Τέσσερα/Τέταρτα στο Κινητήρας Studio

14:22 12/12/2013 - Πηγή: Culture Now

Το Κινητήρας Studio παρουσιάζει την παράσταση χορού Τέσσερα/Τέταρτα.

Τέσσερα/Τέταρτα: (Ολόκληρος: κάποιος που δεν έχει ελλείψεις, είναι πλήρης.
Μονάδα: ο μικρότερος ακέραιος αριθμός.
4/4: μουσικό μέτρο).

Τι μυρωδιά έχει το ξημέρωμα;
• Απαλή, διακριτική, τόσο όμορφη κι αναζωογονητική. Είναι αυτή η δροσιά του πρωινού που μπαίνει μέσα από τη μύτη, το στόμα, τα μάτια και ξυπνάει το είναι σου. Πρέπει να τη μυρίζουμε για να βρισκόμαστε σε αρμονία με τον κόσμο μας.
• Εξαρτάται. Για μένα συνήθως έχει ήχο μικρού παιδιού να γελάει.
• Έχει τη μυρωδιά

του καινούργιου. Τις καλές μέρες, εκείνες που ακολουθούν από καλές σκέψεις και καλά όνειρα. Αλλιώς βρωμάει μπαγιάτικο.
• Βρεγμένου χώματος.

Ποιος είσαι μέσα στα ρούχα κάποιου άλλου;
• Εγώ. Ή τουλάχιστον προσπαθώ. Θα γίνει ασυναίσθητα μια αλλαγή στο Εγώ μου, σε σχέση με τον άλλο, και στην αρχή θα ‘ναι άβολο. Δεν θα ‘χει βρει ακριβώς τον τρόπο να λειτουργεί αρμονικά με τις ήδη υπάρχουσες συνθήκες. Προσπαθώ το συντομότερο να εντοπίσω τις αλλαγές αυτές. Αν έχω χρόνο μέσα στα ‘ρούχα του άλλου’ (αναγκασμένη ή οικειοθελώς) βρίσκω τρόπο να εναρμονιστώ μ’ αυτές ή να εναρμονίσω τις αλλαγές με τον Εγώ μου. Αν πάλι είναι πολύ προσωρινή η παραμονή μου εκεί, απλά, όταν επανέλθω στα δικά μου ‘ρούχα’ επιλέγω αν θέλω να κρατήσω αυτές τις αλλαγές ή να τις πετάξω.
• Είμαι ένας τρίτος που συνδυάζει το μυαλό και τις απόψεις μου με την εικόνα του άλλου. Ένας εν δυνάμει buzz-lightyear.
• Είμαι εγώ με μια στρώση, με ένα κάλυμμα που χαρακτηρίζει τον άλλο. Είναι λίγο άβολο, τα ρούχα περισσεύουν, δε φτάνουν ή δεν ταιριάζουν. Νιώθω τον άλλον όμως και μπορεί για λίγο να πάρω κάποια χαρακτηριστικά του, έστω κι αν το καταλαβαίνω μόνο εγώ.
• Ένας ψεύτης.

Πότε γυαλίζουν τα μάτια;
• Ίσως, γενικά, όταν τα δάκρυα, η κούραση, το σοκ μιας απότομης αλλαγής του φωτός, ή οτιδήποτε άλλο συμβαίνει μέσα και έξω μου, ψάχνει μια άμεση διέξοδο. Τότε τα μάτια είναι υγρά.
• Τα μάτια γυαλίζουν όταν είναι γεμάτα, όταν έχουν δει και γευτεί διαφορετικές καταστάσεις, όταν κάτι πιο μέσα είναι ευτυχισμένο και πλήρες, έστω και στιγμιαία.
• Τα μάτια γυαλίζουν πριν ή μετά από μια έκρηξη, όταν η ψυχή έχει αποφασίσει να εκτονωθεί και αφού το έκανε. Τα δάκρυα είναι το πιο απλό παράδειγμα.
• Από το “θέλω”, το “μπορώ” και το περήφανο “είμαι”.

Δύναμη (work in progress)- Κατερίνα Αρχοντάκη

Ένα σώμα προσπαθεί να αποκτήσει υπόσταση σε σχέση με τις συνθήκες του περιβάλλοντος. Προσπαθεί να ανακαλύψει τον πιο λειτουργικό τρόπο ύπαρξης του.

Διάρκεια: 17’

Χορογραφία: Κατερίνα Αρχοντάκη

Ευχαριστίες στους Μπάμπη Γαλανάκη για τις φωτογραφίες και τον Χάρη Κούσιο για την βοήθεια του.

“Ἐγώ εἰμι” (work in progress)- Δανάη Πάνου

Για άλλη μια φορά οι επιστήμονες έκαναν λάθος. Ο κόσμος έχει πολύ ξεκάθαρο κέντρο περιστροφής, και είμαι Εγώ. Μα τι μεγάλη δυστυχία να είσαι το κέντρο του κόσμου, δε μπορείς να πας πουθενά. Κι όμως, το ταξίδι περιλαμβάνει… και κανείς δε γύρισε ίδιος. Πρόκειται λοιπόν για έναν συνεχώς μεταβαλλόμενο πυρήνα κ’ όπως όλοι γνωρίζουμε ένας πυρήνας δε μπορεί να επηρεαστεί από τίποτα λιγότερο των τρομερότερων και φοβερότερων δυνάμεων του σύμπαντος. Αποδεδειγμένα η φοβερότερη δύναμη είναι οι Άλλοι. Συναναστρεφόμαστε και δημιουργούμε σχέσεις σε ένα κόσμο πρωταγωνιστών, μία συνεχής εναλλαγή ρόλων. Κάποιους στους επιβάλουν και άλλους τους διαλέγεις. Όλη σου τη ζωή αναζητάς και αναπροσδιορίζεις συνεχώς τον εαυτό σου και αυτό που σου μένει στο τέλος είναι η πικρή συνειδητοποίηση ότι η αλλαγή είναι απλώς μια αυταπάτη, όπως είναι και ο Εαυτός άλλωστε.

Διάρκεια: 12’

Χορογραφία-Ερμηνεία: Δανάη Πάνου

Στα φώτα βοήθησε ο Φοίβος Σαλάχας και στο κουστούμι η Μαρία Τροχοπούλου, τους ευχαριστώ πολύ.

«Εν αναμονή» “Pending”- Όλγα Δημητράκη

Ένα σόλο με αφορμή την κατάσταση αναμονής. Μια στάση ανάμεσα στο τώρα και στο επιθυμητό μέλλον. Μια έρευνα πάνω σ’ αυτή την κατάσταση, εκεί όπου θεωρούμε πως τίποτα δε συμβαίνει. Χαμένος χρόνος ή μια κρυμμένη ευκαιρία. Ευκαιρία για παρατήρηση. του εαυτού, του τώρα, του στόχου. Παρατηρώντας τα χαμένα λεπτά φαίνεται να μην είναι πια χαμένα και η αναμονή δε μοιάζει πάντα με στάση αλλά περισσότερο με διαδρομή.

Διάρκεια: 15’

Χορογραφία-Ερμηνεία: Όλγα Δημητράκη

Μουσική: Γιώργος Ταμιωλάκης

DownFall- Νάντη Γώγουλου

Το DownFall είναι ένα σόλο που εξερευνά τη πτώση προς τα κάτω όπως κυριολεκτικά λέει ο τίτλος του αλλά και τη κατάσταση στην οποία θέτει όλους μας μια γενικότερη ψυχική κατάπτωση. Σαν μια δυνατή καταιγίδα η οποία ξεσπά χωρίς κανείς να την περιμένει. Κάποιοι θα αμυνθούν κάποιοι απλά θα την δεχτούν, αλλά θα αφήσει ή όχι κάτι στον καθένα, ανάλογα με το πώς την αντιμετώπισε. Κάθε φορά κάτι αλλάζει μετά τη καταιγίδα. Άλλες φορές το τοπίο είναι αλλιώς και οι άνθρωποι ίδιοι και άλλες φορές οι άνθρωποι διαφορετικοί και οι καταστάσεις ίδιες. Καταιγίδες θα ξεσπούν συνέχεια, το θέμα είναι το πώς τις αντιμετωπίζουμε και πως προσαρμόζουμε και αφομοιώνουμε αυτό που αφήνουν. Το σόλο αυτό είναι μια προσωπική κινητική εξερεύνηση και χορογραφικά ένα παιχνίδι τόσο από την κίνηση προς το θέμα όσο κι από το θέμα προς τη κίνηση.

Διάρκεια: 18’

Χορογραφία- Ερμηνεία: Νάντη Γώγουλου

Φωτογραφίες: Δημόπουλος Γιώργος

Ευχαριστίες στους: Εφροσίνη Βουτσινά, Χαρά Κότσαλη, Ιωάννα Παρασκευοπούλου και Στεφανία Μυλωνά.

Η παράσταση πραγματοποιείται στα πλαίσια του προγράμματος residency: Καλλιτέχνες με κρίση