Οι ερωμένες των γκάνγκστερς

19:11 14/4/2011 - Πηγή: 24wro

Η εικόνα και η φήμη ήταν (και είναι) το παν για τα μέλη της Μαφία... Πολλοί ενισχύουν αφελώς την εικόνα που καλλιεργείται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, πως οι μαφιόζοι δεν είναι παρά ληστές τύπου Ρομπέν των Δασών, κύριοι με τα όλα τους, που διαχωρίζουν προσεκτικά τη δουλειά από τη διασκέδαση. Με την πάροδο του χρόνου έγινε κατανοητό ότι η συνάφεια με τη βία και η ζωή μέσα στο έγκλημα, δεν μπορεί παρά να σε κάνει βίαιο και εγκληματία. Το κοινό είχε επίσης επηρεαστεί από το Χόλυγουντ (μια βιομηχανία άμεσα συνδεόμενη με τις «οικογένειες» της Μαφία), που παρουσίαζε μια εικόνα των γκάνγκστερς, σύμφωνα με την οποία ποτέ δεν ξεπερνούσαν ορισμένα επίπεδα βίας, λειτουργούσαν και δρούσαν σύμφωνα με έναν «κώδικα τιμής», ο οποίος απαιτούσε πίστη, και αντιμετώπιζαν τις γυναίκες με σεβασμό. Ένας άνδρας που πρόδιδε τη συμμορία ήταν σίγουρο πως θα πέθαινε, η γυναίκα του, όμως, παρέμενε στο απυρόβλητο.


Αλλά η εντύπωση αυτή απείχε πολύ από την πραγματικότητα. Ο περιβόητος κώδικας τιμής παραμερίστηκε από ισχυρές νομικές συνεργασίες και αυξημένα πισώπλατα μαχαιρώματα μέσα στις συμμορίες. Στη θέση του ήρθε το «ο καθένας για τον εαυτό του» και ο έξυπνος μαφιόζος γνωρίζει πως οι σημερινοί φίλοι του είναι οι αυριανοί εχθροί του και εν δυνάμει εκτελεστές του. Το ίδιο ισχύει και για τα κορίτσια των γκάνγκστερς. Η γυναίκα ή η ερωμένη του μαφιόζου δεν βρίσκεται υπεράνω τιμωρίας, καθώς τα πράγματα και τα πρόσωπα που ενδέχεται να γνωρίζει είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως θα τη στείλουν να ακολουθήσει τον δολοφονημένο σύντροφό της.

Είναι αλήθεια πως πάντα υπήρχαν –και εξακολουθούν να υπάρχουν- αρκετοί σεμνότυφοι άνθρωποι στο οργανωμένο έγκλημα. Παλιομοδίτες μαφιόζοι, που ενδιαφέρονται περισσότερο για τις επιχειρήσεις τους, παρά για ερωμένες και νυχτερινά κέντρα. Κάποιοι άλλοι παίρνουν τους όρκους των γάμων τους πολύ σοβαρά και συνειδητά δεν ψάχνουν για γυναικεία συντροφιά έξω από αυτόν. Αντιμετωπίζουν τις επίδοξες ερωμένες με περιφρόνηση και δεν θέλουν καμία σχέση μαζί τους. Τα πρώτα χρόνια της Ποτοαπαγόρευσης και του οργανωμένου εγκλήματος, άνδρες όπως οι Johnny Torrio και Dion O‘Banion, ήταν γνωστοί για την απαξίωση που επεφύλασσαν στις «γκόμενες» που συνήθως προσέλκυαν οι γκάνγκστερς. Ο Torrio ήταν επικεφαλής του δικτύου πορνείας του Σικάγο για πολλά χρόνια, χωρίς όμως ποτέ να «δοκιμάσει το εμπόρευμα». Ο O‘Banion ήταν απόλυτα μονογαμικός, για τον οποίον το ανθοπωλείο του και η οικογένειά του ήταν εξίσου σημαντικά με την επιχείρηση λαθρεμπορίου που είχε στήσει.

Johnny Torrio και Dion O‘Banion

Υπήρχε, όμως, και η άλλη πλευρά. Τόσο ο Willie Moretti όσο και ο Al Capone, κατέληξαν σχεδόν ηλίθιοι από σύφιλη, η οποία δεν διαγνώστηκε και θεραπεύτηκε εγκαίρως, που τη χρωστούσαν στις αναρίθμητες πόρνες που τους είχαν «εξυπηρετήσει». Ο Lucky Luciano ισχυρίστηκε πως επεδίωξε να κολλήσει κάποιο αφροδίσιο νόσημα από μια πόρνη, προκειμένου να αποφύγει τη στράτευση κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Willie