίρνουν, τα διαβάζουν και τα πετούν αμέσως για λόγους χώρου. Σε πολλούς τα βιβλία εμφανίζονται σαν ένα χωροκατακτητικό είδος που εισβάλλει και σαρώνει το σπίτι. Ένα φιλικό ζευγάρι, που και ο άντρας και η γυναίκα διαβάζουν πολύ, κάνουν τέτοιες εκκαθαρίσεις συνεχώς στο σπίτι τους. Τελευταία η σύζυγος συγκέντρωσε έναν μεγάλο όγκο παλιών βιβλίων που χρόνιζαν στα ράφια των βιβλιοθηκών και τα χαρακτήρισε «για δόσιμο», δηλαδή για πέταμα – αν δεν τα πάρει κάποιος καλοπροαίρετος.

Ο άντρας της, ενώ συμφώνησε για το άδειασμα, είπε, «ε όχι κι αυτά, τα νεανικά, δεν είναι σπουδαία αλλά έχουν συναισθηματική αξία για μένα, δεν θέλω να τ’ αποχωριστώ». Τελικά έκαναν κάποιο συμβιβασμό. Ο άντρας μπόρεσε και κράτησε τ’ αγαπημένα του. Αυτή η διαφορά τους μου θύμισε μια παλιά ιστορία με βιβλία, πάλι από ένα ζευγάρι φίλων που αποφάσισε να χωρίσει. Είχαν συναινέσει και οι δύο σ’ αυτή τη λύση κι έτσι ο χωρισμός ήταν χωρίς δράματα. Το σπίτι θα έμενε στη γυναίκα και ο άντρας έπρεπε να μαζέψει τα πράγματά του και ν’ αναχωρήσει. Πρώτα τα εσώρουχά του, μετά τα ρούχα του, ένα επιπλάκι, μια ντουλάπα, μετά κάποια κουζινικά, σεντόνια και πετσέτες, όλα καλά, η γυναίκα τον παρακολουθούσε και συμφωνούσε, λογικά πράγματα.

Μέχρι που η υπόθεση έφτασε στα βιβλία. Τότε ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμος. Έντρομη τον είδε να πηγαίνει στη βιβλιοθήκη, να τραβά κάποια βιβλία και να τα ρίχνει σε μία τσάντα. «Ε, τι κάνεις εκεί;» «Παίρνω τα βιβλία μου». «Δεν είναι βιβλία σου». «Το θυμάμαι πολύ καλά, όλα αυτά που παίρνω τ’ αγόρασα εγώ». «Μα τι λες τώρα; Θυμάσαι! Δεν θυμάσαι τίποτα. Πριν από είκοσι χρόνια. “Το αστείο” του Κούντερα το πήρα εγώ, μου το υπέδειξε η Έλενα». «Ποια Έλενα; Εγώ διάβασα το βιβλίο όταν σκεφτόμουν να ενταχτώ στην Αντι-ΕΦΕΕ». «Εντάξει, εγώ δεν χρειάστηκε να το διαβάσω για να μην ενταχτώ στην Αντι-ΕΦΕΕ. Εξ’ άλλου αυτό δεν είναι επιχείρημα. Εγώ το πήρα», είπε η Δήμητρα και συγχρόνως πήγε στον σάκο του Σπύρου και τράβηξε το αντίτυπο. «Άστο κάτω», είπε ο Σπύρος και όρμησε να το πάρει, εκείνη το έκρυψε πίσω της και είπε «για τόλμησε!» Αυτό σταμάτησε τον Σπύρο, που είπε «Δεν φεύγω από το σπίτι χωρίς “Το αστείο”».

Η Δήμητρα προχώρησε προς την κρεβατοκάμαρα, έριξε το αντίτυπο στο κρεβάτι, κλείδωσε την πόρτα κι έβαλε το κλειδί στην τσέπη της, λέγοντας, «μπορείς να κοιμηθείς στον καναπέ, αλλά για κάθε βράδυ που θα μένεις εδώ θα πληρώνεις μ’ ένα από τα βιβλία του Κόντογλου που πήρες, αρχίζοντας απ’ “Το Αϊβαλί η πατρίδα μου”». «Τον Κόντογλου τον αγόρασα εγώ και τον διάβασα μόνον εγώ». «Ποιος σου έμαθε ότι ο Κόντογλου εκτός από ζωγράφος ήταν και καλός συγγραφέας; Που δεν ήξερες πού παν’ τα τέσσερα». «Μόνος μου τον ανακάλυψα». «Άκου να δεις πώς έχει το πράγμα. Είχαμε συμφωνήσει ότι θα μας αδειάσεις τη γωνιά σήμερα, τώρα λες ότι δεν φεύγεις. Ένα βιβλίο δικιάς μου επιλογής για κάθε βράδυ στον καναπέ, οι καπριτσιώζικες αποφάσεις έχουν κόστος». «Καλά», είπε ο Δημήτρης «αλλά να ξέρεις ότι θα φύγω μόνο με “Το αστείο”, είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου, δεν μπορείς να το κρατήσεις» «Γιατί, σ’ εμένα τι είναι;» Έφτασαν σε αδιέξοδο και η βιβλιοφιλική σύγκρουση γύρω από «Το αστείο» συνεχίστηκε με πολλά επεισόδια. Λύθηκε όταν το έμαθε η Έλενα και χάρισε στη Δήμητρα το δικό της αντίτυπο. Η οποία, ευχαριστημένη, κράτησε το δικό της και πάσαρε στον Σπύρο της Έλενας, ενώ συγχρόνως απολάμβανε το διάβασμα των βιβλίων του Κόντογλου που κέρδισε. Άραγε «Το αστείο» να πωλείται κάπου με 1,00 ευρώ;

*Ο Λάκης Δόλγερας είναι συγγραφέας