Το λόμπι του ευρώ και το λόμπι της δραχμής, ως λόμπι της ανοησίας…

08:28 21/9/2012 - Πηγή: Olympia

Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης

Πολύς λόγος για τα λόμπι της δραχμής και του ευρώ.

Κυρίως για το δεύτερο, αφού αυτό θεωρείται το «αιρετικό».

Το λόμπι του ευρώ, απολαμβάνει την αίσθηση της ορθοδοξίας.

Εξ ου και το λόμπι του ευρώ, γενικά, βρίσκεται στην επίθεση, ενώ το λόμπι της δραχμής στην άμυνα, απολογούμενο.

Ενίοτε δε, πόλεμος για να «πείσουν» σε ποιο λόμπι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ανήκει ο καθένας.

Ένας «πόλεμος», που μέσα στον

κουρνιαχτό της κρίσης, προσπαθούν να του δώσουν
σημάδια σοβαροφάνειας, αφού εξόν απ’ τα άλλα, όπως σε κάθε πόλεμο, η πολιτική προπαγάνδα έχει τη τιμητική της, επιχειρώντας να δρέψει πολιτικά και κομματικά οφέλη, καλλιεργώντας φοβίες στη Κοινή Γνώμη, συνήθως στρέφοντας τη προσοχή ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΙΝΔΥΝΟ σε κινδύνους είτε φανταστικούς είτε ήσσονος σημασίας.

Και ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ είναι κάποια στιγμή, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΝΟΜΙΣΜΑ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΛΙΓΟΥΣ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ Θ’ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ!

Είμαι βέβαιος, πως όταν ο παραπάνω κουρνιαχτός κατακαθίσει κάποια στιγμή, η προπαγάνδα θα αποκαλυφθεί και μαζί μ’ αυτή, το μέγεθος της ανοησίας, ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΩΣ ΑΝΟΗΣΙΑ.

Διότι, κάθε προπαγάνδα, στον ίδιο βαθμό που θεωρήθηκε «σοβαρή καταγγελία» ή «σοβαρή επισήμανση» κάποιας «πραγματικότητας» στο παρελθόν, σε κρίσιμα οικονομικά θέματα, άλλο τόσο, όταν οι συνθήκες που την ευνοούσαν έπαψαν να υφίστανται αποκαλύπτονταν το πόσο ανόητη ήταν και το μόνο που έμενε ήταν η γλυφή αίσθηση του πόσο εύκολα τελικά μπορούμε να καταπιούμε τέτοιες ανοησίες, ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΕΣ ΣΥΓΧΟΡΔΙΕΣ –ας αναφέρουμε π.χ. τη χρηματιστηριακή φούσκα.

Είμαι απολύτως βέβαιος, πως το «έργο» της μεταστροφής της προπαγάνδας για το «κακό» -για κάποιους- λόμπι της δραχμής ή για το «κακό» -για κάποιους άλλους- λόμπι του ευρώ, από κάτι το «σοβαρό» σε κάτι το απολύτως «ανόητο», θα το ξαναζήσουμε.

Όμως, δυστυχώς, όταν η ανοησία αρχίζει να έχει με τη βοήθεια και της προπαγάνδας ένθερμους και αυξανόμενους σε αριθμό οπαδούς, τότε είναι που αποκτά και «σοβαρότητα», ακριβώς διότι τότε είναι που γίνεται αυτή η ανοησία επικίνδυνη.

Για παράδειγμα, το «βαρύ επιχείρημα», της μεγάλης υποτίμησης της δραχμής, αν επιστρέφαμε σ’ αυτή, προπαγανδίζεται ότι θα επέφερε μείωση της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΗΣ (ΛΟΓΩ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΥ) ΚΑΤΆ 30, 40 50%!

ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΑΥΤΟ, ΟΜΩΣ, ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΡΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ «ΠΕΤΥΧΑΜΕ» ΜΕ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ, ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΝΑ ΥΠΕΡΑΚΟΝΤΙΣΤΕΙ Μ’ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ Η ΠΙΟ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΗ ΠΡΟΒΛΕΨΗ (ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ) ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ ΤΟ 2010!!!

Όμως, ΔΕΝ ΣΥΝΗΓΟΡΩ υπέρ της δραχμής

ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΥNHΓΟΡΩ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΕΥΡΩ, ΑΠΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΜΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΥΟΥΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΑΝ ΕΓΚΑΤΑΛΗΦΘΕΙ, ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΟΥΤΩΣ ή ΑΛΛΩΣ ΤΙΣ ΒΛΕΠΩ ΕΠΙ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ.

Για να καταστραφούμε, δεν χρειάζεται να κουνηθούμε καθόλου από δω που είμαστε.

Αντί να τάσσομαι υπέρ του ενός ή το