Σκηνικά

21:07 7/9/2012 - Πηγή: Enimerosi24

Δηµήτρης Μητρόπουλος
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ

ΤΑ μυθιστορήματα έχουν κεφάλαια. Σε αυτή τη λογική, η εφημερίδα «New York Times» επιχειρεί, στην ηλεκτρονική της έκδοση, μια μυθιστορηματική ανατομία της ομιλίας της Μισέλ Ομπάμα που προκάλεσε αίσθηση στο Συνέδριο των Δημοκρατικών. Τα κεφάλαια έχουν ως εξής:

Ταξίδια.
Πρώτοι δισταγμοί.
Οικογενειακή ιστορία.
Η οικογένεια του Μπαράκ.
Το αμερικανικό όνειρο.
Τι θα πει να είσαι

Πρόεδρος.
Πολιτικά επιτεύγματα.
Τα κίνητρά μας.
Πάντα αγαπημένοι.
Η αμερικανική διαφορά.

ΑΠΟ τους τίτλους φαίνεται το πνεύμα. Ετσι κι αλλιώς, η Μισέλ πήρε σχεδόν όλο το χαρτί του Συνεδρίου, δίνοντας φόρα στον σύζυγό της ενόψει των εκλογών του Νοεμβρίου. Στην Αμερική όλα είναι σόου – συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής. Αν έχεις σύζυγο που να μπορεί να ανέβει στο βήμα και να τα πει – και η Μισέλ είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Χάρβαρντ -, ε, τότε την επιστρατεύεις.

ΤΙ μας θυμίζει η περίπτωση της Μισέλ; Την ανάγκη ανθρωπιάς στη δημόσια ζωή. Δεν είναι όλα φόροι, νομοθετήματα, συνθήματα και ιδεολογία. Υπάρχει και το προσωπικό στοιχείο. Κάποτε οι πάσης φύσεως υποψήφιοι φωτογραφίζονταν κατ’ οίκον. Τώρα – στην εποχή των ίσων ευκαιριών – οι σύντροφοι βγαίνουν από τα σπίτια και δίνουν συνεντεύξεις ή μετέχουν στις κομματικές διεργασίες.

ΦΥΣΙΚΑ, στην Ελλάδα τέτοια φαινόμενα δεν έχουν επισημανθεί. Μένοντας στην τρέχουσα φουρνιά αρχηγών, μπορούμε να πούμε ότι έχουμε δει τη Γεωργία Σαμαρά ή τη Λίλα Μπακατσέλου στην πρώτη σειρά να ακούνε τους συζύγους να ομιλούν. Τις φαντάζεστε όμως να παίρνουν τον λόγο και να μιλούν η μια για τις δύσκολες ώρες του Πρωθυπουργού στην προσπάθειά του να κρατήσει τη χώρα μακριά από τον γκρεμό και η άλλη για τους πονοκεφάλους του Βαγγέλη καθώς προσπαθεί να συμμαζέψει τους ασυμμάζευτους στο ΠΑΣΟΚ; Θα ήταν ομολογουμένως μια ενδιαφέρουσα άσκηση, όχι μόνο επικοινωνίας, αλλά και πολιτικής. Θα μαθαίναμε καλύτερα και τους παίκτες της τρέχουσας φάσης της ελληνικής πολιτικής.

ΑΣΦΑΛΩΣ, δεν είμαστε Αμερική. Ποτέ όμως η πολιτική δεν ήταν τόσο ολοκληρωτική εμπειρία. Ποτέ η άσκηση της εξουσίας δεν ήταν κάτι που να γίνεται είκοσι ώρες το εικοσιτετράωρο επί επτά μέρες, με τηλεφωνήματα, τηλεδιασκέψεις, συσκέψεις στο γραφείο ή στο σπίτι. Ολα αυτά με μια κοινωνία επιφυλακτική ή δύσπιστη, αν όχι ανοιχτά επιθετική. Η πίεση επάνω στους πρωταγωνιστές είναι φανερή – δεν έχει κανείς παρά να θυμηθεί την περιπέτεια του Αντώνη Σαμαρά με το μάτι του.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: η κρίση τα άλλαξε όλα. Ακόμη και τις συζύγους – βάστα, Μισέλ! – έβαλε στην πολιτική.