Η Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου στις Συναντήσεις με Συγγραφείς στον Ιανό

11:57 31/1/2017 - Πηγή: Culture Now

Ο Νίκος Θρασυβούλου συνομιλεί με την Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2017 για τις Συναντήσεις με Συγγραφείς στο cafe του Ιανού.

Μια συζήτηση, σε πρώτο πρόσωπο, για την τέχνη, την κοινωνία, τη ζωή, με τη συμμετοχή του κοινού.

Η Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου γεννήθηκε στο Κάστρο (σημερινή Μύρινα) της Λήμνου το 1933. Ο πατέρας της ονομαζόταν Κλεόβουλος

και ήρθε στη Λήμνο πρόσφυγας μαζί με τους γονείς και τα εννιά αδέρφια του από το χωριό Πραστειό Προκοννήσου της Προποντίδας. Στη Λήμνο ασκούσε το επάγγελμα του μικροβιοτέχνη. Έφτιαχνε χαϊμαλιά και στολίδα για τα άλογα. Επίσης, ήταν ιεροψάλτης. Η μητέρα της, η Αθηνά Κικέζου, ήταν Λημνιά από το χωριό Κορνός.

Η Λαμπαδαρίδου μεγάλωσε με στερήσεις αλλά και με τις αφηγήσεις του πατέρα της, o οποίος ήταν εξαίρετος αφηγητής παραμυθιών, μύθων, θρύλων αλλά και αναμνήσεων από τη χαμένη πατρίδα, πλουτίζοντας τη γόνιμη φαντασία της μικρής Μαρίας και του αδερφού της Παναγιώτη, αργότερα ιατρού, ο οποίος επίσης είχε λογοτεχνικές ανησυχίες, τις οποίες εξέφρασε σε μεγάλη ηλικία εκδίδοντας το μυθιστόρημα: "Τα Σύνορα της Ευαισθησίας" (2004). Η Μαρία Λαμπαδαρίδου τέλειωσε το τοπικό Γυμνάσιο και στη συνέχεια εργάστηκε ως υπάλληλος στο Επαρχείο Λήμνου. Παράλληλα, σπούδαζε στην Πάντειο και όταν αποφοίτησε πήγε στο Παρίσι με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης. Εκεί έκανε θεατρικές σπουδές και γνωρίστηκε με τον Σάμιουελ Μπέκετ, με τον οποίo διατήρησε πολύχρονη αλληλογραφία.

Όταν επέστρεψε στην Αθήνα, τοποθετήθηκε στην κεντρική υπηρεσία του Υπουργείου Εσωτερικών, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε.

Ζει στην Αθήνα με το σύζυγό της Μίνω Πόθο και το γιο της.

Το έργο της[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τα νεανικά της χρόνια στη Λήμνο εκδήλωσε τις λογοτεχνικές ανησυχίες της και δημοσίευσε ορισμένα πρωτόλεια κείμενα και ποιήματά της στον τοπικό τύπο. Το 1957 έγραψε και σκηνοθέτησε το δράμα "Ματωμένη Λευτεριά", εμπνευσμένο από τον κυπριακό αγώνα, το οποίο έπαιξαν μαθητές του Γυμνασίου στη Μύρινα και στο Μούδρο. Αν και πρωτόλειο και νεανικό, εν τούτοις το έργο ήταν αξιόλογο και άφησε εποχή στο νησί. Το 1959 εξέδωσε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο "Συναντήσεις", την οποία ο Οδυσσέας Ελύτης χαρακτήρισε ποίηση ωριμότητας.

Ακολουθούν δεκάδες ποιητικές συλλογές, διηγήματα, μυθιστορήματα και θεατρικά έργα, ορισμένα από τα οποία έχουν παιχτεί και στο εξωτερικό: Γαλλία, Βέλγιο, Καναδάς, ΗΠΑ. Βιβλία της έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά και στα αγγλικά. Το έργο της Μαρίας Λαμπαδαρίδου βραβεύτηκε επανειλημμένα.

Επίσης, έχει κάνει μεταφράσεις έργων ξένων συγγραφέων: Σάμιουελ Μπέκετ, Ζακ Λακαριέρ, Μαργκερίτ Ντυράς κ.ά. και έχει δημοσιεύσει δεκάδες κείμενα και ποιήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά, εφημερίδες και άλλα έντυπα. Τη δεκαετία του ’70έκανε ραδιοφωνικές εκπομπές, ορισμένες από τις οποίες μετέφερε στο γραπτό λόγο.

Ο ποιητικός λόγος της Λαμπαδαρίδου διαποτίζεται από την αγωνία της ύπαρξης, το νόημα της παρουσίας στον κόσμο αυτό, την αναζήτηση της οριακής αλήθειας πέρα από τη λογική του κόσμου. Λέει η ίδια: "Με ενδιαφέρει να μάθω ποιο είναι το όνειρο, αυτό το μεταφυσικό όνειρο που αποτελεί το υλικό της ύπαρξής μου της ίδιας."

Ο πεζός λόγος της έχει έντονα ποιητικά χαρακτηριστικά. Άλλωστε η ίδια αποκαλεί ορισμένα έργα της "ποιητική πρόζα". Στην ουσία, ακόμα και στα ιστορικά έργα της "Μαρούλα", "Δοξανιώ", "Νικηφόρος Φωκάς", "Ξύλινο Τείχος" την απασχολούν τα ίδια ερωτήματα που υπάρχουν και στην ποίησή της. Ειδικότερα, στα μυθιστορήματα της ωριμότητάς της: "Πήραν την Πόλη, πήραν την…", "Η Έκτη Σφραγίδα" και "Ο Άγγελος της Στάχτης" το μεταφυσικό στοιχείο είναι πανταχού παρόν και δείχνει να την απασχολεί έντονα.

Παρόμοιοι προβληματισμοί αναπτύσσονται και στο θεατρικό της έργο. Γενικά, ο λόγος της Λαμπαδαρίδου ακροβατεί ανάμεσα στο λογικό και στο φανταστικό, στο υπαρκτό και στο μεταφυσικό, στο φθαρτό και στο αιώνιο. Η γοητεία των κειμένων της έγκειται στο θαυμαστό τρόπο που καταφέρνει να συνταιριάζει τον ορατό κόσμο με τον εσωτερικό αόρατο κόσμο των ηρώων της, που στην πραγματικότητα είναι ο δικός της κόσμος.

Βραβεία - Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

•1966: Βραβείο λογοτεχνίας της "Ομάδας των Δώδεκα".

•1987: Α΄ Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το μυθιστόρημα "Η Μαρούλα της Λήμνου".

•1991: προτάθηκε για το Αριστείο της Ευρώπης για την ποιητική συλλογή "Μυστικό Πέρασμα".

•1995: Βραβείο πεζογραφίας του ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας για το μυθιστόρημα "Με τη λάμπα θυέλλης".

Λίγα λόγια για τις Συναντήσεις με Συγγραφείς στο cafe του ΙΑΝΟΥ.

Στις «ΣΥΝΤΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ» που φιλοξενούνται κάθε μήνα στο CAFÉ του ΙΑΝΟΥ, ο Νίκος Θρασυβούλου συνομιλεί με Έλληνες συγγραφείς για το έργο τους και τη ζωή τους. Μαζί θα σχολιάζουν θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας ανιχνεύοντας και αναδεικνύοντας τον άνθρωπο-συγγραφέα.

Το κοινό έχει τη δυνατότητα να υποβάλλει τις ερωτήσεις του στον κάθε καλεσμένο, έως και 3 μέρες πριν από την κάθε εκδήλωση στην ειδική πλατφόρμα επικοινωνίας της εκδήλωσης ή στο email: [e-mail] και όλες θα αναμεταδίδονται ζωντανά από το ianos.gr

Η εκδήλωση θα προβάλλεται ζωντανά και στο www.ianos.gr