«Άρωμα» μυστηρίου στα κανάλια της Βενετίας

16:47 26/4/2016 - Πηγή: Culture Now

Υπάρχουν κάποια βιβλία, που για κάποιο λόγο στοιχειώνουν τη ζωή σου και νιώθεις πως τα κουβαλάς μαζί σου όσα χρόνια και αν περάσουν, όσα αναγνώσματα και αν έχουν προσπαθήσει να σου κλέψουν την καρδιά.

Το Άρωμα, ήταν ένα από αυτά.

Το διάβασα πρώτη φορά όταν ήμουν στο στρατό. Τότε που χρειαζόμουν κάτι για να ταξιδεύει το μυαλό μου έξω από το γκρι περίβλημα του στρατοπέδου και τη μοναξιά του παγωμένου θαλάμου. Αν τρία βιβλία έχουν καταφέρει να το κάνουν αυτό, στα 39 χρόνια της ζωής μου, Το

Άρωμα ήταν εκείνο που τα κατάφερε καλύτερα. Δεν ξέρω αν ήταν οι συνθήκες ή η μαεστρία του συγγραφέα του, αλλά στο παρόν, χρόνια ολόκληρα μετά την πολυπόθητη απόλυση, θα έλεγα με σιγουριά ότι ήταν το τελευταίο.

Τα ηδονικά σκοτάδια που κατάφερνε να ζωγραφίσει στο μυαλό μου ήταν και ο λόγος που ήθελα να είναι στη βαλίτσα μου σε αυτό το ταξίδι στη Βενετία. Ήξερα πως ήθελα να έχω ένα σημαντικό για τη ζωή μου βιβλίο μαζί, και όταν ο ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου Studium μου το ανέφερε ως ένα από τα πιο αγαπημένα του, ήξερα πως ήταν αυτό που έπρεπε να ταξιδέψει μαζί μου…

Χαμένος ανάμεσα στα αμέτρητα στενά και τις μικροσκοπικές γέφυρες, ρωτώντας γονδολιέρηδες και ευγενικές πωλήτριες στα μικρά καταστήματα με τα υαλικά, έφτασα τελικά στον προορισμό μου.

Ο κύριος Gianluca ήταν εκεί και με περίμενε, και ευγενικά με υποδέχτηκε στο όμορφο και ιστορικό αυτό βιβλιοπωλείο. Η μοναδική του βέβαια επιθυμία έγινε μόνο στο μισό της σεβαστή. Παρόλο που ένιωθε άβολα μπροστά στην κάμερα, κατάφερα να τον βγάλω μία και μόνο πλαϊνή φωτογραφία, σαν το δικό μου τρόπο να αποθανατίσω λίγη από την ευγένεια του χαρακτήρα του στο κείμενο μου. Βλέπεις, όταν καθημερινά συναντάς χιλιάδες τουρίστες να φωτογραφίζουν την πόλη σου και τις βιτρίνες του μαγαζιού σου, έρχεται η στιγμή που το κλικ της κάμερας δεν έχει τίποτα απολύτως να σου πει.

Δε συμβαίνει όμως το ίδιο και με τα βιβλία. Εκείνα έχουν τόσα πολλά να σου πουν και άλλα τόσα εσύ να μαντέψεις…

Και θαυμάζοντας τον ζεστό αυτό χώρο, τα μαγικά εξώφυλλα και φυσικά το «δικό μας» Άρωμα, ένιωθα για ακόμα μια φορά τη γοητεία που ασκούν πάνω μου όλα εκείνα τα βιβλία με τα εκφραστικά εξώφυλλα και το μαγικό τους άρωμα, καθώς μυρίζει κανείς το εσωτερικό των σελίδων τους. Ένα άρωμα τόσο γνώριμο και όμως τόσο μυστήριο, ακριβώς όπως και η ιστορία αυτού του βιβλίου…

Ενός βιβλίου με έναν τραγικό ήρωα, ο οποίος ενώ έχει μια καταπληκτική όσφρηση και μπορεί να αναγνωρίσει κάθε μυρωδιά, ο ίδιος στερείται από αυτό το ανθρώπινο χαρακτηριστικό, καθώς γεννήθηκε χωρίς δική του μυρωδιά, καταδικασμένος να είναι εντελώς άοσμος. Και αυτή η κρυφή του αλήθεια θα είναι η αιτία να μεταμορφωθεί από ένα φτωχό παιδί σε έναν θυμωμένο δολοφόνο, και με την πένα του Πάτρικ Ζύσκιντ, να προσφέρει στους αναγνώστες μια ιστορία που όμοια της δεν υπάρξει ποτέ.

Δεν ξέρω αν μπορεί να χαρακτηριστεί ένα τολμηρό παραμύθι ή ένα φιλοσοφικό θρίλερ, ξέρω μόνο πως κατάφερε να κάνει εκατομμύρια αναγνώστες να ερωτευτούν τον ήρωα του με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που παράλληλα τον απεχθάνονταν. Και αυτή, είναι η μαγεία του να μπορείς να γράψεις ένα βιβλίο που κατάφερε να μεταφραστεί σε 49 γλώσσες και να γίνει ένα παγκόσμιο φαινόμενο.

Προστατευμένος στην ηρεμία του Studium, την ώρα που εκατοντάδες τουρίστες περνούσαν έξω από την είσοδο του και διαπραγματευόντουσαν μια βόλτα με τη γόνδολα που ήταν αραγμένη στη γωνία, εγώ απολάμβανα την ηρεμία του χώρου και συνομιλούσα με τον ευγενικό, ντροπαλό ιδιοκτήτη.

Στην ίδια θέση από το 1946, με πελάτες από τους ντόπιους προνομιούχους του κέντρου της Βενετίας μέχρι τους αμέτρητους τουρίστες, το Studium, είναι εδώ για να θυμίζει στους επισκέπτες την αξία των βιβλίων, της τέχνης και των γραμμάτων, ειδικά σε μία πόλη που πρόσφερε τόσα πολλά σε αυτό τον τομέα.

Λογοτεχνία, ιστορικά, λευκώματα με θέμα την πανέμορφη αυτή πόλη, ειδικός όροφος με χριστιανικά βιβλία και αμέτρητα παιδικά, είναι ο κύριος όγκος των βιβλίων που φιλοξενεί και προσφέρει στο φιλομαθή κοινό του.

Καθώς η ώρα περνάει και το σκοτάδι πλησιάζει τα αθάνατα κανάλια, ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσω και εγώ τα φιλόξενα ράφια του βιβλιοπωλείου και με το «Άρωμα» αγκαλιά, να χαθώ στα στενά δρομάκια και τις γραφικές γέφυρες.

Άλλωστε η Βενετία, το ίδιο όπως και το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου, είναι δύο πράγματα που ταιριάζουν στη νύχτα. Ίσως γιατί τότε ξυπνάει το πάθος, ίσως γιατί τότε φουντώνει το μυστήριο, ίσως γιατί τότε γίνονται τα απίθανα πιθανά και τα μεγαλύτερα εγκλήματα πραγματικότητα…

Ευχαριστούμε πολύ τις Εκδόσεις Ψυχογιός, και ιδιαιτέρως το τμήμα δημοσίων σχέσεων για την ευγενική παραχώρηση του βιβλίου και κάθε βοήθεια, και το Βιβλιοπωλείο Studium (San Marco 337), για τη φιλοξενία.