Η Κριτική Σκέψη ως ανάγκη

09:49 13/5/2015 - Πηγή: Sigma Live

Τελικά στις μέρες μας υπάρχει καθόλου κριτική σκέψη στα μυαλά μας; Έστω ένα μικρό ποσοστό κριτικής ικανότητας; Ορίζουμε την Κριτική Σκέψη ως ανάγκη και τρόπο να κρίνουμε (δια-κρίνουμε, ξεχωρίζουμε) τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο, τι ορθό και τι λάθος, τι πραγματικό και τι φαντασιώδες – ποια πληροφορία των ατομικών αισθήσεων ή ποια σύλληψη του ατομικού νου συνιστά έγκυρη και ποια μη έγκυρη γνώση. (ορισμός κατά Γιανναρά) Με πιο απλά λόγια η κριτική σκέψη

είναι η λειτουργία μέσα από την οποία το άτομο αξιολογεί την αξιοπιστία των πληροφοριών. Έτσι αποφασίζει τι να σκεφτεί και να πράξει μέσα από το συλλογισμό του. Χρησιμοποιεί όλα τα δυνατά διαθέσιμα στοιχεία. Φοβάμαι πως τα μυαλά έχουν μετατραπεί σε σφουγγάρια. Ναι, καλά διάβασες. Σε σφουγγάρια. Και απλά απορροφάνε ότι ακούσουνε, από τον Κωστή, τον Γιωρκή, το κοινωνικό περίγυρο, τα ΜΜΕ. Τα σφουγγάρια απορροφούν και ταυτόχρονα ενστερνίζονται τα όσα άκουσαν, διάβασαν, τα όσα τους φύτεψαν στα μυαλά. Έλα όμως που για να στηρίξεις το οτιδήποτε χρειάζεσαι να το στηρίξεις με επιχειρήματα; Απλό είναι. Στην ερώτηση, γιατί στηρίζεις αυτή την άποψη, αυτή την ιδέα.. Η απάντηση δεν είναι άλλη από επιχειρήματα. Το «στηρίζω το τούτο γιατί έτσι γουστάρω» δυστυχώς «Δεν περπατεί». Και απευθύνομαι στον Γιάννη, στον Γιώργο, στην Άννα και στην Μαρία. Σε όλους εμάς τους νέους του βασανισμένου νησιού, της Μεγαλόνησου. Ανοίξτε τα μάτια και τα αυτιά σας.Την λογική την έχουμε για να ψάχνουμε για αποδεικτικά στοιχεία και να απαιτούμε τις καλύτερες δυνατές εξηγήσεις.Την αυτογνωσία μας; Για να αναγνωρίζουμε τις προκαταλήψεις που μας επηρεάζουν και τα εγωιστικά μας κίνητρα.Την πειθαρχία για να είμαστε λεπτομερείς, πλήρεις και ακριβείς αλλά και για να αποφεύγουμε τις γρήγορες αποφάσεις.Από μικρός έμαθα να θαυμάζω τους ανθρώπους που διακρίνονταν για τον αυθορμητισμό, την ειλικρίνεια και την κριτική τους σκέψη. Τι πιο όμορφο για έναν άνθρωπο να είναι ελεύθερος;Πόσοι θυσιάστηκαν για να απολαμβάνουμε εμείς σήμερα την ελευθερία μας;Φτάνει μόνο να ξυπνήσουμε. Να εξερευνήσουμε τον πανέμορφο κόσμο γύρω μας. Να διερωτηθούμε για τα πάντα. Να μην σταματήσουμε ποτέ να ρωτάμε τι; πως; γιατί;Και αφού όλα ξεκινούν από την εκπαίδευση και από τις οικογένειες μας:“Τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται πώς να σκέφτονται, όχι τι να σκέφτονται.” – Margaret Mead Παρόλες τις πιο πάνω σκέψεις μου, παραμένω αισιόδοξος. Είμαι σίγουρος, πως εμείς οι νέοι μπορούμε να φέρουμε την αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο που ζούμε. Εμείς η «χαμένη» γενιά μπορούμε να φέρουμε την αλλαγή. Μπορούμε να γίνουμε η γενιά που πολέμησε για ένα καλύτερο αύριο. ΥΓ: Αυτό το άρθρο δεν είναι κραυγή, αλλά ψίθυρος. Ο Γιάννης Κωνσταντίνου είναι Φοιτητής Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής του Πανεπιστημίου Κύπρου Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com