Τα σήριαλ: Η υποκουλτούρα της αυθάδους νεο ταξικής αποκτήνωσης…

17:46 8/9/2012 - Πηγή: Olympia

Του Θύμιου Παπανικολάου

Η οθόνη αποτέλεσε τον καταλύτη μεγάλων ανατροπών σε όλα τα επίπεδα: Πολιτικό, πνευματικό, πολιτισμικό κ.λπ…

Η οθόνη στα χέρια των ισχυρών μηχανισμών του χρήματος, της εξουσίας και του ιμπεριαλισμού, έγινε το πιο θανατηφόρο όπλο εναντίον των λαών, των κοινωνιών και όλων των ιστορικών τους κατακτήσεων.

Η οθόνη αποτέλεσε, πριν από όλα, το ολοκληρωτικό «εργαλείο» κατήχησης και προπαγάνδας της εξουσίας των γιγάντιων μονοπωλίων, των χορηγών και των σπονσόρων της «ελεύθερης αγοράς», καθώς και των κρατικών μηχανισμών τους.

Τα πάντα εμπορευματοποιήθηκαν

και υποτάχτηκαν στο καταναλωτικό κιτς, στα αγοραία γούστα των ευνούχων του χρήματος και της εξουσίας, στη νοσηρή και αυθάδη ιδεολογική σατραπεία και κακουργία των πολυεθνικών…

Το αφετηριακό σημείο αυτής της εξέλιξης είναι η κινηματογραφική οθόνη. Από εδώ αρχίζει ο εκφυλισμός της Τέχνης, της Πολιτικής, του Πνεύματος, του κάθε τομέα του εποικοδομήματος, καθώς και η ΥΠΟΤΑΓΗ τους, στους μηχανισμούς της καπιταλιστικής αγοράς, στους καθεστωτικούς δυνάστες και στις μαφίες του χρήματος…

Η Τέχνη και η Αισθητική, καθώς και οι δημιουργοί τους, κτυπήθηκαν με ιδιαίτερα βάναυσο τρόπο.

Διαβάστε πιο αναλυτικά το παλιό μας κείμενο: «Λίγα λόγια περί Τέχνης».
ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=20592#20592

Τα επιτελεία του διεθνούς ιμπεριαλισμού, διέγνωσαν με ακρίβεια ότι η Τέχνη, ως δομή και φορέας κοινωνικής συνείδησης, καταγράφει, ανεξίτηλα, στον ψυχισμό του ανθρώπου, την Ιστορία του και τις αγωνιστικές συλλογικές εξάρσεις του.

Με πιο απλά λόγια: Η Τέχνη συμπυκνώνει το συλλογικό συναίσθημα του πόνου, της αγωνίας, των ελπίδων και των αγωνιστικών εξάρσεων ενός λαού, συνακόλουθα, συμπυκνώνει το συλλογικό ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ εναντίον των καταπιεστών και τυράννων του. Ως εκ τούτου η Τέχνη είναι το λαϊκό, ΙΣΤΟΡΙΚΟ συναίσθημα, το ριζωμένο βαθιά, στη συνείδηση ενός λαού, συνακόλουθα και ΠΥΡΟΔΟΤΗΣ του λαϊκού συναισθήματος.

Γίνεται, συνεπώς, αντιληπτό, το γιατί Τέχνη και Εξουσία αυτό-αναιρούνται, είναι δύο καταστάσεις ασυμφιλίωτα εχθρικές.

Αυτή τη δύναμη της «λαϊκής ψυχής» που φορέας της είναι η Τέχνη, οιμπεριαλισμός έπρεπε να την εκφυλίσει, να την εκπορνεύσει και να την υποτάξει πλήρως.

Το τεχνολογικό επίτευγμα της κινηματογραφικής οθόνης, στα χέρια των ισχυρών του χρήματος, αξιοποιήθηκε γι αυτόν το σκοπό, χρησιμοποιώντας την ίδια τη δύναμη των καλλιτεχνικών «ΜΕΣΩΝ»: Την εικόνα, το συγκινησιακό και ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ στοιχείο.

Η τέχνη «μιλάει» με εικόνες και απευθύνεται, κατά κύριο λόγο, στο ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ του ανθρώπου, στη «λαϊκή ψυχή», όπως ήδη περιγράψαμε.

Η πλανητική χρηματιστηριακή κακουργία, με βάση αυτά τα ισχυρά όπλα της Τέχνης, το συναισθηματικό και συγκινησιακό στοιχείο και έχοντας στην απόλυτη κυριαρχία του την οθόνη (εικόνα), επεδίωξε όχι μόνο τον εκφυλισμό και την ολοκληρωτική παρακμή της Τέχνης, καθώς και την ΥΠΟΤΑΓΗ των καλλιτεχνών στην εξουσία και το χρήμα, αλλά και κάτι ακόμα χειρότερο: Την ΑΛΛΟΙΩ