Ένας χρόνος από τον θρίαμβο της πολιτικής αξιοπρέπειας και τις ελεύθερης λαϊκής ετυμηγορίας.

15:05 14/11/2011 - Πηγή: Olympia

Ακριβώς πριν από έναν χρόνο, ήταν η βραδιά που ο Πειραϊκός λαός έδωσε στην δημοτική αρχή του Βασίλη Μιχαλολιάκου την εντολή διακυβέρνησης του Δήμου. Ένας λαός που γύρισε την πλάτη στους εκλεκτούς των “βαρώνων” και στις “στρατευμένες πολιτικές καφετζούδες” βλ. δημοσκόπους, που επιχείρησαν να αλλοιώσουν την ευθυκρισία του. Ένας δήμος που ήδη είχε κατακρημνισθεί αποτελώντας μοντέλο αποφυγής, θλίψης και αναξιοπρέπειας.

Ένας πολιτικός άνδρας που ενέπνευσε με τον τρόπο που αγωνίστηκε, δείχνοντας περίτρανα με την παραίτηση του από την κεντρική πολιτική σκηνή την διάθεση του για προσφορά.

Ένας συνδυασμός που έφτιαξε το πρόγραμμα διακυβέρνησης του μέσα στα σπλάχνα της πόλης και όχι σε κάποιο γραφείο του Κολωνακίου.

“Πολιτικός άξιος είναι εκείνος που δουλεύει για τις επόμενες γενιές και όχι για τις επόμενες εκλογές!“

Αυτή η φράση του Βασίλη Μιχαλολιάκου είναι ίσως η καταλληλότερη για να περιγράψει αυτό που κατάφερε η νέα δημοτική αρχή του Πειραιά μέσα σε λίγους μήνες. Κυρίως όμως είναι η αιτία που ο Δήμος Πειραιά αποτελεί ένα μοναδικό φαινόμενο αποτελεσματικότητας, αλληλεγγύης και υπερηφάνειας, μέσα σε μία πατρίδα που ταπεινώνεται καθημερινά από την δράση της κεντρικής εξουσίας.

Δεν πέρασαν παρά μόλις δέκα μήνες από τότε που ο Βασίλης Μιχαλολιάκος ανέλαβε τα ηνία της πόλεως. Η μεθοδικότητα του όμως μάλλον θα μείνει παροιμιώδης, αφού αποτελεί μοντέλο πολιτικής αποφασιστικότητας και οργάνωσης επιτελικής δράσης με αξιολόγηση και κριτήρια διαβάθμισης ενεργειών. Όποιος παρακολούθησε την δόμηση πολιτικής από την αρχή της θητείας του, βλέπει πλέον ότι η νέα δημοτική αρχή διέπεται από ένα πλέγμα διακυβέρνησης ουσίας, το οποίο εάν αναχθεί σε κεντρικό επίπεδο πολιτικής εξουσίας, αποτελεί καθέδραν την αποκαθήλωση της κυβερνητικής πολιτικής του μνημονίου! Αυτά γράφαμε λίγους μήνες πριν. Και η συνέχεια μας δικαίωσε.

Ο Βασίλης Μιχαλολιάκος ακολούθησε ένα μοντέλο διακυβέρνησης έχοντας αξιολογήσει προσεκτικά τα δεδομένα, αντί να ασκήσει πολιτική κραυγών και “καμμένης γης”. Όπως άλλωστε αποδείχτηκε, όποιος θέτει ως κορωνίδα πολιτικής δράσης τον οδυρμό για την κατάσταση που κληρονόμισε, την ίδια ώρα που η κοινωνία μαστίζεται από προβλήματα, το κάνει για να καλύψει τις δικές του αδυναμίες. Άλλωστε το χάος που επικρατούσε στον Πειραιά ήταν γνωστό σε όλους και ο δημαρχος προτίμησε να συγκρουστεί με τα προβλήματα αντί να ξιφομαχεί με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Έθεσε λοιπόν συγκεκριμένους πυλώνες δράσης:

1. Καθαριότητα – σύγκρουση με τα συμφέροντα. Βάσει των προεκλογικών δεσμεύσεων, η δημοτική αρχή κατάφερε να καθαρίσει τον Πειραιά σε λιγότερες από 60 ημέρες. Χωρίς μαγικό ραβδί, αλλά με συγκεκριμένη πολιτική θέση: Την αντιμετώπιση των εργαζομένων ως συνεργατών και όχι ως υπηκόων τρίτης κατηγορίας. Οι πόλεις άλλωστε δεν καθαρίζουν με αφορισμούς, ούτε με συσκέψεις σε πεντάστερα ξενοδοχεία αλλά με την φυσική παρουσία στην πρώτη γραμμή, δίπλα στους εργαζομένους. Με αντίθεση σε μεθοδεύσεις τύπου “Εφεδρείας”. Τα ξημερώματα στα αμαξοστάσι