Ομήρου: Ο Κυπριακός Ελληνισμός εξακολουθεί να κινδυνεύει

11:47 9/4/2016 - Πηγή: Sigma Live

H πάγια τουρκική αλαζονεία και αδιαλλαξία στις προσπάθειες για επίλυση του κυπριακού προβλήματος και οι συνεχείς τουρκικές απειλές σε βάρος των αναφαίρετων κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας καταδεικνύουν ότι ο κίνδυνος μη επιβίωσης του κυπριακού ελληνισμού στη γη των προγόνων του δεν έχει εκλείψει, δήλωσε ο Πρόεδρος της Βουλής Γιαννάκης Ομήρου.

Σε χαιρετισμό του στην εκδήλωση με θέμα “Στρατηγικές επιλογές στην εξωτερική πολιτική του Ελευθερίου Βενιζέλου”, με αφορμή τα 80 χρόνια από το θάνατό

του, ο Πρόεδρος της Βουλής είπε ότι “χρέος όλων μας είναι να εργαστούμε με πραγματισμό και σύνεση, αλλά και με σταθερή προσήλωση στο διεθνές δίκαιο και στις ευρωπαϊκές αξίες και αρχές, που πρέπει να διέπουν μια δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη λύση”.

Μια λύση που, όπως είπε ο κ. Ομήρου, “να διασφαλίζει την ειρηνική συμβίωσή μας με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας σε μια ενωμένη χώρα και το σεβασμό των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων και ελευθεριών όλων των Κυπρίων”.

Ο Πρόεδρος της Βουλής είπε ότι “στο σημερινό κόσμο της παγκοσμιοποίησης, της αχαλίνωτης κερδοσκοπίας, των ασύμμετρων απειλών και της μισαλλοδοξίας, η ιστορία διψά για ένδοξες στιγμές, για πεφωτισμένους ηγέτες με όραμα οικουμενικό και ανάλογο ανάστημα: το όραμα ενός καλύτερου κόσμου που να διέπεται από τις αξίες και αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών ενάντια στο δίκαιο του ισχυρού και στον οποίο να επικρατούν συνθήκες ειρήνης, ασφάλειας, ευημερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης”.

Ανέφερε ότι “η σύζευξη του πραγματισμού και της διεκδικητικότητας, του οράματος και του ρεαλισμού, που υπήρξε το στοίχημα του Ελευθέριου Βενιζέλου με την ιστορία, αλλά και τα διδάγματα που αντλούμε από την ένδοξη και συνάμα ταραχώδη πορεία του, πρωτίστως αυτό της ενότητας, πρέπει να μας καθοδηγούν στο δικό μας αγώνα για ελευθερία και δικαίωση, έχοντας ως σημαντικότερη παρακαταθήκη ότι μεγαλουργούν οι λαοί που ξέρουν να αγωνίζονται υπερβαίνοντας σε ηθικό ανάστημα και εκτόπισμα το μέγεθος της μικρής τους χώρας”.

Για τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο Πρόεδρος της Βουλής, είπε ότι “υπήρξε χωρίς καμιά αμφιβολία η κορυφαία πολιτική φυσιογνωμία της νεότερης Ελλάδας κατά τον 20 ό αιώνα και μαζί με τον Ιωάννη Καποδίστρια αποτελούν τους δύο θεμελιωτές του ελληνικού κράτους”.

Πρόσθεσε ότι “ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξε μια πολυσύνθετη και χαρισματική προσωπικότητα, κοινοβουλευτικός άνδρας με πλούσιες εμπειρίες, τόσο στη Βουλή της τουρκοκρατούμενης Κρήτης όσο και στο ελληνικό κοινοβούλιο, Πρωθυπουργός επί σειρά ετών με αλλεπάλληλους εκλογικούς θριάμβους, αλλά και τις τραγικές, όπως αποδείχθηκαν, ήττες του 1920 και του 1933”.

Ο Πρόεδρος της Βουλής είπε ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος, “για μισό σχεδόν αιώνα πρωταγωνίστησε στον πολιτικό βίο της πατρίδας του, τα πρώτα είκοσι χρόνια στη γενέτειρά του Κρήτη και στη συνέχεια στην Ελλάδα κατά την ταραχώδη περίοδο των πολέμων και του Μεσοπολέμου, έζησε και πρωταγωνίστησε στο μεγαλείο της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης, των Ιωαννίνων και των Χανίων, της απόβασης του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη”.

Επίσης, “βίωσε το απόγειο των διπλωματικών του θριάμβων με τη Συνθήκη των Σεβρών, αλλά και την τραγική κατάρρευση της Μεγάλης Ιδέας στις στάχτες της Σμύρνης, που οδήγησε στην υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, πολέμησε, συνεργάστηκε άψογα και πολεμήθηκε από το παλάτι, λατρεύτηκε και μισήθηκε από μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού στη μακρά περίοδο του Εθνικού Διχασμού".

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, είπε τέλος ο Γιαννάκης Ομήρου, "αναθεματίστηκε από την Ιερά Σύνοδο της φιλοβασιλικής ελλαδικής Εκκλησίας το Δεκέμβριο του 1916 και πέθανε στην εξορία το Μάρτιο του 1936, έχοντας καταδικαστεί ερήμην σε θάνατο από την ελληνική δικαιοσύνη για το ρόλο του στο Κίνημα του Μαρτίου του 1935”.

Πηγή: ΚΥΠΕ