Σεξουαλική κακοποίηση παιδιών - Τα κενά και οι παραλείψεις

14:03 26/1/2016 - Πηγή: Sigma Live

Κενά και παραλείψεις στο θεσμικό πλαίσιο που διέπει την πρόληψη, αναφορά, διερεύνηση και εκδίκαση υποθέσεων σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών στην Κύπρο, διαπιστώνει στην ετήσια έκθεσή της η Επίτροπος Προστασίας Δικαιωμάτων του Παιδιού Λήδα Κουρσουμπά.

Το Δεκέμβριο 2014, η Επίτροπος δημοσιοποίησε Θέση με τίτλο «Θέση της Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού Λήδας Κουρσουμπά αναφορικά με το θεσμικό πλαίσιο που διέπει την πρόληψη, αναφορά, διερεύνηση και εκδίκαση υποθέσεων σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών στην Κύπρο-Δεκέμβριος 2014». Στόχος και επιδίωξη της Θέσης ήταν όπως, αποτελέσει τη βάση για τη λήψη των ενδεικνυόμενων μέτρων για τη σωστή εφαρμογή του περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης, της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόμου του 2014 9 [Ν.91(Ι)/2014].

Στη Θέση παρουσιάζονται συνοπτικά το νομικό πλαίσιο που θέτει η Σύμβαση και ο Νόμος 91(Ι)/2014, οι διαπιστώσεις της Επιτρόπου, καθόσον αφορά κενά και παραλείψεις στο θεσμικό πλαίσιο, και οι εισηγήσεις της για βελτίωσή του.

Οι διαπιστώσεις και οι εισηγήσεις της Επιτρόπου αναλύονται σε πέντε θεματικές.

Η πρώτη θεματική αφορά το ρόλο των τομέων της Υγείας και της Δικαιοσύνης στην πρόληψη και αντιμετώπιση της παιδικής κακοποίησης.

Η Επίτροπος εντοπίζει την ανάγκη αναθεώρησης του ρόλου και της ευθύνης που έχουν οι τομείς της Υγείας και της Δικαιοσύνης στην πρόληψη και την καταπολέμηση της παιδικής κακοποίησης. Καθόσον αφορά τον τομέα της Υγείας, η Επίτροπος εισηγείται, να γίνουν σχετικές τροποποιήσεις στον Νόμο 91(Ι)/2014, βάση των οποίων να ορίζεται σαφώς η υποχρέωσή των Υπηρεσιών Υγείας να διασφαλίσουν το δικαίωμα του παιδιού στην υγεία, μέσα από τη συμμετοχή τους σε δράσεις πρόληψης, αλλά και την ανάληψη ουσιαστικότερου ρόλου στο διυπηρεσιακό χειρισμό περιπτώσεων θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης. Καθόσον αφορά το σύστημα Δικαιοσύνης, η Επίτροπος εισηγείται όπως, η Νομική Υπηρεσία της Δημοκρατίας, το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως και η Αστυνομία, με βάση τα κενά στο σύστημα, τα οποία έχουν εντοπίσει και τα οποία αφορούν τις δικές τους αρμοδιότητες, να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα ώστε να βρεθούν λύσεις, τόσο σε θέματα που αφορούν νομοθετική ρύθμιση, όσο και σε θέματα πρακτικών που ακολουθούνται, οι οποίες θα διασφαλίζουν τα δικαιώματα των παιδιών.

Η δεύτερη θεματική αφορά τη συλλογή δεδομένων ως απαραίτητη προϋπόθεση για τον προγραμματισμό, σε εθνικό επίπεδο, της πρόληψης και αντιμετώπισης της παιδικής κακοποίησης, συμπεριλαμβανομένης και της σεξουαλικής.

Η Επίτροπος διαπιστώνει την απουσία ενός κεντρικού φορέα παρακολούθησης και συλλογής δεδομένων καθόσον αφορά τη φύση και την έκταση του φαινομένου της βίας ενάντια σε παιδιά, συμπεριλαμβανομένης και της σεξουαλικής βίας και, κατ’ επέκταση, την απουσία οποιασδήποτε σχετικής αξιόπιστης βάσης δεδομένων. Επιπρόσθετα, διαπιστώνει την απουσία ενός μηχανισμού

μέτρησης και αξιολόγησης της αποτελεσματικότητας των πολιτικών και των πρακτικών που εφαρμόζονται στην πράξη και οι οποίες αφορούν την πρόληψη και αντιμετώπιση της παιδικής κακοποίησης, γεγονός που καθιστά αδύνατη την τεκμηριωμένη αξιολόγηση του βαθμού στον οποίο οι υπηρεσίες που προσφέρονται στα παιδιά είναι αποτελεσματικές και του βαθμού στον οποίο διασφαλίζουν τα δικαιώματά τους. Ως εκ τούτου, η Επίτροπος εισηγείται τη δημιουργία μηχανισμού συλλογής και, κατ’ επέκταση, τράπεζας δεδομένων, όπου συγκεντρώνονται, σε βάθος χρόνου, όλες οι αναγκαίες πληροφορίες προκειμένου να διασφαλίζεται ότι, τα μέτρα πρόληψης και καταπολέμησης που λαμβάνονται, καθώς και τα θεραπευτικά μέτρα αποκατάστασης των παιδιών θυμάτων που εφαρμόζονται, εξυπηρετούν τις ανάγκες τους και είναι αποτελεσματικά.

Η τρίτη θεματική αφορά το συντονισμό και τον προγραμματισμό, σε εθνικό επίπεδο, καθόσον αφορά την πρόληψη και καταπολέμηση του φαινομένου της άσκησης βίας ενάντια στα παιδιά, συμπεριλαμβανομένης και της σεξουαλικής.

Εντοπίζοντας την έλλειψη μιας πολυδιάστατης προσέγγισης στον αγώνα κατά της παιδικής κακοποίησης, η οποία να εμπεριέχει ολοκληρωμένη στρατηγική που να ανταποκρίνεται αποτελεσματικά στη βία ενάντια στα παιδιά, η Επίτροπος εισηγείται τη δημιουργία εθνικής στρατηγικής για την πρόληψη και αντιμετώπιση της παιδικής κακοποίησης, η οποία θα ανταποκρίνεται,

επαρκώς, στο φαινόμενο και θα έχει μακροχρόνιο σχεδιασμό. Μέρος της στρατηγικής πρέπει να είναι και ο καταρτισμός σχεδίου δράσης, ώστε η προσέγγιση στο φαινόμενο να είναι αποτελεσματική και συντονισμένη.

Για την επίτευξη του πιο πάνω στόχου, εισήγηση της Επιτρόπου είναι όπως καταρτιστεί συντονιστική επιτροπή, με εκπροσώπους από όλους τους εμπλεκόμενους εταίρους, η οποία θα αναλάβει τη σύνταξη και το συντονισμό στην υλοποίηση, της Εθνικής Στρατηγικής και του Σχεδίου Δράσης.

Η τέταρτη θεματική εστιάζει στη σημασία της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης των παιδιών ως μέτρο πρόληψης της σεξουαλικής κακοποίησης και σεξουαλικής εκμετάλλευσής τους.

Διαπίστωση της Επιτρόπου είναι ότι, στην Κύπρο δεν υπάρχει το απαραίτητο υποστηρικτικό περιβάλλον που θα διευκολύνει τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Ως αποτέλεσμα, τα παιδιά στην Κύπρο, ανεξάρτητα από την ηλικία, το φύλο, το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο και τον τόπο διαμονής στερούνται γνώσεων και δεξιοτήτων σε θέματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Η Επίτροπος εισηγείται την ενεργό εμπλοκή των παιδιών, στη διαδικασία σχεδιασμού και αξιολόγησης δράσεων και προγραμμάτων, στα πλαίσια της εκπαίδευσης, που έχουν στόχο την ενημέρωσή τους για τους κινδύνους της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης, καθώς και τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να προστατέψουν τον εαυτό τους. Επιπρόσθετα, εισηγείται την επέκταση των προγραμμάτων ενημέρωσης των παιδιών για θέματα σεξουαλικής κακοποίησης στην προδημοτική και το νηπιαγωγείο, νοουμένου ότι αυτά θα τα αναλαμβάνουν ειδικά καταρτισμένοι/ες επαγγελματίες. Η επιλογή των εκπαιδευτικών που θα αναλαμβάνουν τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών, θα πρέπει να είναι στη βάση του ενδιαφέροντος που έχουν για το θέμα αλλά και των ικανοτήτων/δεξιοτήτων που έχουν ώστε να το διδάξουν αποτελεσματικά. Νοείται ότι εκπαιδευτικοί που θα αναλάβουν την ευθύνη της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης των παιδιών πρέπει να τύχουν επαρκούς κατάρτισης και να λαμβάνουν

συνεχή στήριξη.

Η Επίτροπος εισηγείται, επίσης, ενημέρωση των γονιών, από πλευράς Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού (ΥΠΠ), ώστε να πεισθούν για το όφελος των παιδιών από την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Παράλληλα, θα πρέπει να υπάρχουν διαθέσιμα, στους γονείς, προγράμματα τα οποία να στοχεύουν στην ανάπτυξη δεξιοτήτων καλής επικοινωνίας με τα παιδιά τους για τα θέματα αυτά. Τα προγράμματα αυτά μπορεί να γίνουν από τις ΥΨΥ ή με τη συνεργασία της κοινωνίας των πολιτών, εφόσον ληφθεί έγκριση από τις ΥΨΥ, καθόσον αφορά την ποιότητα, καταλληλότητα και την επάρκεια των επαγγελματιών που έχουν την

ευθύνη για την παράδοσή τους.

Σε περίπτωση που τα παιδιά επιθυμούν να λάβουν συμβουλευτική και στήριξη καθόσον αφορά θέματα σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας, θέση της Επιτρόπου είναι ότι τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην πρόσβαση σε τέτοιες υπηρεσίες χωρίς τη συγκατάθεση των γονιών/κηδεμόνων τους. Ως εκ τούτου, παραπέμπει σε προηγούμενη εισήγησή την οποία έθεσε στο παρελθόν στους αρμόδιους Υπουργούς, σύμφωνα με την οποία ο περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμος του 1990 (Ν.216/90) τροποποιηθεί, ώστε, τα παιδιά να έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης σε εμπιστευτικές υπηρεσίες συμβουλευτικής χωρίς να χρειάζεται

η συγκατάθεση των γονιών/κηδεμόνων τους.

Η πέμπτη θεματική καλύπτει το στάδιο πριν γίνει καταγγελία της κακοποίησης του παιδιού στις Υπηρεσίες, το στάδιο διερεύνησης της υπόθεσης μετά την καταγγελία και το στάδιο εκδίκασης.

Στάδιο πριν την αναφορά:

Σε ότι αφορά το στάδιο που προηγείται της αναφοράς της κακοποίησης, η Επίτροπος εντοπίζει, αφενός, αδυναμία από πλευράς ενηλίκων να αναγνωρίσουν την κακοποίηση, αφετέρου, δισταγμό να προβούν σε καταγγελία, ιδιαίτερα αν η κακοποίηση είναι εντός οικογένειας. Καθόσον αφορά τον εντοπισμό της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών από επαγγελματίες που εργάζονται με παιδιά, η Επίτροπος εισηγείται να επενδυθούν πόροι, ώστε να καταστούν οι επαγγελματίες επαρκείς στον εντοπισμό της σεξουαλικής κακοποίησης, κυρίως σε παιδιά ηλικίας κάτω των πέντε ετών. Επιπρόσθετα, εισηγείται να καταρτιστούν πρωτόκολλα προς υποστήριξη του έργου των επαγγελματιών τα οποία θα έχουν στόχο την αξιολόγηση της πιθανότητας ένα παιδί να είναι θύμα τέτοιας κακοποίησης ή όχι. Επιπρόσθετα, γίνεται εισήγηση να δοθούν κατευθυντήριες γραμμές στους επαγγελματίες, ως προς τις ενέργειες στις οποίες μπορούν να προβούν, σε περίπτωση που διαπιστώσουν ότι, οι αρμόδιες Υπηρεσίες δεν ενεργούν με τρόπο που να διασφαλίζουν το συμφέρον του παιδιού. Καθόσον αφορά την ενδυνάμωση των πολιτών αλλά και των επαγγελματιών γενικά ώστε να προβαίνουν σε καταγγελία η Επίτροπος εισηγείται, αφενός, την ενημέρωση και

ευαισθητοποίησης της κοινωνίας και αφετέρου την ενίσχυση της εμπιστοσύνης των πολιτών στην επάρκεια και αποτελεσματικότητα των θεσμών του κράτους οι οποίες καλούνται να ανταποκριθούν σε τέτοιες καταγγελίες.

Στάδιο διερεύνησης της υπόθεσης:

Η Επίτροπος διαπιστώνει ότι, κατά το στάδιο διερεύνησης μιας υπόθεσης, η εφαρμογή της πολυθεματικής προσέγγισης, (η οποία ορθά προωθείται από τη βιβλιογραφία) για το χειρισμό περιστατικών σεξουαλικής κακοποίησης, παρουσιάζει προβλήματα. Ένα παιδί που έχει βιώσει σεξουαλική κακοποίηση, μπαίνοντας στο σύστημα έρχεται σε επαφή με διάφορες Υπηρεσίες, μεταξύ των οποίων, οι ΥΚΕ, η Αστυνομία, η Νομική Υπηρεσία, το Δικαστήριο, οι Υπηρεσίες Υγείας, οι ΥΨΥ. Η διαδικασία χειρισμού της περίπτωσής του, προϋποθέτει την τήρηση πολλαπλών συναντήσεων/συνεντεύξεων/εξετάσεων με διαφορετικούς επαγγελματίες και τη διαπραγμάτευσή του με τα διαφορετικά συστήματα που υπάρχουν, σε κάθε μια από αυτές τις Υπηρεσίες, γεγονός ψυχοφθόρο, τόσο για το παιδί όσο και για την οικογένεια. Η αλληλεξάρτηση μεταξύ των Υπηρεσιών, ενώ ταυτόχρονα αυτές διατηρούν τη διακριτή τους λειτουργία, πλήττει τον όλο χειρισμό της περίπτωσης εάν και εφόσον, μια από αυτές δεν μπορεί να ανταποκριθεί εγκαίρως ή επαρκώς, ή δεν υπάρχει επαρκής συντονισμός, σχεδιασμός και αξιολόγηση καθόσον αφορά την επίτευξη των στόχων που τίθενται για το παιδί και την οικογένειά του. Επιπρόσθετα, η Επίτροπος διαπιστώνει, αφενός, έλλειψη επαρκούς κατάρτισης και πείρας των επαγγελματιών που αναλαμβάνουν τέτοιες περιπτώσεις, αφετέρου, συχνή αλλαγή των επαγγελματιών-αρμόδιων Λειτουργών της περίπτωσης, γεγονός που πλήττει τη δημιουργία σχέσεων εμπιστοσύνης του παιδιού και της οικογένειας με το σύστημα.

Συγκεκριμένα, καθόσον αφορά την Αστυνομία, η Επίτροπος εκφράζει προβληματισμό όσον αφορά την εκπαίδευση των ατόμων, που επιφορτίζονται με τη λήψη δικανικών συνεντεύξεων από πολύ μικρά παιδιά, που είναι ταυτόχρονα θύματα και μάρτυρες κατηγορίας. Η λήψη δικανικών συνεντεύξεων από παιδιά, ειδικά μικρής ηλικίας, απαιτεί εξειδικευμένη κατάρτιση, τόσο στην επικοινωνία μαζί τους, όσο και σε μεθόδους δομημένων συνεντεύξεων, οι οποίες έχουν ήδη δοκιμαστεί και αξιολογηθεί, ως πετυχημένες, στο εξωτερικό. Προβληματική θεωρεί και την υποχρέωση των θυμάτων να υποβάλλουν την καταγγελία τους στον πλησιέστερο, στην οικία τους, αστυνομικό σταθμό, αφού, θεωρεί ότι λειτουργεί αρνητικά στην βούληση γονιού και παιδιού να υποβάλουν καταγγελία. Για το θέμα αυτό, η Επίτροπος σημειώνει, με ικανοποίηση, ότι, ο Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως, μετά από εισήγηση της,12 έδωσε οδηγίες όπως ο χειρισμός περιστατικών κακοποίησης παιδιών γίνεται από τα Επαρχιακά ΤΑΕ.

Τέλος, διαπιστώνει την απουσία χώρων για τη διενέργεια των συνεντεύξεων, οι οποίοι να είναι κατάλληλα διαμορφωμένοι, ώστε, να είναι φιλικοί προς τα παιδιά και να μην επιβαρύνουν το άγχος τους.

Στη βάση των πιο πάνω η Επίτροπος εισηγείται την αξιολόγηση του υφιστάμενου μοντέλου διυπηρεσιακής συνεργασίας και του βαθμού στον οποίο αυτό εξυπηρετεί το συμφέρον των παιδιών θυμάτων, υποδεικνύοντας την ανάγκη όπως όλες οι εμπλεκόμενες Υπηρεσίες ξεκινήσουν κοινή προσπάθεια με στόχο την αντιμετώπιση των προβλημάτων που επισημαίνονται στη Θέση. Επιπρόσθετα, εισηγείται όπως, μελετηθούν μοντέλα άλλων χωρών, τα οποία έχουν αξιολογηθεί ως αποτελεσματικά, όπως, για παράδειγμα, το μοντέλο όπου όλες οι υπηρεσίες (αυτές που αφορούν τη στήριξη του παιδιού και αυτές που αφορούν

τη διαδικασία δίωξης του θύτη) συστεγάζονται έτσι ώστε το παιδί να έχει εύκολη πρόσβαση σε αυτές και να υπόκειται στη λιγότερη δυνατή ταλαιπωρία. (π.χ Barnhus Home).

Καθόσον αφορά τη βελτίωση του υφιστάμενου συστήματος, σε περίπτωση που το κράτος αποφασίσει τη διατήρησή του, να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην εξεύρεση τρόπων μείωσης του χρόνου της όλης διαδικασίας, από τη στιγμή της αναφοράς μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης.

Πέραν τούτου, γίνεται εισήγηση όπως, οριστούν, από κάθε Υπηρεσία, συγκεκριμένοι επαγγελματίες οι οποίοι θα χειρίζονται σταθερά περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης και σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών με στόχο να δημιουργηθεί ένα διυπηρεσιακό δίκτυο επαγγελματιών το οποίο θα λειτουργεί συντονισμένα, γρήγορα και αποτελεσματικά.

Επιστολή Επιτρόπου προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως, ημερομηνίας 27/8/2014 (αρ. φακ.Γ.Ε.Π.11.17.06.05.07) με θέμα: Διασφάλιση των δικαιωμάτων παιδιού-θύματος σεξουαλικής κακοποίησης εκτός οικογένειας κατά τη διάρκεια διερεύνησης της υπόθεσης από την Αστυνομία.

Η κάθε Υπηρεσία πρέπει να λάβει μέτρα ώστε να διασφαλίσει, στο μέγιστο δυνατό βαθμό, τη σταθερότητα των λειτουργών/επαγγελματιών που στελεχώνουν το δίκτυο, καθότι οι συχνές αλλαγές τους δεν εξυπηρετούν το συμφέρον των παιδιών. Οι επαγγελματίες που θα στελεχώνουν το δίκτυο αυτό, να τοποθετούνται στο συγκεκριμένο Δίκτυο βάση δικής τους επιθυμίας, να τυγχάνουν συνεχούς επιμόρφωσης και συχνής αντικειμενικής αξιολόγησης ως προς την επάρκεια στην εργασία και τον επαγγελματισμό τους.

Στάδιο εκδίκασης της υπόθεσης:

Κατά το στάδιο αυτό η Επίτροπος διαπιστώνει, αφενός, μεγάλη καθυστέρηση στην εκδίκαση υποθέσεων σεξουαλικής κακοποίησης, αφετέρου, διαδικασίες οι οποίες δεν είναι φιλικές προς το παιδί θύμα. Συγκεκριμένα, η διαδικασία αντεξέτασης του παιδιού-θύματος, από το δικηγόρο υπεράσπισης, είναι ιδιαίτερα δύσκολη και επίπονη για το παιδί ή/και τα παιδιά πιθανόν να μην λαμβάνουν πάντα την απαραίτητη ψυχολογική στήριξη και προετοιμασία από τις αρμόδιες Υπηρεσίες, σε όλα τα στάδια της διαδικασίας, ώστε να είναι σε θέση να αντεπεξέλθουν στη διαδικασία μαρτυρίας τους στο δικαστήριο.

H Επίτροπος θεωρεί ότι, με το Νόμο 91(Ι)/2014, η προστασία των παιδιών θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης ή σεξουαλικής εκμετάλλευσης έχει ενισχυθεί.

Οι διατάξεις του εν λόγω Νόμου δίνουν τη δυνατότητα να μην χρειάζεται τα παιδιά να είναι πάντοτε μάρτυρες κατηγορίας στις ποινικές υποθέσεις και να υπόκεινται στη βάσανο της εξέτασης και αντεξέτασης με όλες τις αρνητικές συνέπειες που κάτι τέτοιο επιφέρει στην ψυχοσωματική κατάστασή τους. Για να εφαρμοστούν, όμως, ορθά και αποτελεσματικά οι διατάξεις του εν λόγω Νόμου πρέπει όλες οι εμπλεκόμενες Αρχές, συντονισμένα, να εφαρμόζουν την βασική αρχή ότι, πριν αποφασιστεί κατά πόσο το παιδί θύμα θα είναι και μάρτυρας κατηγορίας, θα πρέπει να εξαντλούνται όλες οι άλλες δυνατότητες που παρέχει ο Νόμος, έτσι ώστε οι κύριοι μάρτυρες κατηγορίας να είναι τα πρόσωπα που δέχθηκαν το παράπονο, οι εμπειρογνώμονες που εξέτασαν και αξιολόγησαν το παιδί, κ.λ.π.

Περαιτέρω, η απόφαση του κατά πόσο το παιδί θύμα θα πρέπει να είναι μάρτυρας κατηγορίας, θα πρέπει, να λαμβάνεται αφού ληφθούν υπόψη η ηλικία και ωριμότητά του και μετά από αξιολόγηση του συμφέροντος του παιδιού, ανάλογα με τις προσωπικές και ιδιαίτερες περιστάσεις της κάθε υπόθεσης, και να μην λαμβάνεται αυτοματοποιημένα, και απλώς και μόνο επειδή το παιδί είναι θύμα του αδικήματος να εξυπακούεται ότι θα είναι και μάρτυρας.

Νοουμένου ότι έχουν εξαντληθεί όλες οι δυνατότητες που προσφέρει ο Νόμος 91(Ι)/2014 και η παρουσία του παιδιού στο δικαστήριο δεν μπορεί να αποφευχθεί, η Επίτροπος εισηγείται όπως καθοριστούν διαδικασίες, οι οποίες να προηγούνται της παρουσίασής του στο δικαστήριο και οι οποίες θα έχουν στόχο να το εξοικειώσουν με το φυσικό χώρο του δικαστηρίου και την όλη διαδικασία την ώρα της αντεξέτασης. Εισηγείται, επίσης, τη δημιουργία, εντός των δικαστηρίων, ειδικά διαμορφωμένων χώρων αναμονής για παιδιά, έτσι ώστε να μειώνεται το άγχος τους κατά τη διαδικασία της δίκης και να είναι λιγότερο τραυματική η εμπειρία τους

Η επιτυχής εφαρμογή των διατάξεων του Νόμου 91(Ι)/2014 απαιτεί συντονισμένη και αποτελεσματική εφαρμογή τους από όλες τις εμπλεκόμενες Αρχές, περιλαμβανομένων των δικαστηρίων, καθώς, επίσης, και την κατάρτιση εγχειριδίων πρακτικής εφαρμογής τους.

Ως εκ τούτου, εισήγηση της Επιτρόπου είναι να συσταθούν άμεσα πολυθεματικές ομάδες ειδικών από κάθε Υπηρεσία για να επεξεργαστούν εγχειρίδια συνεργασίας ως προς την εφαρμογή του εν λόγω Νόμου αλλά και για να εντοπίσουν τις ανάγκες της κάθε Υπηρεσίας, σε εκπαίδευση του προσωπικού της και, στη συνέχεια, να διασφαλιστεί η παροχή εκπαίδευσης στους Λειτουργούς, περιλαμβανομένων των Δικαστών, ώστε να εφαρμοστεί ο Νόμος με τον καλύτερο και πιο αποτελεσματικό τρόπο, προς όφελος των παιδιών θυμάτων