Η Σειρήνα του Μισισιπή, του Φρανσουά Τριφό σε επανέκδοση

11:54 8/9/2015 - Πηγή: Culture Now

Η AMA Films παρουσιάζει από τις 17 Σεπτεμβρίου 2015 σε επανέκδοση με νέες ψηφιακές κόπιες τη “Χιτσκοκική” ταινία του Φρανσουά Τριφό «Η Σειρήνα του Μισισιπή», που κέρδισε κοινό και κριτικούς το 1969, με τους Ζαν-Πολ Μπελμοντό και Κατρίν Ντενέβ.

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Λουί είναι ένας πλούσιος ιδιοκτήτης καπνοφυτειών στο τροπικό νησί Reunion. Αποφασίζει να παντρευτεί δι’ αλληλογραφίας τη Ζουλί. Η γυναίκα όμως που εμφανίζεται είναι

διαφορετική από εκείνη της φωτογραφίας. Ο Λουί δεν πτοείται και τελικά την παντρεύεται. Σύντομα, η γυναίκα θα εξαφανιστεί παίρνοντας μαζί της και τα χρήματα του Λουί. Οι έρευνες των ιδιωτικών ντετέκτιβ δεν έχουν αποτέλεσμα κι έτσι ο Λουί αποφασίζει να την αναζητήσει ο ίδιος. Τότε, θα κλιμακωθούν οι εξελίξεις, τα αστυνομικά μυστήρια και η λύση θα δοθεί με το ταξίδι του στην Ευρώπη.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Φρανσουά Τριφό

Σενάριο: Φρανσουά Τριφό (βασισμένο στο μυθιστόρημα «Βαλς στα σκοτάδια» του Κόρνελ Γούλριτς [Γουίλιαμ Άιρις])

Φωτογραφία: Ντενί Κλερβάλ

Μουσική: Αντουάν Ντιμέλ

Παραγωγός: Μαρσέλ Μπερμπέρ

Πρωταγωνιστούν: Ζαν-Πολ Μπελμοντό, Κατρίν Ντενέβ, Μισέλ Μπουκέ κ.ά.

Χώρες Παραγωγής: Γαλλία, Ιταλία

Έτος Παραγωγής: 1969

Διάρκεια: 123΄

Διανομή: ΑΜΑ Films

QUOTES

10 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ ΤΗ “ΣΕΙΡΗΝΑ ΤΟΥ ΜΙΣΙΣΙΠΗ”

1. Για το πανέξυπνο παραφιλολογικό μυθιστόρημα από το οποίο προέρχεται το σενάριο.

2. Για τη δεξιοτεχνική σκηνοθεσία του Τριφό.

3. Για την ιδιόρρυθμη «χημεία» των αντιθέτων που παράγεται από τη σχέση Μπελμοντό- Ντενέβ.

4. Για την απόδειξη πως ο Τριφό υπήρξε και ένας πολύ καλός κριτικός κινηματογράφου (Cahiers du Cinema), κάτι που φαίνεται εξαιρετικά και στην ταινία.

5. Για τον έξοχο κοινωνιολογικό σχολιασμό για το γάμο ως οικονομική δέσμευση και επιδίωξη.

6. Για την υπέροχη αξιοποίηση των κανόνων του νουάρ και την ανατρεπτική και διαφορετική ενσωμάτωσή τους στο νέο-νουάρ.

7. Για τη σταδιακή κλιμάκωση της ίντριγκας.

8. Για την αφήγηση που εξελίσσεται με μεγάλα πλάνα-σεκάνς και έμφαση στο λόγο.

9. Για τον πανέξυπνο σχολιασμό του χιτσκοκικού Δεσμώτη του ιλίγγου.

10. Για την αποδεικτική διαδικασία πως, όταν η οικονομική ανισότητα διορθωθεί, τότε και ο έρωτας μπορεί να αναβλύσει.

ΦΡΑΝΣΟΥΑ ΤΡΙΦΟ

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

(François Roland Truffaut, 6 Φεβρουαρίου 1932 - 21 Οκτωβρίου 1984) Γάλλος κριτικός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός του κινηματογράφου, από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του γαλλικού νέου κύματος.

Με τη βοήθεια του θεωρητικού του κινηματογράφου Αντρέ Μπαζέν, άρχισε να γράφει κριτικές στο περιοδικό Cahiers du cinema, με το οποίο, μαζί άλλους συναδέλφους του, άνοιξαν τον δρόμο για το νέο κύμα και το μη εμπορικό κινηματογράφο.

Με τη μικρού μήκους ταινία του Les Mistons (1958), και θέμα την σεξουαλική αφύπνιση μιας ομάδας νεαρών, έθεσε στην πράξη τις θεωρίες του, τις οποίες συνέχισε στην ημιαυτοβιογραφική, μεγάλου μήκους ταινία του, Τα 400 χτυπήματα (Les Quatres Cents Coups, 1959), μία γεμάτη ειλικρίνεια αλλά και ποίηση ταινία, που κέρδισε το Bραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών, κάτι που τον καθιέρωσε ως τον κατ' εξοχήν ηγέτη του πρωτοεμφανιζόμενου νέου κύματος (nouvelle vague).

Ακολούθησαν οι ταινίες Πυροβολείτε τον Πιανίστα (Tirez sur le pianiste, 1960), αναφορά αλλά και ανατροπή των γκανγκστερικών ταινιών, Ζυλ και Τζιμ (Jules et Jim, 1961) γύρω από τις ιδιόμορφες σχέσεις ενός ερωτικού τριγώνου, Φαρενάιτ 451 (Fahrenheit 451, 1966), εξαιρετική μεταφορά στην οθόνη του βιβλίου επιστημονικής φαντασίας του Ρέι Μπράντμπερι, που ο Τρυφώ γύρισε στην Αγγλία, Η νύφη φορούσε μαύρα (La mariée etait en noir, 1967), μία παραλλαγή του αμερικανικού φιλμ νουάρ, ταινίες που «επέβαλαν» τον Τρυφώ ως έναν ξεχωριστό και εντελώς πρωτότυπο δημιουργό.

Φιλμογραφία (ενδεικτική)

1959 – Τα 400 χτυπήματα

1961 – Ζυλ και Τζιμ

1965 – Φαρενάιτ 451

1968 – Η νύφη φορούσε μαύρα

1969 – Η σειρήνα του Μισισιπή

1971 – Δυο κορίτσια από την Αγγλία

1973 – Αμερικάνικη νύχτα

1976 – Το χαρτζιλίκι

1980 – Το τελευταίο μετρό

1981 – Η γυναίκα της διπλανής πόρτας