Η ταχύτητα του χρόνου και η αλήθεια

13:49 5/4/2021 - Πηγή: Sigma Live

Μια παράμετρος της ζωής μας που αλλάζει και αποτελεί χαρακτηριστικό της εποχής μας είναι η ταχύτητα. Η ταχύτητα δεν είναι μόνο μαθηματική έννοια αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε άλλες επιστήμες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα χρησιμοποιηθεί στις κοινωνικές επιστήμες. 

Στη σημερινή εποχή φέρνει πολύ κοντά το μέλλον και νομοτελειακά εξουδετερώνει την απόσταση. Έτσι αποκαλύπτει, στους αντικειμενικούς παρατηρητές, την αλήθεια. Το μέλλον σχεδόν εξουδετερώνεται και ενώνεται με το παρών. Αυτά τα συναισθήματα μου δημιουργήθηκαν διαβάζοντας το άρθρο του δικηγόρου Ανδρέα Σ. Αγγελίδη (Φ. 20/3/21)

με τον τίτλο «Η αντίθετη άποψη ενός συμβούλου, πρώην πρέσβεως».

Η έκφραση αντίθετης άποψης, ειρηνικά και πάντα μέσα στα πλαίσια των νόμων και της δημοκρατίας,       με τα δεδομένα που επικρατούν και την δύσκολη θέση που βρίσκεται το κυπριακό, ενώ θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο και να συμβάλει στην αναγκαία ενότητα, αποτελεί τον αποδιοπομπαίο τράγο και διώκεται σκληρά, όποιος την εκφράζει. Εκτός βέβαια αν εκείνοι που την επικαλούνται, με την ενότητα εννοούν τη συσπείρωση (όσων την εννοούν σαν συσπείρωση) εκείνων που ξέρουν μόνο να χειροκροτούν όσα ακούουν από τους επικεφαλής των κομμάτων που υποστηρίζουν χωρίς να μελετούν τις μελλοντικές επιπτώσεις πάνω στο πρόβλημά μας. Η ενότητα προϋποθέτει κοινούς στόχους και εκφράζεται με τον τρόπο στην εκτέλεση και στην λήψη οποιασδήποτε απόφασης ή ενέργειας. 

Όταν οποιαδήποτε παράμετρος απουσιάζει, η δημόσια διατύπωση άποψης πάνω σε κοινή θέση όχι μόνο επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται.  Μόνο κριτήριο θα πρέπει να είναι εκτός των πιο πάνω και η εθνική ασφάλεια. 

Επειδή στο σχετικό άρθρο έγινε αναφορά και στο όνομα μου και στο κόμμα που εκπροσωπούσα, Νέοι Ορίζοντες, θεώρησα καλό να γράψω αυτό το άρθρο και να δώσω περισσότερες πληροφορίες, όσες μου επιτρέπεται. 

Αρχικά μιλούμε για το 1996 οπόταν και πρωτοεμφανίστηκε το κόμμα των Νέων Οριζόντων (ΝΕΟ). Που ιδρύθηκε «για να υπηρετήσει την ιδέα της εγκατάλειψής των συμφωνιών κορυφής και της λύσης της ομοσπονδίας, υιοθετώντας την άποψη ότι θα πρέπει να υιοθετήσουμε λύση ενιαίου κράτους».    

«παρακολούθησα για λίγο προχθές στην τηλεόραση μια συζήτηση ανάμεσα στον αναπληρωτή πρόεδρο του ΔΗΣΥ Νίκου Αναστασιάδη και του προέδρου των Νέων Οριζόντων Νίκου Κουτσού, και παρ’ όλο ότι θα έπρεπε να είχα συνηθίσει, εντούτοις εξεπλάγηκα από το μέγεθος της αφέλειας και της ανιδεότητας με την οποία ορισμένοι άνθρωποι διεκδικούν πολιτικό αξίωμα. Ο κ. Αναστασιάδης εξήγησε στον κ. Κουτσού ότι η πολιτική ισότητα ανάμεσα στις διάφορες πολιτείες είναι στοιχείο απαραίτητο σε μια ομοσπονδία και υπενθύμισε ότι στη περίπτωση της Κύπρου υπήρχε πολιτική ισότητα ανάμεσα στις δύο κοινότητες ακόμα και όταν λειτουργούσε το ενιαίο κράτος».

«Όταν η ομοσπονδία είναι η απάντηση στις δικοινοτικές διαφορές της Κύπρου, όταν η λύση του Κυπριακού θα πρέπει να προέλθει από μια συμφωνία την οποία θα αποδέχεται και η άλλη πλευρά, κλπ κλπ και ο αρχηγός των Νέων Οριζόντων με τουπέ που θα ζήλευαν και αστέρες του Χολιγουτ του έδωσε την εξής αποστομωτική απάντηση: Να θέσετε το αίτημα για ενιαίο κράτος στο τραπέζι των συνομιλιών, όπως δεχθήκατε την ομοσπονδία».  Έτσι έγραφε τότε η εφημερίδα και άλλα πολλά. Αυτά είναι λίγα από τα πολλά χαρακτηριστικά που με στόλισαν. Επιχειρήματα όμως για την επιλογή της ΔΔΟ και τις επιπτώσεις που θα έχει στο μέλλον όλων μας ούτε άκουσα ούτε διάβασα. Με αποτέλεσμα την προσφυγή μου για δυσφήμιση στο επαρχιακό δικαστήριο Λευκωσίας που για χάρη της ιστορίας το αναφέρω κατέληξε ότι το δημοσίευμα δεν είναι δυσφημιστικό για μένα, και την απέρριψε μαζί με την επιδίκαση των εξόδων. Ακολούθησε προσφυγή στο Ανώτατο που είχε πάλι την ίδια κατάληξη μαζί με τα έξοδα. 

Δεν γράφω τα πιο πάνω σαν κρητική για τα δικαστήρια αλλά για να αναφέρω πως έβλεπε τότε την πολιτική ισότητα, την ομοσπονδία και την Ζυρίχη, ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας. 

Το πέρασμα των 47 χρόνων κατοχής και διακοινοτικού διαλόγου, καθώς και το δημοψήφισμα το 2004, ελπίζω να βοήθησε τους πολίτες να αντιληφθούν ότι η ομοσπονδία και πολύ περισσότερο η ΔΔΟ είναι ανεφάρμοστες στη περίπτωση της Κύπρου.

Η ταχύτητα της μετάδοσης της πληροφορίας και η εμφάνιση πολλών μορφών διατύπωσης της, μας επιτρέπει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα την επαλήθευση ή διάψευση της. 

Υ.Γ. Η άρνηση του Α. Κυπριανού, η συμφωνία του ΠτΔ Ν. Αναστασιάδη, η σιωπή του Α. Νεοφύτου αλλά και των άλλων παρισταμένων στην εισήγηση του Μ. Σιζόπουλου για συμμετοχή Κυπριακού αγήματος στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου για τα 200 χρόνια της επετείου της Ελληνικής επανάστασης, επιβεβαιώνει τη ρήση  «άλλα ο λαός και άλλα η ηγεσία». 

(Πρώην Βουλευτής)