H London Symphony Orchestra στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

17:25 23/9/2014 - Πηγή: Culture Now

Με μια από τις σπουδαιότερες ορχήστρες του κόσμου και την παλαιότερη και εκλεκτότερη της Βρετανίας, εγκαινιάζεται, στις 28 Σεπτεμβρίου, το πρόγραμμα 2014-15 του Μεγάρου Μουσικής: τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου υπό τον μεγάλο ρώσο Βαλέρι Γκέργκιεφ, κορυφαίο στη ρωσική μουσική του 19ου και του 20ού αιώνα. Το πρόγραμμα αποκλειστικά ρωσικό, με Τσαϊκόφσκι και Προκόφιεφ, σε μια συναυλία-γεγονός, με τη σύμπραξη του Ντένις Ματσούεφ, ενός από τους πιο περιζήτητους πιανίστες της γενιάς του.

Για το πρόγραμμα της συναυλίας ορχήστρα και μαέστρος έχουν επιλέξει τρία έργα μεγάλης μουσικής και

συμβολικής σημασίας από το ρωσικό ρεπερτόριο: το Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 2 του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι και δύο Συμφωνίες του Σεργκέι Προκόφιεφ, την 1η και την 5η, συνθέσεις από δύο διαφορετικές περιόδους της διαδρομής του ρώσου συνθέτη του 20ού αιώνα.

Η Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου (LSO) δημιουργήθηκε το 1904, είναι η παλαιότερη ορχήστρα του Λονδίνου, έχει κάνει τις περισσότερες ηχογραφήσεις από οποιαδήποτε άλλη ορχήστρα στον κόσμο, έχει αναδείξει αμέτρητους σολίστ-σταρ και έχει συνεργαστεί με τους σημαντικότερους μαέστρους του 20ού και του 21ου αιώνα: σερ Έντουαρντ Έλγκαρ, σερ Τόμας Μπίτσαμ, Χανς Ρίχτερ, Πιερ Μοντέ, Αντρέ Πρεβέν, Κλάουντιο Αμπάντο, σερ Κόλιν Ντέιβις. Η ορχήστρα, που είναι αυτοδιαχειριζόμενη, επιλέγει η ίδια τους διευθυντές της, και από το 2007 έχει αναθέσει το τιμόνι της στον Βαλέρι Γκέργκιεφ, του οποίου το συμβόλαιο εκπνέει το 2015 (πιθανότερος μελλοντικός διευθυντής της είναι ο σερ Σάιμον Ρατλ, που αποχωρεί από τη Φιλαρμονική του Βερολίνου το 2018).

Η LSO είναι αινιγματική, απρόβλεπτη και ξεχωριστά ιδιαίτερη. Απ’ όλες τις σημαντικές ορχήστρες του Λονδίνου, έχει τους περισσότερους μουσικούς-προσωπικότητες και δίνει κάθε φορά τον καλύτερο εαυτό της για να επιτύχει ερμηνείες με τον δικό της, διακριτό ήχο. Δεν παραδόθηκε ποτέ για πολύ σ’ έναν μαέστρο, ενώ το πιο δυνατό της χαρτί είναι η έλξη που ασκεί σε κορυφαίους μαέστρους. Έχει ένα πολύ ευρύ ρεπερτόριο, αποπνέει δεξιοτεχνία συνόλου και οι μουσικοί της διαθέτουν εντυπωσιακή προσαρμοστικότητα και ιδιοφυΐα.

Με έδρα της το Μπάρμπικαν του Λονδίνου, από το 1982, η LSO έχει παράλληλα δημιουργήσει ένα πολύ ζωντανό και δημιουργικό εκπαιδευτικό κέντρο, ενώ μεγάλο μέρος του «βιογραφικού» της καλύπτεται από τη συμμετοχή της σε περισσότερες από 200 μουσικές επενδύσεις κινηματογραφικών ταινιών (Χάρι Πότερ, Σούπερμαν, Πόλεμος των Άστρων κ.ά.).

Δίνει τουλάχιστον 70 συναυλίες το χρόνο. Εμφανίζεται παράλληλα σε τακτική βάση στο Λίνκολν Σέντερ της Νέας Υόρκης και στη Σαλ Πλεγέλ του Παρισιού.

Ένα επιπλέον στοιχείο που κάνει την LSO να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες ορχήστρες είναι το σημαντικό εκπαιδευτικό της έργο. Η Ορχήστρα πρωτοπορεί σε αυτόν τον τομέα με προγράμματα όπως το LSO Discovery (όπου έχουν πρόσβαση περίπου 60.000 άτομα ετησίως) και το LSO On Track. Η LSO έχει τη δική της, πολύ επιτυχημένη, δισκογραφική εταιρεία, με την ετικέτα LSO Live (80 περίπου εκδόσεις σε CD, SACD και online).

Ήταν η επίσημη ορχήστρα στις τελετές των Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων του 2012. Όσοι παρακολούθησαν την Τελετή Έναρξης θα θυμούνται τον «Μίστερ Μπην» (Ρόουαν Άτκινσον) τον οποίο η LSO συνόδευσε στο «Chariots of Fire» με μαέστρο τον σερ Σάιμον Ρατλ.

Ο Βαλέρι Γκέργκιεφ (γ.1953), προικισμένος, ιδιοσυγκρασιακή φιγούρα σε όλες τις μεγάλες αίθουσες μουσικής του κόσμου, από τους πιο επιδραστικούς και δραστήριους μαέστρους της εποχής, καλλιτεχνικός και γενικός διευθυντής του θρυλικού Θεάτρου Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης από το 1988, θεωρεί την LSO «υπέροχη ορχήστρα, ιδιοφυή, με μεγάλη ευαισθησία στις ερμηνείες και τεράστια ευελιξία». Από το 2007, που ανέλαβε τη διεύθυνσή της, έστρεψε τη βρετανική αυτή ορχήστρα προς το αγαπημένο του ρωσικό ρεπερτόριο και μέχρι τώρα έχει ηχογραφήσει μαζί της όλες τις Συμφωνίες του Προκόφιεφ και του Στραβίνσκι.

Τέχνη και πολιτική συνδυάζονται παράδοξα στην εκκεντρική προσωπικότητα του Βαλέρι Γκέργκιεφ. Δηλωμένος φίλος και υποστηρικτής του Βλαδίμηρου Πούτιν και της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτική του, ο Γκέργκιεφ οικοδόμησε τη φήμη, την αξιοπιστία και την αποδοχή του από ένα μεγάλο κοινό όλων των ηλικιών, σε συνθέτες που είχαν ταραγμένες και προβληματικές σχέσεις με τη ρωσική και σοβιετική εξουσία και τα αποδεκτά πρότυπα: Τσαϊκόφσκι, Ραχμάνινοφ, Σοστακόβιτς, Προκόφιεφ, Στραβίνσκι.

Ο Ντένις Ματσούεφ (γ.1975, Ιρκούτσκ), με σπουδές στο Ωδείο της Μόσχας, θεωρείται διάδοχος των μεγάλων ρώσων πιανιστών: Εβγκένι Κισίν, Αρκάντι Βόλοντος, ακόμα και του Βλαντίμιρ Χόροβιτς. Από το θρίαμβό του, το 1998, στον Διεθνή Διαγωνισμό «Τσαϊκόφσκι» της Μόσχας, κερδίζει διαρκώς επαίνους από τους κριτικούς και το κοινό για την εντυπωσιακή δεξιοτεχνία του και τη σαφή μουσική του ταυτότητα. Είναι πιανίστας ικανός για ήρεμο και διακριτικό ήχο μεγάλης ομορφιάς και εκλέπτυνσης, αλλά και για υψηλής έντασης ερμηνείες. Η παλέτα του είναι εξαιρετικά πλούσια και δυναμική, ευαίσθητη, εσωστρεφής αλλά και ενθουσιώδης.