Ο "αγωγός της ειρήνης"

13:52 6/10/2015 - Πηγή: Sigma Live

Έχουν ειπωθεί αρκετά από τους Κύπριους πολιτικούς για τον αγωγό της “Ειρήνης“ και κατά τη διάρκεια της εξαγγελίας (1997), του σχεδιασμού και τώρα της υλοποίησης τους.

Αυτός ο αγωγός θα μεταφέρει και προφανώς θα διοχετεύει μια ποσότητα περίπου των 75 εκ. m3/έτος σε ένα φράγμα αποθήκευσης κοντά στην Κερύνεια. Ο σχεδιασμός (από ότι ακούμε) θα συμπεριλαμβάνει την υδροδότηση και και την άρδευση στις κατεχόμενες περιοχές.

Η συλλογή- μεταφορά- αποθήκευση του πολυτιμότερου αυτού αγαθού στην Τουρκία, μεταφορά- αποθήκευση- διανομή στις κατεχόμες περιοχές μας θα μπορούσε να έχει τις ακόλουθες

επιπτώσεις:

1. εξάρτηση υδροδότησης και άρδευσης από μια γειτονική χώρα που θα σήμαινε:

· πολιτική εξάρτηση (βλ. ενεργειακή εξάρτηση Ουκρανίας από το ρωσικό φυσικό αέριο)

· οικονομική εξάρτηση (η Τουρκία χρηματοδότησε το επενδυττικό κόστος για την κατασκευή του έργου και προφανώς θα αναλάβει και το κόστος λειτουργίας και συντήρησης)

2. αύξηση τεχνητής αντιπαράθεσης από την τουρκική- τουρκοκυπριακή πλευρά προς εμάς, αφού διαλαλούν,

· ότι τάχατες η γειτονική χώρα θα μπορούσε να διοχετεύει ακόμη περισσότερες ποσότητες νερού για ολόκληρη την Κϋπρο

· ότι τάχατες η γειτονική χώρα έχει τόση μεγάλη επάρκεια ποσοτήτων νερού, ούτως ώστε να μπορεί να δημιουργήσει έναν πράσινο παράδεισο για το νησί της Αφροδίτης

3. περιβαλλοντικές και οικολογικές επιπτώσεις

· στο θαλάσσιο οικοσύστημα

· κατανάλωσης ενέργειας και παραγωγής ρύπων

Η αξιολόγηση των παραπάνω σημείων, θα πρέπει να γίνει στη βάση της υφιστάμενης διαχείρισης των υδάτινων πόρων στις ελεύθερες περιοχές:

1. απαιτούμενες ποσότητες για ύδρευση ανέρχονται περίπου στα 100 εκ. m3/έτος, οι οποίες μπορούν να καλυφθούν 100 % από την παραγωγή θαλάσσιου νερού (μονάδες αφαλατώσεις)

2. απαιτούμενες ποσότητες για άρδευση ανέρχονται περίπου στα 200 εκ. m3/έτος, οι οποίες μπορούν να υπερκαλυφθούν από τα υφιστάμενα φράγματα (μέγιστη αποθήκευση 300 m3/έτος) και από την παραγωγή ανακυκλωμένου νερού από τα υγρά λύματα (μέγιστη παραγωγή μέχρι 80 m3/έτος)

Αφού παραμένουμε στην αξιολόγση δύο όμοιων καταστάσεων (κεντρικά συστήματα), τότε θα πρέπει να απαντηθούν τα εξής απλα ερωτήματα:

1. Γιατί δεν κατασκευάζονται και στις κατεχόμενες περιοχές μονάδες αφαλατώσεων με στόχο την απεξάρτηση της υδροδότησης από τις βροχοπτώσεις (βλ. πολιτική του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων), αφού μια άντληση θαλάσσιου νερού ΣΙΓΟΥΡΑ δεν θα έχει καμιά επίπτωση στην υδροστάθμη της θάλλασσας;

2. Γιατί δεν κατασκευάζονται και κεντρικά συστήματα για την συλλογή- αποθήκευση και επεξεργασία του βρόχινου νερού κυρίως στις μεγάλες πόλεις (κατεχόμενα και ελέυθερες περιοχές), ούτως ώστε να μειωθούν οι πλημμυρες και να αυξηθόύν οι ποσότητες άρδευσης;

3. Γιατί δεν κατασκευάζονται αποκεντρωτικά συστήματα συλλογής- αποθήκευσης και αξιοποίησης του βρόχινου νερού π.χ. στα σχολεία, ούτως ώστε να πρασινήσουμε το περιβάλλον (βλ. Γ΄Δημοτικό σολείο Ιδαλίου)

Συμπερασματικά θα πρέπει να αναφέρουμε, ότι ο αγωγός “Ειρήνης“ δημιουργεί σίγουρα μια τεχνητή αντιπαράθεση από την τουρκική πλευρά χωρίς επιχειρήματα.

Και θα πρέπει σήμερα σχεδόν όλα τα ε/κ πολιτικά κόμματα να κάνουν την αυτοκριτική τους αναφορικά με την εναντίωση τους στην κατασκευή μονάδων αφαλατώσεων, που όπως όλοι βιώσαμε τις γνωστές επιπτώσεις (περικοπές νερού, προσπάθεια μεταφοράς νερού από την Ελλάδα, οικονομικές επιπτώσεις στη βιομηχανία και τουρισμό). Θα πρέπει να επισημανθεί, ότι τα Συμβούλια Υδιατοπρομήθειας πωλούν σήμερα περίπου 1,50 €/m3 νερό. Η βενζίνη και το γάλα κοστίζουν στον καταναλωτή περίπου 1000 φορές περισσότερο.

Και εάν υπάρχουν ακόμη Κύπριοι, οποίοι ακόμη εναντιώνονται στις μονάδες αφαλατώσεων για τάχατες ότι είναι ενργοβόρες ή/και τα απόβλητα της άλμης δημιουργούν προβλήματα στο θαλάσσιο οικοσύστημα, τότε μπορούμε να τους προσφέρουμε εναλλακτικές λύσεις, όπως εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκων πάρκων (βλ. Σχεδιασμός από το ΤΑΥ για την επεξεργασία υγρών λυμάτων στα Κοκκινοχώρια) και παραγωγή άλμης για φαγητά από τα απόβλητα της αφαλάτωσης (βλ. Πιλοτικό πρόγραμμα Μετσόβιο Ελλάδας στη Λέσβο).

Αναπτύξεως Υδάτων, το οποίο κατάφερε να υπερκαλύψει ΑΥΤΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΤΕΛΩΣ τις απαιτούμενες ποσότητες ύδρευσης και άρδευσης στις ελεύθερες περιοχές. Επομένως το ΤΑΥ θα μπορούσε με την επιτυχημένη υδατική πολιτική του να προσφέρει λύσεις για μια ενιαία διαχείριση των κυπριακών υδάτινων πόρων σε ένα πραγματικά ενιαίο κυπριακό οικοσύστημα.

Πιστεύω, ότι μια πατριωτική εθνική προσέγγιση στον τομέα της υδατικής πολιτικής, θα πρέπει να είναι διασφάλιση πόσιμου νερού από τις μονάδες αφαλατώσεων, καθώς επίσης η εξασφάλιση της άρδευσης από τα υφιστάμενα φράγματα και από το ανακυκλωμένο νερό. Έτσι θα είμαστε ΑΠΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΙ και από τις καιρικές συνθήκες και από τον “Aγωγό Ερήνης“, του οποίου όντως το κλειδί κρατάει η Άγκυρα.

Παντελής Σοφοκλέους - Πολιτικός μηχανικός/μηχανικός περιβάλλοντος

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com