Αυτή η νύχτα μένει

23:56 23/2/2012 - Πηγή: Queen.gr

Κοίταζα την οθόνη του υπολογιστή μου χωρίς να καταλαβαίνω τι βλέπω. Ήθελα να φύγω από το γραφείο, η ρουτίνα με είχε κουράσει, βαριόμουν τα πάντα- όλα flat, όλα στο repeat. Χτύπησε το κινητό. Η κοπέλα των δημοσίων σχέσεων πήρε να μάθει αν έφτανα στο χώρο της εκδήλωσης, για να μην ξεκινήσουν χωρίς εμένα. Βλέπετε, ήταν για λίγους, και είχα υποσχεθεί πως θα παρευρεθώ.

Είπα πως σε δέκα θα είμαι εκεί και έφυγα του σκοτωμού. Ευτυχώς ήταν κοντά- τρεις στάσεις με το μετρό- και σε ένα τέταρτο ήμουν εκεί. Βαριόμουν φριχτά. Πήρα ένα

ποτήρι κρασί και κάθισα μαζί με τους υπόλοιπους. Αρχίσαμε να λέμε αυτά τα γνωστά, πώς πάει η δουλειά, ναι μωρέ περικοπές, ναι και απολύσεις, και δύσκολα αλλά πάλι καλά που έχουμε δουλειά... Ένα δεκάλεπτο άντεξα. Έβγαλα το κινητό και άρχισα να χαζεύω στο twitter. Σταμάτησα όταν κατάλαβα πως κάποιος προσπαθούσε να μου μιλησει: Γεια, μπορώ να κάτσω εδώ; Σήκωσα τα μάτια από την οθόνη του κινητού απο ευγένεια, και τον κοίταξα- και εκεί σταμάτησαν όλα. ΄Η μάλλον, ξεκίνησαν όλα.

Ξεκινήσαμε με τα γνωστά: πώς πάει η δουλειά, ναι μωρέ περικοπές, και απολύσεις ναι, και ψάχνομαι να βρω κάτι άλλο αλλά ξέρεις... Δεν κατάλαβα πώς πέρασε η ώρα, κουβεντιάζαμε και κοιταζόμασταν στα μάτια, αγγίζαμε ο ένας τον άλλο φευγαλέα, τόσο όσο, ανταλλάξαμε τηλέφωνα -"να τα πούμε και έξω καμιά φορά"- μέχρι που η κοπέλα των δημοσίων σχέσεων ήρθε και έκατσε απέναντί μας για να μας πιάσει την κουβέντα, όπως επιτάσσει το επάγγελμα.

Δεν μείναμε λεπτό μόνοι στη συνέχεια, μέχρι το τέλος της βραδιάς όπου τους χαιρέτησα όλους βιαστικά και έφυγα για να προλάβω το μετρό. Δεν πρόλαβα να στρίψω στη γωνία και έχω μήνυμα στο κινητό: «Μείνε εκεί που είσαι. Έρχομαι». Ήταν αυτός. Πήγαμε σπίτι του σχεδόν χωρίς να πούμε λέξη και αυτό που ακολούθησε, το πάθος, ο πόθος, η έλξη που φτάνει στα άκρα... δεν θα τα ξεχάσω ποτέ... Τον είδα μερικές φορές ακόμα. Μετά, μόνο μηνύματα- να τα πούμε καμιά φορά, μη χάνεσαι...  

Ξένια, 32