Έρως παιδαγωγός, στο κινηματοθέατρο Τριανόν

12:28 3/6/2013 - Πηγή: Culture Now

Η ομάδα “Ανήσυχοι θεατρίνοι” παρουσιάζουν στο θερινό κινηματοθέατρο Τριανόν, μια παράσταση της Commedia Dell' Arte, που είναι βασισμένη στο έργο “Έρως Παιδαγωγός” του Thomas-Simon Gueullette, κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00.

Το έργο:

Πρόκειται για μια ερωτική κωμωδία καταστάσεων, πλαισιωμένη από χορούς και τραγούδια. Η ιστορία εκτυλίσσεται στο Παρίσι το 1726, σε ένα μεσοαστικό σπίτι. Οι χαρακτήρες του έργου αντιστοιχούν στις φιγούρες της commedia dell’arte ενώ το ερμηνευτικό ύφος, η στυλιζαρισμένη κίνηση, τα κοστούμια και οι δερμάτινες μάσκες των

ηθοποιών, ξαναζωντανεύουν το αναγεννησιακό θέατρο. Για το λόγο αυτό, θεωρούμε ότι το σπάνιο είδος αυτού του θεάτρου, που παραπέμπει σαφώς στην αισθητική τής Αναγέννησης, έχει και εκπαιδευτικό ενδιαφέρον. Ο Έρως παιδαγωγός έχει ως θέμα τον απελπισμένο έρωτα δύο νέων, του Κλωντ και της Φλοράνς. Ο κύριος Αλμπέρ, πατέρας του Κλωντ, απαγορεύει στο γιο του το γάμο με τη Φλοράνς, αποφασίζοντας να τον παντρέψει με ένα δεκαπεντάχρονο -πλην πλουσιότατο- κορίτσι, τη Λιζέτ. Η Φλοράνς μεταμφιέζεται σε άντρα για να διεκδικήσει τον αγαπημένο της και παρουσιάζεται στο σπίτι του ως παιδαγωγός, προκαλώντας το θαυμασμό του κυρίου Αλμπέρ αλλά και τον έρωτα της Σιλβί, αδερφής του νεαρού. Οι υπηρέτες του ερωτευμένου ζευγαριού (Arliquino - Colobina) παρεμβαίνουν διαρκώς προκαλώντας ποικίλα κωμικά δρώμενα, μέχρι την εμφάνιση της μαντάμ Προυντάνς, θείας της Φλοράνς, που δίνει τη λύση στο δράμα επιβάλλοντας ένα αίσιο τέλος.

Ο συγγραφέας Thomas Simon Gueullette και το έργο του «Έρως παιδαγωγός» («L’ amour précepteur» - Παρίσι 1726) παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε μετάφραση και σκηνοθεσία από την Αθηνά Κεφαλά.

Ο συγγραφέας:

Ο Thomas-Simon Gueullette (1683-1766) μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα γνωστός στην εποχή μας, όμως τον 18ο αιώνα έχαιρε μεγάλης εκτίμησης στους πνευματικούς κύκλους της Ευρώπης. Γεννημένος στο Παρίσι, διετέλεσε δικηγόρος στο Châtelet του Παρισιού και βασιλικός επίτροπος. Παράλληλα με τα νομικά του καθήκοντα, ασχολήθηκε με τη μετάφραση και τη συγγραφή. Έγραψε πολυάριθμες συλλογές παραμυθιών και ένα μυθιστόρημα, το Mémoires de Mademoiselle Bontemps (Αναμνήσεις της δεσποινίδας Μποντάμ – 1738), ενώ εξέδωσε σημαντικά έργα του Montaigne (1725), του Rabelais (1732) και του La Salle (1724). Λάτρης του θεάτρου, μετέφρασε και μελέτησε σε βάθος τα έργα της ιταλικής κωμωδίας (Comédie Italienne), για την οποία το γαλλικό κοινό έτρεφε μεγάλη εκτίμηση ήδη από την εποχή της Αναγέννησης. Η εργασία του αποτέλεσε τη βάση του βιβλίου Histoire de l’ancien Théâtre Italien (Ιστορία του αρχαίου ιταλικού θεάτρου – 1756) που εξέδωσαν οι αδερφοί Parfaict. Ο Gueullette ήταν όμως και ένας από τους πολυγραφότερους δραματουργούς της εποχής του. Έγραψε πάνω από 60 θεατρικά έργα, κυρίως φαρσοκωμωδίες, μερικές από τις οποίες γνώρισαν μεγάλη επιτυχία: La vie est un songe (Η ζωή είναι όνειρο – 1717), Cómediens par hasard (Κωμικοί κατά τύχη – 1718), Arlequin-Pluton (Αρλεκίνος-Πλούτων – 1719), L’amour précepteur (Έρως παιδαγωγός – 1726) κ.ά. Ο Έρως παιδαγωγός παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από τον ιταλικό θίασο του βασιλιά (Comédiens Italiens) στις 25 Ιουλίου του 1726.

Commedia dell’arte

Η commedia dell’arte βασιζόταν εξ ολοκλήρου στην πλαστικότητα της κίνησης, που αποτελούσε κυρίαρχο στοιχείο κάθε παράστασης. Όλο το θέατρο, το αληθινό θέατρο, το μεγάλο θέατρο, έζησε μέσα από την commedia dell’arte, στήριξε την ύπαρξή του σε αυτήν, μέχρι τη στιγμή που εμφανίστηκε ο πεζός, ο καθημερινός διάλογος. Ώσπου μια μέρα, ο Charles Dullin την ξανάφερε σ’ εμάς, δίνοντας μια νέα πνοή στο θέατρο μέσα από τη μάσκα της, μια μάσκα που πάντοτε ασκούσε γοητεία στους ανήσυχους καλλιτέχνες, όπως στους θεατρίνους των πανηγυριών και στους ηθοποιούς του γιαπωνέζικου θεάτρου. Η μάσκα στην commedia dell’arte δεν εκφράζει κανένα συναίσθημα, καμία συγκίνηση. Είναι ο ηθοποιός που θα τη ζωντανέψει, παίζοντας πίσω απ’ αυτήν σαν ένα «μοτέρ» ή σαν μαριονέτα. Η μάσκα δεν είναι ένα αντικείμενο που φοριέται στον ηθοποιό απ’ έξω: γίνεται το σύμβολο του χαρακτήρα του, του εξάπτει τη φαντασία, όπως γίνονται σύμβολα και οι κινήσεις που δημιουργεί το σώμα του. Οι κοφτές κινήσεις και χειρονομίες, με την ακρίβεια που εκτελούνται, κάνουν τους ηθοποιούς να μοιάζουν με τις αθάνατες φιγούρες του Jacques Callot. Αρκεί να δούμε τον Charlie Chaplin ή τον Buster Keaton και θα καταλάβουμε τι είναι η commedia dell’arte. Είναι το θέατρο που ενέπνευσε και εμπνέει τους μεγάλους δημιουργούς όλων των αιώνων. Οι αρλεκίνοι και οι κολομπίνες παρελαύνουν μέχρι σήμερα σε δεκάδες έργα τέχνης…

Παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά) :

Τατιάνα Άρκου, Αλέξανδρος Καμαρινέας, Μαρία Μαυροματάκη, Εύη Νικολοβγένη, Νιόβη Πεπέ, Σίβη Σιδέρη, Σπύρος Σιδέρης, Αντρέας Σκλαβουνάκος.

Μετάφραση- Σκηνοθεσία: ΑθηνάΚεφαλά

Μουσική-μαντολίνο: Αλέξανδρος Καμαρινέας

Πιάνο-κρουστά: Κυριακή Τσακιρίδου

Βοηθός σκηνοθέτη: Χάρης Φλέουρας

Επιμέλεια Κοστουμιών: Χριστίνα Παρακεντέ

Εμφανίζεται σε απρόσμενο ρόλο και παίζει κρουστά: ο Νίκος Τουλιάτος