Ελπίδα πολλή για τη νέα Χρονιά

11:16 29/12/2023 - Πηγή: Sigma Live

Γιατί ενώ μας αρέσει η αλλαγή στο ντύσιμο, στη διακόσμιση, στη ζωή μας, κλπ, μας φοβίζει η αλλαγή του χρόνου;

Ακριβώς διότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε την εξέλιξη μέσα στον χρόνο. Ενώ για το ντύσιμο και τις άλλες δραστηριότητες μας αποφασίζουμε εμείς, για το τι θα γίνει μέσα στις 365 μέρες του χρόνου δεν αποφασίζουμε μόνον εμείς, γι αυτό και φοβόμαστε, αγωνιούμε για το τι μπορεί να συμβεί.

Πως αντιμετωπίζει η θρησκεία τον φόβο αυτό;

Η θρησκεία προτείνει την πίστη στον Θεό ο οποίος μπορεί αν πρέπει να αλλάξει ακόμη και τον ρού της ιστορίας για το καλό της ανθρωπότητας. Οι παρεμβάσεις

του Θεού είναι απρόσμενες, απολύτως αναγκαίες και πολύ ανατρεπτικές. Μια τέτοια παρέμβαση ήταν η γέννηση του Χριστού μας.

Η Ελπίδα είναι χριστιανική Αρετή. Πως την αποκτούμε;

Κατ ‘αρχήν η Ελπίδα είναι αποτέλεσμα της Υπομονής. Αν κάποιος βιάζεται, τρέχει, νευριάζει δεν θα καταφέρει να ελπίζει. Ύστερα, η ελπίδα προϋποθέτει δουλειά, εργασία. Αν είσαι τεμπέλης πως και σε τι θα ελπίζεις; Και μετά, η ελπίδα χρειάζεται διάκριση, ικανότητα να κατανοήσει κάποιος τις εξελίξεις, να βρει τα θετικά, να τα δουλέψει και να τροχιοδρομήσει έτσι τα πράγματα ώστε να βγουν σε καλό. Η πίστη στον Θεό δίνει Φωτισμό, κάτι πολύ απαραίτητο για να μπορεί κάποιος να καταλάβει στη συγκεκριμένη στιγμή τι είναι το κατάλληλο για να το πράξει.

Γι αυτό ο Άγιος Ιωάννης ο ΣΙναΐτης στο περίφημο βιβλίο του με τίτλο «Κλίμαξ», δηλαδή Σκάλα των Αρετών, γράφει: «Ἐξ ὑπακοῆς ταπείνωσις, ἐκ ταπεινώσεως διάκρισις, ἐκ διακρίσεως διόρασις, ἐκ δέ ταύτης προόρασις".

Η διάκριση είναι μεγάλη αρετή. Δημιουργεί προόραση και ασφαλώς ελπίδα.

Πόσο σημαντικός είναι ο μύθος του Άγιου Βασίλη για τα παιδιά; 

Αν τα παιδιά μάθουν την ιστορία του Αγίου Βασιλείου και της βασιλόπιτας, όταν βλέπουν Άγιο Βασίλη, κάποιον κύριο, θα θυμούνται την ιστορία και θα χαίρονται και θα διασκεδάζουν. Όλοι ζούμε με ιστορίες και με μύθους. Ο μύθος έχει παιδαγωγικό ρόλο, δεν έχει καμμιά σχέση με το ψέμα. Ο μύθος είναι ψυχοπλάστης, φτιάχνει και διορθώνει τη ψυχή.

Η ιστορία του Αγίου Βασιλείου είναι πολύ σημαντική και όμορφη. Δεν είναι ψεύτικη. Ας την πούμε στα παιδιά μας:

Ο Μέγας Βασίλειος (330 - 379) ήταν Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας της Καππαδοκίας, συγγραφέας και δάσκαλος.

Συνέβη λοιπόν επί των ημερών της Αρχιεπισκοπείας του να τον επισκεφθή ο παλαιός συμμαθητής από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και φίλος του ο αυτοκράτωρ Ιουλιανός ο Παραβάτης ο οποίος κατ’ εκείνον τον καιρόν εξεστράτευε εναντίον της Περσίας. Αυτός ήταν πολύ φιλοχρήματος. Κακό πράγμα!

Ο Άγιος θεώρησε καλό να τον υποδεχθή ως μέγιστον άρχοντα στην είσοδο της πόλεως. Μη έχοντας τίποτε άλλο να προσφέρη στον φιλάργυρο και φιλοκτήμονα Βασιλέα, του προσέφερε τρεις άρτους κριθαρένιους από εκείνους πού έτρωγε και ο ίδιος. Ο βασιλιάς γέλασε και διέταξε τους στρατιώτες του να κόψουν άχυρα από τον αγρό και να τα δώσουν στον Δεσπότην. Πράγμα που σήμαινε: «θα σε κάνω να φας χόρτο», δηλαδή «θα σε τιμωρήσω και θα σε σκοτώσω»!

Ο Άγιος συναισθανόμενος την προσβολή πού έγινε στο αξίωμά του απάντησε ταπεινά ότι ο καθένας προσφέρη από εκείνο που τρώγει. Ο θυμωμένος και εξοργισμένος βασιλεύς υποσχέθηκε ότι μετά την μάχη στην Περσία, έμελλε να επιστρέψη διά να τιμωρήση τον Δεσπότην, να πάρει λάφυρα, να αιχμαλωτίση τους κατοίκους και να κατακάψη την πόλη. Ήθελε χρυσόν, όχι ψωμί.

Αμέσως ο Άγιος επιδόθηκε σε εκτενή προσευχή και διέταξε τους Χριστιανούς της επαρχίας του να μαζέψουν το χρυσό και τα τιμαλφή από τα σπίτια τους και να περιμένουν την επάνοδο του βασιλέως. Μόλις μάλιστα θα άκουγαν ότι ο βασιλεύς εισέρχεται στην πόλη θα έρριπταν το χρυσό ενώπιον του φιλαργύρου ηγεμόνος για να εξευμενίσουν το θυμό του και να γλυτώσουν τις ζωές τους.

Εκείνοι υπήκουσαν στον Άγιο και συγκέντρωσαν στην Επισκοπή όλα τα τιμαλφή τους για να φυλαχθούν μέχρι να γυρίση ο βασιλεύς από τον πόλεμο. Όταν ακούστηκε πώς ο βασιλεύς γυρίζει, ο Άγιος συνεκέντρωσε όλους τους χριστιανούς και τους διέταξε να νηστεύσουν επί τριήμερον.

Κατόπιν όλοι μαζί με επικεφαλής τον Άγιον ανέβηκαν στο όρος της περιφέρειας της Καισαρείας πού ονομάζεται Δίδυμον (επειδή έχει δύο κορυφές) και επί του οποίου ευρίσκετο εκτισμένος ο ναός της Παναγίας. Εκεί επεδόθησαν όλοι σε εκτενή μετά δακρύων προσευχή.

Τότε ξαφνικά ο Άγιος είδε την Δέσποινα του Κόσμου καθισμένη σε ολόχρυσο θρόνο, περιτριγυρισμένη από πλήθος Αγίων Αγγέλων. Την ακούσε μάλιστα να λέγη στους Αγγέλους επιτακτικά τα έξής: «Καλέσατέ μου τον Μερκούριον, (μαρτύρησε τον 3ο αιώνα)

όπως μεταβή και φονεύση τον εχθρόν του Υιού μου Ιουλιανόν». Εφάνηκε δε εις τον Άγιον ότι ήλθε ο Μεγαλομάρτυς Μερκούριος ενδεδυμένος με τη στρατιωτική του στολή και ζωσμένος με τα όπλα του, και αφού πήρε εντολήν από την Παναγία, έφυγε βιαστικός.

Μόλις συνήλθε ο Άγιος από  εκείνη την οπτασίαν, κατέβηκε με συνοδεία κληρικών στην πόλη για να προσκυνήσουν στο ναό του Αγίου Μερκούριου όπου ήταν εκτισμένος εκεί και να προσκυνήσουν το τίμιον λειψανόν του. Εκεί είχε μαρτυρήσει ο Άγιος Μερκούριος προ ετών εκατό και επί της βασιλείας των Βαλεριανού και Βαλέριου. Πάνω στον τόπο του μαρτυρίου του κτίστηκε ιερός ναός στον όποιο εφυλάσσετο το λείψανόν και η στρατιωτική του εξάρτησις, τιμώμενα υπό των χριστιανών.

Ο Άγιος καθώς μπήκε να προσκυνήση, διεπίστωσε ότι ή λάρνακα του Άγιου Μερκούριου ήταν αδειανή και ότι έλειπαν και τα όπλα του. Τότε και μόνον εννόησε την αλήθειαν του οράματος και εδόξασε τον Θεόν, τον ενδοξαζόμενον εν τοις Αγίοις αυτού. Δεν άργησε να φθάση και η είδησις από το μέτωπο, ότι δηλαδή κατ’ έκείνη τη νύχτα φονεύθηκε ο ασεβής βασιλεύς.

Τότε ο Άγιος έσπευσε στο βουνό να ανακοινώση τα συμβάντα και έδωσε εντολή να κατέβουν από το βουνό άφοβα στην πόλη για να παραλάβουν τα χρήματα και τιμαλφή που είχαν προσφέρει. Όμως αρνήθηκαν να πάρουν πίσω ότι είχαν προσφέρει ως λύτρον για τη ζωή τους και ζητούσαν επίμονα από τον Άγιο Βασίλειο να τα διαθέση όπως εκείνος νόμιζε. Ο Άγιος αφού σκέφθηκε καλά, ώρισε να πάρη ο καθένας πίσω το 1/3 από ό,τι είχε δώσει και με τα υπόλοιπα να κτισθούν πτωχοκομεία, ορφανοτροφεία, ξενοδοχεία, νοσοκομεία και γηροκομεία για να ανακουφίζωνται οι πάσχοντες.

Πως και σε ποιόν όμως θα εμοιράζοντο ότι είχαν προσφέρει; Έδωσε εντολή τότε ο Άγιος να ζυμώσουν ψωμιά οι διάκονοι της Επισκοπής και μέσα να βάλουν μέσα τα χρυσά ή ασημένια νομίσματα.

Μετά τη λειτουργία της Κυριακής, ο Άγιος μοίρασε τα ψωμιά και όλοι μαζί με την ευλογία του Άγιου έπαιρναν χαρά καθώς διεπίστωναν ότι τα ψωμιά είχαν και ένα πολύτιμο περιεχόμενο, αντίδωρο της δικής τους προσφοράς για την αγάπη του Χριστού.

Γι αυτό φτιάχνουμε Βασιλόπιττα και τιμάμε τον Άγιο Βασίλειο. Ευκαιρία τα παιδιά να βρουν και το νόμισμα σαν τους κατοίκους της Καισάρειας και να χαρούν.

Σε κάποιες χώρες όπως η Γερμανία ο Άγιος Νικόλαος ο οποίος δίνει τα δώρα των παιδιών 6 Δεκεμβρίου είναι και παιδαγωγός: Δίνει δώρα μόνον στα φρόνιμα παιδάκια. Ρωτάει τη μητέρα ή τον παππού, αυτόν που συνοδεύει το παιδάκι αν αυτό είναι φρόνιμο. Κρατάει μια μαγκούρα και μπορεί να δώσει και κανένα χαστούκι.

Τα τραγούδια των καλάντων δίνουν ελπίδα. Η Βασιλόπιττα το ίδιο. Δίνει ελπίδα ότι θα βρούμε το νόμισμα. Όμως ένας μόνον τελικά το βρίσκει!

Οι υπόλοιποι χαίρονται μαζί και συνεορτάζουν. Η πορεία έχει σημασία, όχι πάντα το αποτέλεσμα.

Τα δώρα, όποτε και να τα δώσουμε, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Θεοφάνεια δημιουργούν θετική ατμόσφαιρα και ελπίδα. Συμβολίζουν τον μικρό Χριστό ο οποίος ήρθε ως Δώρο στην ανθρωπότητα φέρνοντας μαζί Του τη συγχώρεση, την αγάπη, την ταπείνωση και τη Δημοκρατία.

2024 και πολλοί μιλούν για πόλεμο άλλοι για οικονομική κρίση. Εμείς που εστιάζουμε την προσοχή μας; Και πως περνάμε καλά με όλα αυτά;

Πολύ κρίμα που γίνεται ο πόλεμος αυτός στο Ισραήλ αλλά και όλοι οι πόλεμοι.

Όμως υπάρχει ελπίδα: Ο πόλεμος θα τελειώσει και θα γίνουν αλλαγές οι οποίες θα συμβάλουν θετικά στην αποκατάσταση της τάξης και της ευημερίας των λαών. Μακάρι ωστόσο να μην γίνονταν πόλεμοι. Τους πολέμους τους κάνουν οι άνθρωποι οι οποίοι εργάζονται για τα μεγάλα συμφέροντα. Ο Θεός εντούτοις θα βοηθήσει με την πρόνοια Του ώστε να μας βγουν σε καλό. Αυτό εξάλλου λένε και οι προφητείες του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και των άλλων Αγίων μας. «Όταν το χιλιάρμενο έρθει στη Μεσόγειο, θα τελειώσει το κακό και θα έχει θετική πολύ θετική εξέλιξη».

Ισλαμολόγος - Θρησκειολόγος