Ελεύθεροι Πολιορκημένοι του 21ου αιώνα

12:22 26/5/2015 - Πηγή: Sigma Live

Έχετε ποτέ διερωτηθεί πόσο ελεύθεροι είμαστε; Αν όχι, απλά κάντε την ερώτηση τώρα στον εαυτό σας και μετά συνεχίστε το διάβασμα αυτού του άρθρου.

Ζούμε στον 21ο αιώνα. Όλοι οι τομείς της ζωής μας έχουν εξελιχθεί ραγδαία και εμείς απολαμβάνουμε όλα τα καλά του συστήματος που ζούμε ενώ ταυτόχρονα η ίδια μας η ζωή έχει μετατραπεί σε ένα "σύστημα". Η τεχνολογία βρίσκεται στο απόγειο της και ακόμα έχουν να δουν πολλά τα ματάκια μας.

Τα Social media έχουν κατακλύσει την ζωή και την καθημερινότητα μας. Πλέον η ζωή μας βρίσκεται στην

οθόνη του υπολογιστή, του κινητού, του tablet μας. Αντί να απολαμβάνουμε τις στιγμές με τους φίλους, την οικογένεια μας και να απολαμβάνουμε την ζωή και τα ταξίδια μας, να απολαμβάνουμε το φαγητό με τους συγγενείς μας, έχουμε την έγνοια να βγάλουμε φωτογραφίες και να τις ποστάρουμε στο Facebook.

Στο σημείο αυτό ίσως να διερωτηθεί κάποιος "Γιατί με κρίνεις; εσύ δεν τα κάνεις; δεν ζει σε αυτό το σύστημα;" Και δεν θα το αρνηθώ, είμαι (όμως στα πλαίσια του φυσιολογικού) και είσαστε, μέλη σε ένα σύστημα χωρίς να βλέπουμε την σκοπιμότητα του. Μας κάνουν να νιώθουμε ελεύθεροι και κυρίαρχοι στο σύστημα τους ενώ αυτοί που βρίσκονται πίσω, δρουν σιωπηρά. Μας δίνουν δικαιώματα και ελευθερίες να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Μας πουλούν ό,τι θέλουν και το αγοράζουμε σαν υπνωτισμένοι.

Όλα είναι μια ψευδαίσθηση! Νιώθουμε ότι είμαστε ελεύθεροι, πιστεύουμε ότι ζούμε σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, κάνουμε επιλογές και πιστεύουμε ότι οι επιλογές "μας" είναι πράγματι δικές μας. Είμαστε απλά οι ελεύθεροι πολιορκημένοι του 21ου αιώνα με τις σύγχρονες μορφές δουλείας που μας υποβαθμίζουν. Όλο το σύστημα, μας κάνει να νιώθουμε κυρίαρχοι ενώ είμαστε υποχείρια των πάντων. Είμαστε μαριονέτες της τεχνολογίας, των πολιτικών, της θρησκείας, της κοινωνίας και τί αυτή θα πει για τις επιλογές μας, του κινητού μας, του ηλεκτρονικού μας υπολογιστή και ολόκληρου του κόσμου ο οποίος νομίζουμε ότι βρίσκεται στα χέρια μας κρατώντας ένα tablet. Η ζωή μας έγινε μια οθόνη, που βλέπουμε συνεχώς να εξελίσσεται ενώ στην πραγματικότητα μένει στάσιμη και πάει προς τα πίσω. Μια οθόνη την οποία βλέπεις συνεχώς, στο cafe όταν βρεις με τους φίλους σου (ουπς, συγγνώμη σε αδίκησα, κάνεις μια παύσει και βγάλεις μια selfie με αυτούς), όταν τρως, πριν πας για ύπνο, πριν πας τουαλέτα αλλά ακόμα και στην τουαλέτα και βασικά ΠΑΝΤΟΥ! Μια οθόνη που απλά είσαστε ψεύτικοι!

Ψεύτικοι! Γιατί άραγε; Γιατί συνεχώς δείχνετε το τι θα θέλαμε να είσαστε και όχι το τί πραγματικά είσαστε; Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο βγάζετε μια φωτογραφία και την ανεβάζετε στο Facebook, στο Twitter, στο Instagram. Δεν είμαι προκατειλημμένη αλλά πραγματικά, ΠΟΙΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ; Ποια είναι η ανάγκη σας; Σίγουρα κάτι κρύβεται πίσω από αυτή την μάστιγα που κατέκλυσε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μήπως για να δείτε πόσα likes θα αποκτήσετε; Μήπως για να δείξετε ποιοι είσαστε; ή μήπως για να ενημερώσετε το κοινό «σας» που περιμένει ευλαβικά αυτή την φωτογραφία σας με τα στήθη και μπούτια να είναι ξεγυμνωμένα; Και σας ρωτώ ευθέως: Νιώθετε ότι έχετε αξία με αυτό που κάνετε; Σε λίγο θα αντί για «κούκλα» στα σχόλια, θα βλέπουμε «πόσα πάει η ταρίφα κούκλα». Δεν θέλω να προσβάλω καμιά/ κανένα ,ούτε το κάνουν όλες/οι, αντίθετα υπάρχουν και πάρα πολλοί που το χρησιμοποιούν με εγκράτεια και που δεν χρειάζεται να αποδείξουν τίποτα και σε κανένα. Απευθύνομαι σε αυτές και αυτούς που δεν χρησιμοποιούν τα Social Media αλλά τα καταχρώνται. Αν ο λόγος που το κάνετε είναι για να αποδείξετε την αξία σας, είσαστε αξιολύπητες/οι. Γιατί; Τολμάς και ρωτάς γιατί; Ο λόγος είναι απλός: Γίνατε μαριονέττες ενός ψεύτικου κόσμου, ενός παράλληλου κόσμου στον οποίο νιώθετε την ευτυχία. Ψεύτικη ευτυχία. Ευτυχία η οποία πηγάζει από την ειδοποίηση του κινητού σας. Και ΝΑΙ συγχαρητήρια που είσαστε τόσο δημοφιλείς, συγχαρητήρια που έχετε τόσα likes, συγχαρητήρια που έχετε τόσους πολλούς φίλους, συγχαρητήρια που έχετε τόσους followers! Είσαστε μια μάζα ΔΟΥΛΩΝ. Και το χειρότερο ξέρετε ποιο είναι; Το απολαμβάνεται κιόλας!

Η Δουλεία δεν σταματά εδώ αλλά εκτείνεται σε όλο το φάσμα της ζωής μας. Απλά και ξεκάθαρα, είμαστε οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι του 21ου αιώνα χωρίς πιθανότητα πραγματικής ελευθερίας.

Έχουμε μια θρησκεία την οποία τηρούμε και με τις γιαγιάδες μας να μας προστάζουν συνεχώς-> ΠΡΕΠΕΙ να νηστέψεις, ΠΡΕΠΕΙ να πας εκκλησία, ΠΡΕΠΕΙ να κοινωνήσεις κλπ. κλπ. Δεν τα κατακρίνω αλλά κάποτε διερωτώμαι αν θα με κρίνει ο θεός επειδή δεν νήστεψα και θα μου πει "Θα πας στην κόλαση γιατί δεν έχεις νηστέψει" ή επειδή προσκύνησα κατά την διάρκεια της έμμηνου ρύσεως. Δηλαδή ο θεός θα τιμωρήσει μια γυναίκα για κάτι που απλόχερα της έδωσε από την φύση της; Ξέρω ότι το παρουσιάζω πολύ απλοϊκά και παραστατικά όμως δεν μπορώ να κατανοήσω διαφορετικά όλα αυτά τα "πρέπει". Λογικά αν πρέπει να κάνω κάτι σημαίνει ότι αν δεν το κάνω θα έχω και τις ανάλογες συνέπειες που πρέπει να υποστώ.

Το σημαντικό εδώ είναι το πώς απλά πράγματα που κάνουμε, στην πραγματικότητα δεν είναι αυτό που θέλουμε πραγματικά. Πόσες φορές έχετε ακούσει την φράση:" Άτε να δούμε πότε θα τελειώσει η νηστεία;". Μόνο από αυτό μπορείτε να καταλάβετε ότι οι επιλογές δεν είναι δικές ΣΑΣ, αλλά το κάνετε επειδή «πρέπει». Και, κυρίως, για ένα «πρέπει» που το καθορίζουν άλλοι και όχι ΕΣΕΙΣ!

Καθημερινά έχουμε στο λεξιλόγιο μας ένα ΠΡΕΠΕΙ. ΠΡΕΠΕΙ να πας στο σχολείο, ΠΡΕΠΕΙ να πάρεις καλούς βαθμούς, ΠΡΕΠΕΙ να πας στην δουλειά, ΠΡΕΠΕΙ να πας πανεπιστήμιο, ΠΡΕΠΕΙ, ΠΡΕΠΕΙ, ΠΡΕΠΕΙ. Η ζωή μας έχει μετατραπεί σε ένα ατέλειωτο μονοπάτι που ελπίζουμε να μας οδηγήσει στην επιτυχία, χωρίς να μας ενδιαφέρει η ανθρώπινη πλευρά μας. Και όλα αυτά γιατί; Γιατί έχουν κάνει την ζωή μας ένα σύστημα το οποίο δουλεύει ασταμάτητα με σκοπό το χρήμα. Όλα για το χρήμα. Μας έχουν «καρφώσει» στο μυαλό ότι σκοπός της ζωής είναι το χρήμα γιατί πολύ απλά χωρίς αυτό δεν επιβιώνουμε. Η Ιθάκη μας είναι το χρήμα και πολύ απλά το ταξίδι δεν μας ενδιαφέρει. Υποδουλωθήκαμε τόσο πολύ στην ανάγκη μας για το χρήμα που ψάχνουμε τον συντομότερο δρόμο για να φτάσουμε εκεί και να μείνουμε. Να εγκατασταθούμε εκεί αν γίνεται! Γιατί είμαστε όντα (για το ανθρώπινα αμφιβάλλω) αδηφάγα, άπληστα. Γι' αυτό και με τρομάζει η ζωή μετά το Πανεπιστήμιο. Τί θα αντιμετωπίσουμε; Πως θα καθαρίσουμε όλη αυτή την βρωμιά που συσσωρεύθηκε σε αυτό το σύστημα που το μόνο που ζητούν είναι το χρήμα; Νιώθω ντροπή που η ζωή μου κατευθύνεται από τέτοια όντα και νιώθω ντροπή που το αποδέχομαι και κυρίως που όλοι κάνουν επιλογές για το συμφέρον τους.

Τελικά, ΝΑΙ Είμαστε οι ελεύθεροι πολιορκημένοι του 21ου αιώνα! Γίναμε έρμαια της πραγματικής αλλά και της εικονικής κοινωνίας η οποία καθορίζει τις επιλογές μας. Πότε θα σταματήσει αυτό; Μάλλον, μπορεί να σταματήσει; Ζούμε σε μια κοινωνία γεμάτη από πειρασμούς. Η αντίσταση βρίσκεται στο κάθε άτομο ξεχωριστά. Ο κάθε ένας από εμάς καλείται να διαβεί το δικό του μονοπάτι και να κάνει τις επιλογές του.

Είναι λυπηρό που οι περισσότεροι γίνονται έρμαια της κοινωνίας, της θρησκείας, των πολιτικών και κυρίως των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ενώ θεωρούν ότι είναι ελεύθεροι, στην πραγματικότητα είναι πολιορκημένοι από τις ανάγκες τους και των πιστεύω που θεωρούν τουλάχιστον ότι είναι δικά τους!

Προσωπικά, θέλω να κάνω τις δικές μου επιλογές, να ζω όπως θέλω να ζήσω, να σπουδάσω ότι θέλω να σπουδάσω και να πιστεύω ότι θέλω να πιστεύω και το βασικότερο να ονειρεύομαι και να ελπίζω για τα θέλω μου! Όμως, Προσοχή! Τα πιο πάνω «θέλω» δηλώνουν ελευθερία και όχι αναρχισμό. Θέλω να ξεφύγω από την υποδούλωση, την πολιορκία των ανθρώπινων αλλά κυρίως των τεχνιτών «κατακτητών» των επιλογών μου που το μόνο που θέλουν είναι να τους παραδοθώ σαν ΑΡΝΙ. Συγγνώμη αλλά δεν θα το επιτρέψω στον εαυτό μου!

Ελπίζω να κάνετε και εσείς το ίδιο!

Η Κατερίνα Σοφοκλέους, είναι φοιτήτρια Νομικής Πανεπιστημίου Κύπρου

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com