Αντί για τακούνια, ας μιλήσουμε για εξειδίκευση

13:37 28/9/2023 - Πηγή: Sigma Live

Από όλα όσα συζητήθηκαν στην Επιτροπή Παιδείας της Βουλής, δυστυχώς, η κοινή γνώμη αποκόμισε μόνο το «δασκάλα με τακούνια στο μάθημα γυμναστικής». Πέραν του λαϊκισμού, που πουλά σε αυτή την εποχή της εικόνας και της ατάκας, έχουμε μάθει να αγνοούμε την ουσία.

Μάθαμε να συζητούμε ακατάπαυστα τα προβλήματα, σπανίως τις προτεινόμενες λύσεις και τη διαδρομή για να φθάσουμε σε αυτές. Προφανώς, ως χώρα πρέπει να υιοθετήσουμε μια βασική αρχή, που εδράζεται στο «τι θέλουμε να πετύχουμε» - «ποιο είναι το όραμα μας», για να μπορέσουμε

να κάνουμε βήματα προόδου.

Προϊδεάζοντας ότι η θέση μου είναι υπέρ της εισαγωγής επαγγελματιών φυσικής αγωγής (γυμναστές) από την προδημοτική και δημοτική εκπαίδευση, επιχειρώ να απαριθμήσω τι πρέπει να θέλουμε να πετύχουμε μέσα από το μάθημα της γυμναστικής:

1. Θέλουμε υγιή παιδιά, καταπολεμώντας ασθένειες, σύνδρομα και προφανώς την παχυσαρκία,

2. Θέλουμε παιδιά χαρούμενα, πνευματικά απελευθερωμένα και κοινωνικά ενεργά,

3. Θέλουμε παιδιά που μαθαίνουν τη συνεργασία, την αλληλεπίδραση, το σεβασμό, την αφοσίωση, την αποδοχή, τη διαφορετικότητα, την ενσωμάτωση, τη στοχοπροσήλωση, την ισότητα, την αναγκαιότητα κανόνων,

4.  Θέλουμε παιδιά που μαθαίνουν τον υγιή ανταγωνισμό, πως κερδίζουν και πως χάνουν και πως το διαχειρίζονται,

5. Θέλουμε να προετοιμάσουμε κάποια παιδιά να συνεχίσουν τον αθλητισμό σε μεγαλύτερη ηλικία και πολύ λιγότερα να ακολουθήσουν τον αθλητισμό σε επαγγελματικό επίπεδο.

Πέντε εφικτοί στόχοι, συνδεδεμένοι με τα αποδεδειγμένα οφέλη του αθλητισμού, που ήταν και παραμένει ίσως το μεγαλύτερο «όχημα» κοινωνικής αλλαγής και προόδου. Εύλογα μπορεί ο κάθε αναγνώστης να εγείρει σωρεία ερωτημάτων σχετικά με το κόστος (χρηματικό και μη) τέτοιων στόχων σε ένα προοδευτικό εκπαιδευτικό μοντέλο, που θα πρέπει να διαμορφώσουμε.

Ας μετρήσουμε το μειωμένο κόστος υγείας για το κράτος και τους πολίτες. Ας μετρήσουμε τις μειωμένες ανάγκες σε κοινωνικά προγράμματα ποικίλης υφής, Ας μετρήσουμε τα οφέλη σε σχέση με την παραγωγικότητα, τη στήριξη γονικής μέριμνας και ευθύνης. Ας αναλογιστούμε τα οφέλη πολλαπλασιάζοντας την επίδραση των μαθητών με την άσκηση και την άθληση σε βάθος δεκαετιών. Ας μετρήσουμε τα οφέλη της διπλωματίας του αθλητισμού, της προώθησης και προβολής της χώρας μέσω του αθλητισμού, της προσέλκυσης εσόδων από τον τουρισμό και το επιχειρείν δια μέσου του αθλητισμού και πολλά άλλα. 

Αν υπάρχει τιμή, ας μετρήσουμε τι σημαίνει βελτίωση στην ποιότητα ζωής του γενικού πληθυσμού της χώρας μας.

Χωρίς καμία διάθεση να υποτιμήσω τους εκπαιδευτικούς μας, θεωρώ ότι είναι οι πρώτοι που θα συμφωνήσουν για την ανάγκη εξειδίκευσης σε αυτό το διαρκώς μεταβαλλόμενο και ιδιαίτερα απαιτητικό περιβάλλον. Όχι γιατί δεν μπορούν να πετύχουν αυτοί κάποιους από τους στόχους για κάποια παιδιά, αλλά γιατί ως χώρα πρέπει να στοχεύσουμε να πετύχουμε όλους τους στόχους, και ακόμα πιο πολλούς, για όλα τα παιδιά.
Κανένας δεν πρέπει να χάσει τη δουλειά του, ούτε είναι αυτό προαπαιτούμενο, ασχέτως αν στο παρελθόν τέθηκε θέμα διασύνδεσης τέτοιου ενδεχομένου με τις οικονομικές δυνατότητες του κράτους.

Η εισαγωγή γυμναστών στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, από πολύ νωρίς, μπορεί να αποβεί εκπαιδευτικά, αθλητικά, κοινωνικά και πολιτικά ωφέλιμη για τη χώρα, ενισχύοντας ακόμη παραπάνω το πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό που ήδη έχουμε στην εκπαίδευση της χώρας μας.

Συμπερασματικά, μέσα από τα πιο πάνω, ο αναγνώστης θα κατάλαβε τι όραμα προτείνω για τον αθλητισμό μας. Ως «όχημα», ως «εργαλείο», ο αθλητισμός αποτελεί την πεμπτουσία της εκμάθησης της ίδιας της ζωής και αναμφίβολα τρόπο βελτίωσης της ποιότητας της. Ακόμη και αν αυτό προέρχεται από την απλή χαρά για τις επιτυχίες των ομάδων μας, την περηφάνεια για τους αθλητές μας που διαπρέπουν σε διεθνής αγώνες και υψώνουν τη σημαία μας στον ουρανό, ή τα παιδιά μας που ψάχνουν το δρόμο τους για πρόοδο και μια καλύτερη ζωή.