Ελληνικός λαός, κρίση και πολιτική κουλτούρα

21:43 15/5/2012 - Πηγή: Olympia

Σε προηγούμενη ανάρτηση είχα υποστηρίξει  για τον ιδεολογικό αχταρμά του εκλογικού σώματος, όπου οι σοσιαλιστές και συντηρητικοί  έγιναν νεοφιλελεύθεροι, μερικοί ευρωκομμουνιστές και αριστεριστές ερωτεύτηκαν την σοσιαλδημοκρατία, οι νεοναζί μεταλλάχτηκαν σε εθνικιστές, κλπ. Μόνο το ΚΚΕ παραμένει τελικά σταθερό στις σταλινικές του θέσεις.

Το πρόβλημα λοιπόν κατά εμέ εστιάζεται στην παντελή έλλειψη πολιτικής κουλτούρας που υπάρχει όχι μόνο στην ελίτ, αλλά και στην κακομαθημένη Ελληνική κοινωνία.  Για αυτό ήρθε η κρίση. Και όχι μία

οποιαδήποτε κρίση.

Τι είναι όμως η Πολιτική Κουλτούρα και τι Κρίση;
Πολιτική Κουλτούρα είναι ο  τρόπος ζωής ενός λαού. Δηλαδή είναι ο ψυχολογικός προσανατολισμός ενός λαού σε τομείς της πολιτικής όπως τα κόμματα, η κυβέρνηση και το σύνταγμα, που εκφράζεται στις πολιτικές στάσεις, τις πεποιθήσεις, τα σύμβολα και τις αξίες του.[Heywood:Πολιτική : 284 & 310]

Η Κρίση από την άλλη μεριά δεν μία απλή οικονομική ή πολιτική κρίση(π.χ. 1989).Αυτή η κρίση  οδηγεί σε μετασχηματισμό όχι μόνο της Ελληνικής κοινωνίας αλλά και όλης της Ευρωπαικής. Αφορά την υπονόμευση του πυρήνα ή της οργανωτικής αρχής μιας κοινωνίας, δηλαδή, τη διάβρωση ή την καταστροφή εκείνων των κοινωνικών σχέσεων που καθορίζουν το πεδίο και τα όρια της αλλαγής, εκτός των άλλων, στις πολιτικές και οικονομικές δραστηριότητες. Είναι μια κρίση με μετασχηματιστικό δυναμικό που αμφισβητεί τον ίδιο τον πυρήνα της πολιτικής τάξης.[Held:263]

Τι σχέση έχει λοιπόν η Κρίση με την Κουλτούρα μας;

Όποτε όλα πηγαίνουν στραβά, ενστικτωδώς το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να κατηγορούμε τους ιθύνοντες – εν προκειμένω τους τραπεζίτες, τους οργανισμούς αξιολόγησης πιστοληπτικής φερεγγυότητας, τις εποπτικές αρχές, τους Γερμανούς και τις κυβερνήσεις. Οι ιδέες δεν μπαίνουν ποτέ στο στόχαστρό μας παρά μόνο όταν καταστεί πλέον εμφανές ότι οι ιθύνοντες δεν ήταν τόσο πολύ παραδόπιστοι, άπληστοι και ανίκανοι όσο πιστεύαμε, αλλά ότι αυτοί ενεργούσαν βάσει κάποιων αρχών τις οποίες θεωρούσαν βάσιμες: οι τραπεζίτες βασίστηκαν σε συστήματα διαχείρισης κινδύνου που τα θεωρούσαν εύρωστα, οι κυβερνήσεις βασίστηκαν σε αγορές τις οποίες θεωρούσαν σταθερές, ενώ οι επενδυτές πίστεψαν όσα τους είπαν οι ειδήμονες. Με άλλα λόγια, η πρώτη αντίδρασή μας απέναντι στην κρίση είναι η αναζήτηση ενός «αποδιοπομπαίου τράγου», ως ο μοναδικός τρόπος για να προβάλουμε την ευθύνη του συστήματος ιδεών που γέννησε τα υφιστάμενα λάθη είναι να διεισδύσουμε βαθύτερα στις πηγές αυτών των λαθών.

Δύο είναι οι πόλοι που κατέστρεψαν την πολιτική κουλτούρα αυτού του λαού:

o Δικομματισμός, ο οποίος θεσμοποίησε τον Φαυλοκρατισμό και την Διαφθορά. Είναι αυτός που μας ισοπέδωσε πάση έννοια αξιοκρατίας στους Ελληνικούς Δημόσιους Θεσμούς. Είναι αυτός που βίασε την έννοια του κοινωνικοδίκαιου κράτους  και το μετέτρεψε σε φαυλοκρατικό και λαθροπολυπολιτισμικό.ο χαμαιλαόντας που λέγεται «Ελληνική αριστερά», ο οποίος με την πολιτική ανοχή του δικομματισμού θεσμοποίησε στην Ελληνική κοινωνία τη