Νάνα Σαχίνη: Πώς μπορείς να πηδήξεις ένα τεντωμένο σχοινί

15:09 3/8/2015 - Πηγή: Culture Now

Πεδίο μου είναι η «γλυπτική» με την ευρύτερη έννοια˙ υλικές παρουσίες στο χώρο. Ό,τι κάνω - γλυπτική, εγκατάσταση, σχέδιο, φωτογραφία, performance – το αντιλαμβάνομαι ως μέλος του ίδιου συστήματος.

Το όριο και το περιθώριο - ως όροι, τρόποι και ζητούμενα - είναι μόνιμες εμμονές. Το όριο και το περιθώριο του σώματος, των υλικών, των αντικειμένων. Πως και αν τεντώνονται, μετατοπίζονται, διαταράσσονται. Η οριακή στήριξη. Τα όρια του κάθε μέσου. Στιγμιότυπα και ακροβασίες στο περιθώριο της ιστορίας, του σώματος, του

ερωτισμού, της κατοίκησης, της παιδικότητας.

Τα έργα αναπτύσσονται γύρω από τις πιθανότητες που προκύπτουν, όταν υλικά, χειρονομίες, συσχετισμοί κι αναφορές γίνονται το υλικό για μια θραυσματική αφήγηση˙ το να λέω ιστορίες σημαίνει ότι πρώτα τις έχω αγγίξει.
Μόνιμο ζητούμενο η πολυσημία, όπου τα πάντα είναι ρευστά και υπό ερώτηση. Η αφή κοιτάζει και το βλέμμα ακουμπάει (σ)τα πράγματα.

Αντιμετωπίζω με την ίδια ένταση παραδοσιακά γλυπτικά και ευτελή υλικά, άχρηστα αντικείμενα, το ίδιο μου το σώμα και την τεχνολογία. Υπάρχει μια ελεύθερη ροή από την αφαίρεση στην αναπαράσταση και πίσω πάλι και εντατική χρήση του χρώματος.

Κάθε φορά που ξεκινάω ένα έργο είναι σα να εγκαταλείπομαι σε μια πελώρια δεξαμενή με χυλό - έργα καλλιτεχνών που λατρεύω, άλλα που θέλω να καταστρέψω, οι άνθρωποι και τα υλικά (με ή χωρίς νoήματα), βιώματα, το ράδιο στο εργαστήριο, η ποίηση και η φιλοσοφία, ο σωρός από σκουπίδια απέναντι, εκείνο το μαύρο πέτρωμα, το σπασμένο πόδι, η κίνηση στο χώρο.

Η ζωή στο εργαστήριο και η ζωή έξω από αυτό βρίσκονται δίπλα-δίπλα. Απορίες και κενά. Τα έργα παίρνουν τη θέση αυτού που όλο λείπει και δημιουργούν νέες απορίες ακόμα και για μένα.

Η αμφιβολία, το τυχαίο, το «λάθος», το πείραμα πάντα εκεί, να κλείνουν και να ανοίγουν δρόμους. Σε μόνιμη διαπραγμάτευση με τη λογική, τη γνώση και την προσπάθεια ελέγχου, οι προθέσεις μου αλλάζουν και (ξανά)ανακαλύπτονται.

Το στοίχημα είναι να βγάλω τον εαυτό μου από τη μέση, ώστε να επικοινωνήσω με περισσότερους, αλλά να υπάρχω και σε μια γωνιά.

Το αποτέλεσμα, φαινομενικά παιχνιδιάρικο, διαποτισμένο με κρυφή ειρωνεία, εύθραυστο και επισφαλές (ως προς την κατασκευή και τα νοήματα), προσπαθεί να διαταράξει τη συνάντηση με το θεατή.

Info: Η Νάνα Σαχίνη σπούδασε στο Chelsea College of Art and Design, Λονδίνο (Master και PgDip) και στη Σχολή Καλών Τεχνών A.Π.Θ.Το 2014 και το 2013 παρουσίασε τις ατομικές εκθέσεις “All my pretty ones” (a.antonopoulou.art) και “now logic must take care of itself” (Remap4) αντίστοιχα. Το 2011 παρουσίασε την “The body as city” (a.antonopoulou.art). Επιλογή ομαδικών εκθέσεων: Reverb: New Art from Greece, SMFA, Βοστώνη, Η.Π.Α., Βiennale4 Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, Κ.Μ.Σ.Τ. (2014), Βiennale3 Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (2011), Remap3 Αθήνα (2011), Kunsthalle Αθήνα (2012), Rooms2010 Αθήνα κ.α. Είναι μέλος των “KangarooCourt”. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές.

* Αναδημοσίευση από το περιοδικό Culturenow Mag, τεύχος 32.