ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΕΙΩ

22:01 1/7/2011 - Πηγή: Olympia

αφιερωμένο ειδικά στον κ. Πάνο Καμμένο και σε όλους τους αναγνώστες του Olympia.grΑγαπητοί μου φίλοι και αναγνώστες του olympia.gr θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την χτεσινοβραδυνή μου εμπειρία.Καταρχήν να σας συστηθώ. Είμαι ένας κλασσικός μεσόκοπος Έλληνας, διάσημο «Greek Kamaki» της δεκαετίας του ΄80 ενός μάλλον μικρού κυκλαδίτικου νησιού. Εχθές βράδυ καθώς έπινα τη μπυρίτσα μου στο αγαπημένο μου

στέκι, μπάνισα μια ωραία τύπισσα στο διπλανό τραπεζάκι.Χωρίς να χάσω χρόνο, σκύβω στο αυτί της και προτείνω:« Να σας κεράσω ένα ποτάκι μαμζέλ?»«Προτιμώ οίνο και ένα ποτήρι δροσερό νερό» λέει , δείχνοντάς μου την άδεια καρέκλα δίπλα της.Ρουφάω λίγο την ομολογουμένως ευμεγέθη κοιλιά μου (μήπως πρέπει να πίνω λιγότερες μπύρες?) και στρογγυλοκάθομαι δίπλα της.«Το ονοματάκι σας?» την ρωτάω.«Κλειώ» μου απαντά ρίχνοντας ταυτόχρονα λίγο νερό στον «οίνο» της. «Είμαι η Μούσα της Ιστορίας και της Επικής Ποίησης».Ομολογώ ότι το δεύτερο δεν το πολυκατάλαβα, ίσως γιατί εκείνη την ώρα τα μάτια μου ταξιδεύανε πάνω στις υπέροχες καμπύλες της. Κατέβασα μονορούφι την υπόλοιπη μπύρα μου και παρήγγειλα δεύτερη.«Πρώτη φορά στον τόπο μας?» την ρωτώ, προσπαθώντας ν’ ανοίξω κουβέντα.«Ε όχι και πρώτη φορά» μου απαντά χαμογελώντας γλυκά. «Κατάγομαι από την Ελλάδα. Είμαι κόρη του Δία και της Μνημοσύνης. Μου αρέσει να ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο, αλλά όπως καταλαβαίνεις έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στους Έλληνες. Το αίμα νερό δεν γίνεται!»Το δικό μου πάντως αίμα είχε ήδη αρχίσει να βράζει. Το χαμόγελό της ήταν γεμάτο υπονοούμενα. Μάλλον την είχα ΗΔΗ καταφέρει , σκέφτηκα. Τώρα αυτόν τον Δία και την Μνημοσύνη κάπου τους είχα ξανακούσει. Ίσως να είναι τίποτα ομογενείς εφοπλιστές, ή κάτι τέτοιο. Αλλά για να αφήνουν την κόρη τους να κοπροσκυλάει δεξιά και αριστερά σίγουρα έχουνε ΦΡΑΓΚΑ. Μ’ ένα σμπάρο δυό τρυγόνια, είπα από μέσα μου και ακούμπησα δήθεν τυχαία το χέρι μου στην καρέκλα της , αποφασισμένος πιά να της την «πέσω» ανοιχτά.«Φαντάζομαι ότι μια όμορφη γυναίκα σαν και εσάς θα έχει πολλούς εραστές» της πετάω, περιμένοντας να δω την αντίδρασή της.«Ίσως περισσότερους απ’ όσους φαντάζεσαι» μου λέει πονηρά και σκύβοντας λίγο το κεφάλι συμπληρώνει: «κάνω έρωτα με όσους μου αρέσουνε. Αλλά είμαι και λίγο ΒΙΤΣΙΟΖΑ. Έχω δύο ατζέντες, μία άσπρη και μία μαύρη. Αν ο εραστής μου είναι καλός, γράφω τα στοιχεία του στην άσπρη ατζέντα για να μπορώ να τον ξαναβρώ εύκολα. Αντίθετα στην μαύρη γράφω τα στοιχεία αυτών που δεν μπορούν να με …ικανοποιήσουν και δεν τους επισκέπτομαι ποτέ ξανά».Είχα μείνει άναυδος. Πρώτη φορά μου μίλαγε γκόμενα έτσι ανοιχτά.«Δηλαδή?» ψέλισα σοκαρισμένος.«Θα σου εξηγήσω αμέσως» μου κάνει και βγάζει δύο ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ τόμους – σαν τηλεφωνικούς καταλόγους – από την τσάντα της. Ανοίγει το άσπρο βιβλίο και μου δείχνει ένα όνομα. «Μ. Αλέξανδρος» νιαουρίζει κοκκινίζοντας ελαφρά. « Ίσως ο καλύτερος εραστής που είχα. Οι συνευρέσεις μας ήταν σκέτη φωτιά… και τις αναπολώ συνέχεια» Γυρίζει κάμποσα φύλλα και μου δείχνει άλλο όνομα. «Θεόδωρος Κ. Αυτός φόραγε φουστανέλλα και περικεφαλαία. Ήτα