Νεανική αλληλογραφία 1954-1960 - Βασίλης Βασιλικός - Mένης Κουμανταρέας

12:41 9/12/2014 - Πηγή: Culture Now

Από τις εκδόσεις Τόπος κυκλοφορεί το βιβλίο, Νεανική αλληλογραφία 1954-1960 του Βασίλη Βασιλικού και του Mένη Κουμανταρέα σε επιμέλεια του Θανάση Νιάρχου.

Ως σπάνιο ντοκουμέντο μπορεί να χαρακτηριστεί η Νεανική αλληλογραφία του Βασίλη Βασιλικού και του Μένη Κουμανταρέα, όπως αναπτύχθηκε ανάμεσά τους από το 1954 έως το 1960. Γράμματα εξομολογητικά, τρυφερά, γεμάτα από την επιθυμία ενός μέλλοντος δημιουργικού, που θα τους αναδείξει ως συγγραφείς, αλλά και θα στερεώσει τη φιλία τους που την αισθάνονται ήδη πολύτιμη.

Γράμματα ενδεικτικά

όχι μόνο των ενδιαφερόντων των αλληλογράφων, αλλά και μιας ολόκληρης εποχής. Πρόκειται για τη βασανισμένη για την Ελλάδα δεκαετία του ’50, όταν ακόμη και ένα απλό ταξίδι από μια πόλη σε άλλη χρειαζόταν πολύ να το σκεφτεί κανείς πριν το επιχειρήσει.

Με αυτού του είδους τις ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες διανθίζεται η Νεανική αλληλογραφία του Βασίλη Βασιλικού και του Μένη Κουμανταρέα: με την αγωνία του έρωτα, την ανάγκη της φιλίας και τις δεσπόζουσες μορφές, όσον αφορά κάθε τους σκέψη και προοπτική, του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Γκάτσου. Πάνω απ’ όλα αυτά, όμως, κυριαρχεί το πάθος δύο νέων ανθρώπων για δημιουργία ένα πάθος που παραμερίζει κάθε άλλη, αν και ουσιαστική στην τότε ανάπτυξή τους, εφήμερη δραστηριότητα.

Ο Βασίλης Βασιλικός γεννήθηκε στη Θάσο στις 18 Νοεμβρίου 1934. Σπούδασε στο Λύκειο Καρυωτάκη (Καβάλα), στη Σχολή Βαλαγιάννη, στο Αμερικανικό Κολέγιο Ανατόλια (Θεσσαλονίκη), στη Νομική Σχολή (ΑΠΘ), στο Yale University – Drama School και τηλεσκηνοθεσία στο SRT (School of Radio and Television, Νέα Υόρκη). Υπήρξε βοηθός σκηνοθέτη σε ξένες παραγωγές, σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, σεναριογράφος, επιμελητής σεναρίων, εισηγητής σεναρίων στην Arte (1990-1993), ερασιτέχνης ηθοποιός, δημοσιογράφος, συγγραφέας, αναπληρωτής γενικός διευθυντής στην ΕΡΤ-1 (1981-1984), δημοτικός σύμβουλος Δήμου Αθηναίων (1994-1996), πρέσβης εκ προσωπικοτήτων της Ελλάδας στην Ουνέσκο (1996-2004), πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων (2001-2005). Τιμήθηκε με το Βραβείο των «12» (1961) για την Τριλογία Το φύλλο, Το πηγάδι, Τ’ αγγέλιασμα, με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1980) για το Τελευταίο αντίο, το οποίο και δεν αποδέχθηκε, και το διεθνές βραβείο Mediterraneo (1970). Είναι επίτιμος διδάκτωρ Πανεπιστημίου Πατρών στην έδρα της Φιλολογίας, Ταξιάρχης Γραμμάτων και Τεχνών της Γαλλικής Δημοκρατίας (1984), μέλος του Διεθνούς Κοινοβουλίου των Συγγραφέων και μέλος του Δ.Σ. των Γάλλων συγγραφέων (Maison des Ecrivains, Γαλλία, 1990-1993). Είναι ο πιο πολυμεταφρασμένος Έλληνας συγγραφέας μετά τους Καζαντζάκη, Ρίτσο και Καβάφη. Βιβλία του έχουν εκδοθεί και στη γραφή Μπράιγ. Είναι παντρεμένος με την υψίφωνο Βάσω Παπαντωνίου και έχει μία κόρη. Από τις εκδόσεις Τόπος κυκλοφορούν η Τριλογία Το φύλλο, Το πηγάδι, Τ’ αγγέλιασμα (οριστική έκδοση, σε φιλολογική επιμέλεια Αριστοτέλη Σαϊνη και με εισαγωγή του Άρη Μαραγκόπουλου – ο τελευταίος εγκαινίασε στις εκδ. Ελλ. Γράμματα τη σειρά «Βιβλιοθήκη Βασίλη Βασιλικού» με 7 πρώτους τόμους) το Foco d' amor, Τα χαζά μπούτια και το Νεανική αλληλογραφία 1954-1960

Ο Μένης Κουμανταρέας, από τους σημαντικότερους συγγραφείς της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς της ελληνικής πεζογραφίας, γεννήθηκε το 1931 στην Αθήνα. Το 1949 αποφοίτησε από το Πρότυπο Λύκειο Αθηνών – δεν ακολούθησε συστηματικές πανεπιστημιακές σπουδές. Εργάστηκε επί είκοσι χρόνια σε ναυτιλιακές και ασφαλιστικές εταιρείες. Το 1961 άρχισε να συνεργάζεται με το περιοδικό Ταχυδρόμος και το 1962 εμφανίστηκε στη λογοτεχνία με τη συλλογή διηγημάτων Τα μηχανάκια. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας συμμετείχε στην αντιστασιακή έκδοση 18 Κείμενα και οδηγήθηκε τρεις φορές σε δίκη βάσει του νόμου «περί ασέμνου δημοσιεύματος» για το έργο του «Το αρμένισμα» – ωστόσο, το 1972 πήρε την υποτροφία RAAD για το Βερολίνο. Από το 1982 ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή και τη μετάφραση. Έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, Λιούις Κάρολ, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Ουίλιαμ Φόκνερ και Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1967, για «Το Αρμένισμα») και το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (1976, για τη Βιοτεχνία υαλικών και, 2002, για το Δύο φορές Έλληνας). Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, και τη δεκαετία του 1980 διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά και τα γερμανικά.