Το Θεατρικό Τμήμα του Παγκυπρίου Συνδέσμου Αμερικής έχει εκπλήξει!

09:57 19/6/2019 - Πηγή: Sigma Live

«Ετοιμάζουμε μια μεγάλη και φιλόδοξη παραγωγή του Παγκυπρίου Συνδέσμου Αμερικής «Οιδίπους Τύραννος» με την ένθερμη και έμπρακτη υποστήριξη του προέδρου Φίλιπ Κρίστοφερ .Το θεατρικό Τμήμα του Παγκυπρίου με πρόεδρο την Έφη  Αντωνίου προσπαθεί να δώσει μια καινούργια πνοή σε αυτό που λέγεται ελληνικός πολιτισμός. 

Δημιουργήθηκε με σκοπό να διδάξει στα Ελληνόπουλα και σε όλους τους ξένους αυτή την κληρονομιά μας, αναλαμβάνοντας ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης Λεωνίδας Λοϊζίδης,  Μετρ  στο αρχαίο θέατρο

. Και αυτό επειδή, αν και οι καιροί αλλάζουν στο διάστημα των δυόμισι χιλιάδων χρόνων που μεσολάβησαν, οι ανθρώπινες αξίες παραμένουν ίδιες. Εξάλλου, αν θέλουμε να καταλάβουμε το μέλλον, πρέπει να μελετήσουμε το παρελθόν. Ένα παρελθόν που ο πρόεδρος του Παγκύπριου Συνδέσμου Αμερικής Φίλιπ Κρίστοφερ  θέλει να φέρουμε κοντά σας,  την παράσταση «Οιδίπους Τύραννος – Επί Κολωνώ», κάτω από τον γενικό τίτλο «Οιδίπους Τύραννος», ώστε ο θεατής να έχει ολοκληρωμένη άποψη για τη ζωή του Οιδίποδα, αλλά και για το μεγάλο μήνυμα του Σοφοκλή μέσα από αυτό το έργο: την ελευθερία του ανθρώπου απέναντι ακόμη και στις πιο τραγικές καταστάσεις. 

Το Θεατρικό Τμήμα του Παγκυπρίου Συνδέσμου Αμερικής έχει εκπλήξει ευχάριστα,συγκίνησε το ομογενειακό και το ευρύτερο αμερικανικό κοινό με τις αρχαίες τραγωδίες που ανέβασε στη σκηνή,  «Αντιγόνη», «Ηλέκτρα», «Μήδεια» με πλήθος κόσμου, που ο Ελληνικός πολιτισμός και το Ελληνικό πνεύμα κέρδισαν το θερμό χειροκρότημα και τις εντυπώσεις στην καρδιά της Νέας Υόρκης καθώς η αρχαιοελληνικές τραγωδίες,  ανέβηκαν σε μία κατάμεστη αίθουσα στο QueensTheater.

Είναι χαρά και τιμή μας να μνημονεύσουμε τη γενναιόδωρη υποστήριξη της δουλειάς μας στην οποία βασίζεται στο  Λεωνίδα Λοιζίδη  που ανέβασε στη σκηνή όλα αυτά τα χρόνια,την Έφη  Αντωνίου πρόεδρο  και στο Διοικητικό Συμβούλιο (θεατρικό Τμήμα) του Παγκυπρίου Συνδέσμου Αμερικής  και την υποστήριξη που είχαμε από προσωπικότητες που μας παρείχανοικονομική ενίσχυση. Επίσης, στήριξη από φίλους, συναδέλφους, τμήματα και άλλες αρχές στην πατρίδα μας και στο εξωτερικό που μας βοήθησαν με την παροχή της αιγίδας.

Η μακροπρόθεσμη οφειλή μας όμως είναι στο Νίκο Μούγιαρη καθώς επίσης και του εμβληματικού μας  ηγέτη Φίλιπ Κρίστοφερ που μετά τον θάνατο του Νίκο Μούγιαρη ανέλαβε όλα τα έξοδα και διατήρησε στη θέση  του σκηνοθέτη το Λεωνίδα Λοιζίδη. 

“Ένας Φίλιππος ταμένος και ταγμένος στα οράματά του”  

Ένας Φίλιππος ο οποίος έκανε την επιλογή του : «το όραμα του αγώνα». Κι ας του υπόσχονταν οι σειρήνες ότι θα του προσφέρουν μια ζωή συμβατική. Πως μπορούν να του εξασφαλίσουν την ευζωία και «μια μπουκιά ήσυχο ύπνο». Αυτός αντί λοιπόν να πάρει τα βουνά για να πολεμήσει τους κατακτητές, προτίμησε να λιώσει αρκετές από τις σόλες των υποδημάτων του, δίχως να αμφιβάλλει ποτέ για το νόημα του αγώνα του. Δεν γίνονταν διαφορετικά• το χει γραμμένο το όνομα του.

Ο Φίλιππος Κριστοφερ λοιπόν αφήνει άλλους να μαγεύονται από το παράφωνο τραγούδι των μυθικών όντων (σειρήνες), μιας και οι λέξεις οι ελληνικές «αγωνιστής», «αλύγιστος», τον έμαθαν από μικρό να παίρνει μεγάλες αποφάσεις. Τί και αν δεν μπορεί παραμορφώσει τον κόσμο που ζει- «Αν τα λεφτά που δίναμε για την αγορά τάνκς τα δίναμε για τη διαφώτιση, θα βρισκόμασταν σε πολύ καλύτερη θέση», ποθεί να τον αλλάξει ριζικά.

Ποθεί, « Η Κύπρος για μένα δεν είναι μόνο αγάπη αλλά είναι πάθος» και ενώ ποθεί δεν αξιώθηκε να του προβάλει η απέραντη πατρίδα. Μια πατρίδα που θα σβήσει θύμησες παλιές, των καραβιών που τόλμησαν τη θάλασσα να φράξουν και να αλλάξουν πολλά ελληνικά τοπωνύμια της χαμένης του πατρίδας.

Συνειδητοποίησε πρόωρα πως η μνήμη των νεκρών δεν σώζεται με τις ταφικές επιγραφές και με τα διάφορα προσφιλή αντικείμενα (κτερίσματα). Παραμένει υποστηρικτής στο ότι η μνήμη των νεκρών διατηρείται μέσα μας με αγάπη, νοσταλγία και πίκρα για τον θάνατό τους ειδικά όταν ο τελευταίος επέρχεται άδικα και πρόωρα.

Ο Φίλιπ Κρίστοφερ λοιπόν θεώρησε αναγκαιότητα και ουσιαστική προσφορά τον έμπρακτο αγώνα του να θυμάσαι την τραγική απώλεια εκείνων που χάθηκαν απροσδόκητα.

Έτσι, το φορτίο που ανέλαβε επίπονο : η ασβέστη διατήρηση εκείνων που πρόσφεραν μέσω της τραγικής απώλειάς τους. Αναγκαίο λοιπόν όσο ποτέ άλλοτε ένα οδόσημο. Μια πινακίδα που θα σηματοδοτεί τις χιλιομετρικές αποστάσεις που σπατάλησε για να κρατηθεί η μνήμη.

Ας εξασφαλίσουμε λοιπόν την απόδειξη μιας διαχρονικής παρουσίας του σήματος και αλίμονο• το άθλο αυτό του Φιλίππου να προοικονομεί την προσφορά στους νεκρούς, αλλα συνάμα και την τιμωρία εκείνων που προσπάθησαν να εξαλείψουν οτιδήποτε ιερό για τον Έλληνα. « Η αλλαγή των τοπωνυμίων πραγματοποιήθηκε απο τη μεριά της Τουρκίας κατα παράβαση του διεθνούς δικαίου, των ψηφισμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την Κύπρο και του ψηφίσματος Νο.16 της 3ης Διεθνούς Διάσκεψης του ΟΗΕ του 1977 για την Κατοχύρωση Τοπωνυμίων».

Θερμή παράκληση.

Εύχομαι – και επιθυμώ να μην διαψευστώ σε αυτό, να μην διαπιστώσει εν καιρό ότι οι αξίες για τις οποίες αγωνίστηκε, γίναν έκπτωτες απο την κοινωνία.