Γιατί δεν πέφτουν οι τιμές;Γιατί δεν πέφτουν οι τιμές;

04:13 27/11/2012 - Πηγή: Olympia

Του Όθωνα ΚουμαρέλλαΑπορούν οι τηλεαστέρες των δελτίων των οκτώ, αλλά και των πρωινών ενημερωτικών εκπομπών, γιατί άραγε με τέτοια μείωση εισοδημάτων και ζήτησης δεν πέφτουν οι τιμές. Αναλύσεις επί αναλύσεων «σοβαροί» οικονομολογούντες πολιτικοί και άλλοι, μιλούν για το «Ελληνικό παράδοξο», περίπου σαν να φταίει το DNA και ο «κακός μας ο καιρός» και αναθεματίζουν τους «κερδοσκόπους» και την «αδυναμία» του Κράτους να τους ελέγξει. Κανείς τους όμως δεν τολμάει να πει την αλήθεια. Ή μήπως αυτή βρίσκεται τόσο μακριά, που ούτε καν να

τη φανταστούν μπορούν από τη θρησκόληπτη προσήλωσή τους στους «δήθεν» κανόνες της «δήθεν» ελεύθερης αγοράς;Βεβαίως η Ελληνική αγορά (και όχι μόνο) χαρακτηρίζεται από μονοπωλιακές, ή ολιγοπωλιακές καταστάσεις και κερδοσκοπία. Φαινόμενα που πάντα υπήρχαν και σε συνθήκες κρίσης επιδεινώνονται. Αλλά το πρόβλημα είναι αλλού.Το πρόβλημα είναι στην ίδια τη λογική της «εσωτερικής υποτίμησης» και απλά τα φαινόμενα αυτά έρχονται προστιθέμενα, να της προσφέρουν τις «καλές τους υπηρεσίες».Όχι μόνο δεν μπορούν, λόγω της κερδοσκοπίας και των μονοπωλιακών δομών της αγοράς, αλλά δεν πρέπει να πέσουν οι τιμές των προϊόντων ακολουθώντας τη λογική αυτή, αν και δεν πρόκειται αυτό να ομολογηθεί ποτέ!Έτσι κι αν λόγω της πτώσης της ζήτησης υπάρξει τάση για μείωση κάποιων από τις τιμές, θα υπάρξουν αντισταθμίσεις, π.χ. η επιβολή μιας έκτακτης φορολογίας, προκειμένου αυτές να διατηρηθούν υψηλές. Ο σκοπός της «εσωτερικής υποτίμησης» είναι η πτώση του διαθέσιμου εισοδήματος και των αξιών των περιουσιακών στοιχείων, δημόσιων και ιδιωτικών. Και γιατί αυτό; Μόνο για την «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας, όπως μας λένε; Μα οικονομίες με πολύ υψηλότερα εισοδήματα και αξίες περιουσιακών στοιχείων είναι κατά πολύ πιο ανταγωνιστικές από την Ελληνική. Γιατί λοιπόν, αφού κι αυτό το επιχείρημα «χλωμιάζει» και δεν πείθει πλέον;Γιατί η λογική της «εσωτερικής υποτίμησης» έχει να κάνει με την ίδια την αξία του (δανειζόμενου αφού δεν παράγεται εντοπίως) χρήματος.Και πως καθορίζεται η αξία του χρήματος;Οπωσδήποτε με το σε τι αντιστοιχεί μια νομισματική μονάδα, δηλαδή τι αντίκρισμα έχει. Και ο μόνος τρόπος να καθορίσουμε το αντίκρισμα (αφού το χρήμα είναι στη βάση και την ουσία του μέσο συναλλαγής, ανεξάρτητα αν τελικά κατέληξε να γίνει το ίδιο εμπόρευμα), είναι η αγοραστική δύναμη, δηλαδή σε ποια προϊόντα της ίδιας ποιότητας και ποσότητας αντιστοιχεί μια νομισματική μονάδα. Και είναι τελικά η διαφορά σε αυτή την αγοραστική δύναμη (πέραν των κερδοσκοπικών παιγνίων), που επηρεάζει επίσης τις ισοτιμίες μεταξύ διαφορετικών νομισμάτων.Αν λοιπόν έχουμε ένα μέσο μισθό 1000 ευρώ που αντιστοιχούσε το 2009 στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων καταναλωτικών αναγκών και ακολουθούσαμε μια πολιτική ταυτόχρονης μείωσης μισθών και τιμών, σήμερα με μέσο μισθό 500 ευρώ αν μπορούσαμε να καλύπτουμε τις ίδιες ακριβώς, ή περίπου, καταναλωτικές ανάγκες, τότε θα είχαμε πετύχει μηδενικό αποτέλεσμα, έχοντας ουσιαστικά διπλασιάσει, ονομαστικά και μόνο, την αξία του χρήματος στην εσωτερική αγορά.