Κάποιοι μανικώνονται να αναστηλώσουν ερείπια...

07:44 14/3/2017 - Πηγή: Sigma Live

Πολιτικό έγκλημα θα διαπράξουν όσοι υποβοηθήσουν νέα αναρρίχηση στην εξουσία ΔΗΣΥ ή ΑΚΕΛ

Υπάρχουν τρεις πολιτικοί σχηματισμοί σε αυτήν τη χώρα, με δύο διαφορετικές φιλοσοφίες στο Κυπριακό και τρεις διαφορετικές φιλοσοφίες στην οικονομία και στους κοινωνικούς προσανατολισμούς του κράτους.

Υπάρχει η Δεξιά του Δημοκρατικού Συναγερμού, με τη φιλοσοφία «να περισώσουμε ό,τι περισώζεται», ή άλλως «να απολαύσουμε τον βιασμό αφού δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε». Και ως προς τα οικονομικο-κοινωνικά χαρακτηριστικά, εμφορείται

από τις πλέον ακραίες νεοφιλευθέρες αρχές.

Υπάρχει η Αριστερά (κατ' ευφημισμόν) του ΑΚΕΛ, με ταυτόσημη φιλοσοφία με τον ΔΗΣΥ, η οποία, τον τελευταίο καιρό, κινείται ακόμη προς φιλοτουρκικότερες θέσεις στο Κυπριακό, από εκείνες του ΔΗΣΥ. Αν και τα τελευταία χρόνια έχει επιτύχει να εμβολιάσει τη Δεξιά με αυτές τις θέσεις.

Στα οικονομικο-κοινωνικά θέματα εμφορείται από καθαρά κομμουνιστικές συνταγές, ακραίο κρατισμό, μία φιλοσοφία αγκυλώσεων, και κάποιες ανεδαφικές προσπάθειες να παντρέψει κομμουνιστικές αρχές με καπιταλιστικές νοοτροπίες. Στοιχεία τα οποία, μαζί με άλλα, οδήγησαν στην οικονομική χρεοκοπία της Κύπρου.

Υπάρχει και ο ενδιάμεσος χώρος, ο οποίος έχει ως βασική φιλοσοφία στο εθνικό θέμα τη διεκδίκηση (αν και όχι λίγες φορές τη θυσίασε εξαιτίας εσωτερικών και εξωτερικών πιέσεων και δικών του αδυναμιών), ενώ στα οικονομικο-κοινωνικά θέματα είναι ευκρινέστατη η προσήλωσή του στην ανθρωποκεντρική οικονομία και στη μικτή οικονομία. Μία φιλοσοφία η οποία οδήγησε και σε δύο οικονομικά θαύματα, και μάλιστα σε περιόδους τραγικά δύσκολες.

Σε ένα πραγματικά σύγχρονο πολιτικό σύστημα, η πάλη για την ανάληψη της διακυβέρνησης θα διεξαγόταν χωρίς παλινωδίες και χωρίς αμφιταλαντεύσεις, και εμμονές σε εξυπηρέτηση προσωπικών φιλοδοξιών και κομματικών συμφερόντων, μεταξύ των τριών αυτών τάσεων.

Επειδή, όμως, ούτε αρχές, ούτε προσήλωση σε φιλοσοφίες επιδεικνύεται από τους τρεις αυτούς πόλους, αλλά πρυτανεύει η εξυπηρέτηση των προσωπικών φιλοδοξιών και των κομματικών τάσεων, αλλά και όσον αφορά τον ενδιάμεσο χώρο παρατηρούνται αρχηγικές τάσεις και μέσα στο μυαλό κυρίαρχη σκέψη είναι το βόλεμα, επεκράτησαν οι παρά φύσιν συμμαχίες και συνεργασίες μεταξύ κομμάτων, με στόχο την άλωση της εξουσίας και νομή των λαφύρων. Αυτές οι συμμαχίες κατάντησαν μάστιγα για τον τόπο, το εθνικό θέμα και την κοινωνία.

Ο Δημοκρατικός Συναγερμός, στην άκρατη φιλοδοξία των ηγετών του να αλώσουν την εξουσία, θυσίασε τρεις φορές τις αρχές και τη φιλοσοφία του, και από ένα ενδοτικό κόμμα ύψωσε το λάβαρο των διεκδικητικών-απορριπτικών θέσεων, συνεργαζόμενο με το ΔΗΚΟ, και ανέδειξε τη στρατιωτικοποίηση του Κυπριακού ως πυξίδα στρατηγικής. (Γλαύκος Κληρίδης 1993-2002, Νίκος Αναστασιάδης, 2013).

Το ΑΚΕΛ, με μοναδικό στόχο να αποκλείσει τον Δημοκρατικό Συναγερμό από την άνοδο στην εξουσία, εξέλεξε τρεις φορές απορριπτικούς προέδρους (Σπύρος Κυπριανού, Τάσσος Παπαδόπουλος) και μία φορά τον Γιώργο Βασιλείου, με νεοφιλελεύθερες τάσεις.

Το ΔΗΚΟ κατέστη δύο φορές υποζύγιο του ΔΗΣΥ (1993, 2013) και μία φορά υποζύγιο του ΑΚΕΛ (2008, Δημήτρης Χριστόφιας).

Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό, ανορθόδοξο και πολιτικά με ηθικό περιβάλλον, ήταν υποχρεωμένος να συμβιώσει ο κυπριακός Ελληνισμός. Εξάλλου το γεγονός ότι κανένα κόμμα, ή κανένας υποψήφιος δεν διέθετε την απόλυτη αυτοδυναμία να εκλεγεί Πρόεδρος και να εφαρμόσει το πραγματικό πρόγραμμά του, διευκόλυνε, κατά τον δεύτερο γύρο, την εξ ανάγκης στήριξη υποψηφίων από κόμματα με εντελώς διαφορετική γραμμή στο εθνικό θέμα, και διαφορετική οικονομική φιλοσοφία.

Ποίο ήταν το αποτέλεσμα; Οι πλείστοι υποψήφιοι εξελέγοντο Πρόεδροι ενδίδοντες σε διαφορετικές φιλοσοφίες, υφαρπάσσοντες στην ουσία ψήφους και νοθεύοντας τη δημοκρατία και το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά στη συνέχεια επανέρχονταν στις ρίζες και εφάρμοζαν τις πολιτικές τους.

Τα γεγονότα και η ιστορία βοούν: Οι περισσότερες από αυτές τις παρά φύσιν συμμαχίες και συνεργασίες κατέρρευσαν, αλλά τα πολλά τραύματα, εθνικά, οικονομικά, κοινωνικά, πλήγωσαν έως θανάτου το κράτος και την κοινωνία, τους πολίτες και όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν τη δημοκρατία, την αξιοκρατία, τη διαφάνεια και τη χρηστή διοίκηση.

Θέλουμε να πιστεύουμε πως στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές θα υπάρξουν πιο υγιείς πολιτικά συνθήκες, ώστε ο καθένας να κινηθεί με στόχο τη νίκη των ιδεών και των φιλοσοφιών του, των πολιτικών και των οραμάτων του. Αν και φαινόμενα που αναπτύσσονται στον ενδιάμεσο χώρο δεν προοιωνίζουν θετικά αποτελέσματα και προδιαθέτουν για επανάληψη σαθρών προηγουμένων.

Ούτε ο ΔΗΣΥ ούτε το ΑΚΕΛ αποτελούν πλέον λύσεις υγιείς για τον τόπο. Κυβέρνησαν και διέλυσαν τα πάντα. Πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν στη διακυβέρνηση του τόπου.
Κάποιοι, δυστυχώς, μανικώνονται να αναστηλώνουν ερείπια...