Η ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

13:25 24/5/2012 - Πηγή: Olympia

Είμαι πεπεισμένος πως οι Νεοέλληνες δεν έχουν κληρονομήσει το αρνητικό χαρακτηριστικό παλαιότερων γενεών… «την κοντή μνήμη».
Ξεκαθάρισαν πολλά.
Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, αποτελούν, πλέον, ενιαίο κομματικό σχηματισμό. Οι ανάποδες κυβιστήσεις δεν έχουν τελειωμό… το νέο αίμα της ελληνικής πολιτικής σκηνής, κα Ντόρα Μπακογιάννη,

ενώνει τις δυνάμεις της με τον πιο αποτυχημένο αρχηγό στην ιστορία της Ν.Δ., κο Αντώνη Σαμαρά. Ομιλούμε για κορυφαία πράξη ανιδιοτέλειας, για το
καλό του τόπου… Οι υπερασπιστές του κάκιστου μνημονίου αποφεύγουν επιμελώς να αναφερθούν στα μόνα απτά αποτελέσματα της πολιτικής τους: στους μισθούς και στις συντάξεις πείνας, όπως επίσης και στην, άνευ όρων, παράδοση της Εθνικής Κυριαρχίας.
Είναι ολοφάνερο, πως η φτωχοποίηση των Ελλήνων, η δραματική ανεργία, η καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων, τα λουκέτα στην αγορά και τα καθημερινά κοινωνικά δράματα των συμπατριωτών μας, βρίσκονται για άλλη μία φορά εκτός πολιτικής ατζέντας!!! Τα Μ.Μ.Ε. συνεχίζουν το προπαγανδιστικό παραλήρημα και οι παλαιοί πολιτικοί «ποιούν την νήσσαν»…
Οι εκπρόσωποι του κατεστημένου, θεωρούν μικροπρεπές και λαϊκιστικό να ομιλούμε για τους Έλληνες και δήθεν σοβαρό και αξιοσέβαστο να μιλούμε αόριστα για την Ελλάδα. Η μικροοικονομία που αφορά τον πολίτη και την καθημερινότητα του είναι ανάξια συζητήσεως στα «μεγάλα κανάλια της διαπλοκής», ενώ η μακροοικονομία που αφορά το υπό κατάρρευση ελληνικό κράτος και τις τοκογλυφικές τράπεζες, αποτελεί αντικείμενο υψηλής πολιτικής, άξιο να καταπιαστούν με αυτό όλα τα καλοζωισμένα πολιτικά στελέχη της μεταπολίτευσης που μας αποχαιρετά.
Να τους πούμε λοιπόν ένα ΝΕΟ υψηλής πολιτικής! Τα μακροοικονομικά μεγέθη της Ελλάδος είναι, μετά την τριετή εφαρμογή του πρωτοφανούς οικονομικού συγγράμματος που ονομάζεται Μνημόνιο, σε δραματικό σημείο που όμοιο του δεν έχει ξαναυπάρξει σε καμία ευρωπαϊκή χώρα τα τελευταία 50 χρόνια – τουλάχιστον.
Για του λόγου το αληθές, σας παραθέτω απόσπασμα, από το άρθρο του οικονομολόγου, Βασίλη Βιλιάρδου με τίτλο Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ:
«Η Ισλανδία, στο ξεκίνημα της κρίσης (2008), είχε δημόσιο χρέος στο 130% του ΑΕΠ (μετά τη ραγδαία υποτίμηση) και χρέος τραπεζών στο 1.000% του ΑΕΠ – ενώ φυσικά είχε χάσει την πρόσβαση στις αγορές χρηματοδότησης. Τρία χρόνια αργότερα (2011), η χώρα επανήλθε στην ανάπτυξη, μείωσε το δημόσιο χρέος της στο 100% του ΑΕΠ, καθώς επίσης το τραπεζικό στο 200% του ΑΕΠ, διαγράφοντας μέρος των χρεών των νοικοκυριών – ενώ η ανεργία περιορίσθηκε στο 7% και επέστρεψε στις αγορές.

Η Ελλάδα αντίστοιχα, στο ξεκίνημα της κρίσης (2009), είχε δημόσιο χρέος στο 120% του ΑΕΠ, χρέος τραπεζών στο 23% και ανεργία στο 9% – επίσης, το τρίτο χαμηλότερο συνολικό χρέος στις χώρες του ΟΟΣΑ.

Τρία χρόνια αργότερα, το δημόσιο χρέος έφτασε στο 170%, οι τράπεζες ουσιαστικά χρεοκόπησαν παρά το μηδαμινό χρέος τους, λόγω της κατοχής ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου, η ανεργία εκτοξεύθηκε στο 21%, η ύφεση στο -7% και η Βουλή μετέτρεψε το σύνολο του χρέου