Λεμεσός: Δικαστική απόφαση εναντίον ξενοδοχείου - Οι κατηγορίες

10:03 13/7/2018 - Πηγή: Sigma Live

Μετά από αυτεπάγγελτη επιθεώρηση που διεξήχθη στις 05/07/2016 σε ξενοδοχείο από επιθεωρητές του Τμήματος Εργασιακών Σχέσεων, καταχωρήθηκε στις 28/02/2017 ποινική δίωξη εναντίον της εταιρείας και των διευθυντών της ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού.

Οι κατηγορίες που αντιμετώπιζαν αφορούσαν 1) στον μη καθορισμό βασικού μισθού για κάθε εργοδοτούμενο και 2) στην παράλειψη αποστολής πίνακα, ο οποίος να δείχνει τον τρόπο κατανομής δικαιώματος υπηρεσίας μεταξύ των εργοδοτουμένων.

Στις 12/01/2018 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού εξέδωσε απόφαση εναντίον της κατηγορούμενης εταιρείας

και προχώρησε αποφασίζοντας επί της ουσίας του επίδικου ζητήματος, σε ό,τι αφορά τον τρόπο καταβολής βασικού μισθού και δικαιώματος υπηρεσίας.

Συγκεκριμένα, η πολιτική του ξενοδοχείου με βάση τα συμβόλαια των υπαλλήλων, ήταν η καταβολή μηνιαίου «μικτού» μισθού, στον οποίο περιλαμβάνεται, αλλά δεν διαχωρίζεται, ο βασικός μηνιαίος μισθός, το τιμαριθμικό επίδομα και το δικαίωμα υπηρεσίας που αναλογεί στον κάθε υπάλληλο με βάση τις μονάδες της θέσης του. Αποτέλεσμα αυτού ήταν ο βασικός μηνιαίος μισθός να αυξομειώνεται ανάλογα κάθε μήνα, με τρόπο που ο μικτός μηνιαίος μισθός να παραμένει πάντοτε σταθερός, ανεξάρτητα από τα έσοδα του ξενοδοχείου.

Το Δικαστήριο συμφώνησε με την Κατηγορούσα Αρχή ότι «ο νομοθέτης αντικρίζει το δικαίωμα υπηρεσίας ως ένα περιουσιακό ουσιαστικά δικαίωμα του ξενοδοχοϋπαλλήλου, ξεχωριστό και ανεξάρτητο από το δικαίωμα του να λαμβάνει οποιασδήποτε άλλης μορφής αντιμισθία» συμπληρώνοντας ότι με βάση τις πρόνοιες του Νόμου για χρέωση των υπηρεσιών με 10% δικαίωμα υπηρεσίας και καταβολή στους υπαλλήλους σε συγκεκριμένο χρόνο (όχι αργότερα της 6ης του επόμενου μηνός Κ.16(2), προκύπτει ότι «το ποσό που αναλογεί στον κάθε υπάλληλο ως δικαίωμα υπηρεσίας, πρέπει να καταβάλλεται επιπρόσθετα και ανεξάρτητα από τον βασικό μισθό…δεν εξαρτάται, ούτε και σχετίζεται με τον μισθό που συμφωνήθηκε να λαμβάνει ο υπάλληλος, υπολογίζεται δε και καταβάλλεται ξεχωριστά από οποιαδήποτε άλλη μισθολογική συμφωνία».

Το Δικαστήριο κατέληξε ότι με τον τρόπο που πληρώνονταν οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου, «αποστερούνται του πλήρες οφέλους του δικαιώματος υπηρεσίας που τους αναλογεί, αλλά και του πλήρες οφέλους του βασικού τους μισθού» αφού «η χρήση δικαιώματος υπηρεσίας, για να καλυφτεί μέρος του μικτού συμφωνηθέν μισθού και η μετέπειτα «συμπλήρωση» του, με κάποιο ακαθόριστο ποσό, το οποίο μπορεί και να μην χρειαστεί να καταβληθεί αν η μονάδα είναι πολύ ψηλή, ούτως ώστε να «συμπληρωθεί» ο συμφωνηθέν μικτός μισθός, καταστρατηγεί πρωτίστως, τις πρόνοιες του Κ.16 της ΚΔΠ 136/72».