Ο Κριός… κρίνει τους άλλους 11!

11:29 24/3/2015 - Πηγή: Astrology.gr

Πεδίο μελέτης για τους λίγους...

Ο Ταύρος μερικές φορές είναι σπάσιμο νεύρων. Όλα αργά τα θέλει, πώς να τον ακολουθήσω? Εγώ λέμε είμαι φωτιά και λάβρα, κύριος! Δε θα κάτσω να περιμένω κανέναν!

Αμ ο Δίδυμος? Άλλος από εκεί. Είπαμε, να κινούμε τα πόδια μας, κι αυτός κατάλαβε τη γλώσσα! Τι να πω τώρα?

Ο Καρκίνος. Τώρα τα πιάσαμε τα λεφτά μας... Με ό,τι κάνω και με όσα λέω, παρεξηγείται το παλικάρι. Είπαμε: είμαι φοβερός και τρομερός, αλλά όχι κι έτσι! Όχι να μου πετάγεσαι δυσαρεστημένος κάθε τρείς και λίγο!

Με το Λιοντάρι, ευτυχώς βρίσκω κοινό πεδίο συνεννόησης.

Δεν φοβάται το ίσκιο του, δε μασάει από δυνατά λόγια! Έτσι πρέπει εδώ που τα λέμε!

Με τον Παρθένο, δε φαίνεται να έχω πολλά κοινά, αλλά μπορώ να του μάθω να είναι πιο τολμηρός. Από την άλλη, μπορεί να γίνω κι εγώ πιο λεπτός (λέμε τώρα) και να έρθουμε σε κάποια ισορροπία... Να γίνω πιο ευαίσθητος πάντως, ξέχασε το.

Με τον Ζυγό πάλι, το βλέπω χλωμό ως και αδύνατο να συνυπάρξουμε ειρηνικά. Ξυπνάει το ζώο μέσα μου η τόση του αβρότητα και αμφίγνωμη στάση. Αχ και να μην ήταν παράνομο να δαγκώσω άνθρωπο...

Ο Σκορπιός καλά ξηγιέται, αν και λίγοι τον κατανοούν. Εγώ τον καταλαβαίνω, αν μη τι άλλο, ίδιο πλανήτη μοιραζόμαστε: τον Άρη. Πάθος, λάθος και πάλι από την αρχή! Εκείνος παθαίνει και κάτι εμμονές μερικές φορές, αλλά όλα καλά στο τέλος. Χάρη σε μένα φυσικά, ε? Μην ξεχνιόμαστε!

Αν είναι να κάνω χωριό με κάποιον, αυτός δεν είναι άλλος από τον Τοξότη! Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι! Ίδια γούστα, ίδια ενέργεια, ίδια κατεύθυνση και ίδιος στόχος: να περνάμε καλά χωρίς κωλύματα!

Είπα κωλύματα και ποιόν θυμήθηκα? Τον Αιγόκερω. Πω πω πω... Να πηγαίνω μπροστά εγώ, να με τραβάει πίσω αυτός! Να φωνάζω εγώ, να μου λέει ''σώπα! '' εκείνος. Να είμαι εγώ στους 100 βαθμούς Κελσίου, στους -10, ο Αιγόκερως. Μάλλον κέρατο με κέρατο δεν σμίγει λέω εγώ...

Αντίθετα πάλι με τον Υδροχόο, περνάω πολύ όμορφα! Ανοιχτό μυαλό, χωρίς πλάνο, χωρίς προθεσμίες κι όλα τα σχετικά καταπιεστικά. Μαζί ζωγραφίζουμε, πετάμε στον κόσμο του (ω, ναι, είναι πολύ οραματιστής αυτό το παιδί) και δοκιμάζουμε ό,τι μας κατέβει στο κεφάλι. Βοήθεια μας...

Ευτυχώς βέβαια που υπάρχω κι εγώ για να προστατεύω τον γλυκούλη Ιχθύ. Τι θα έκανε το χρυσό μου χωρίς εμένα? Φέρνω μια νέα πνοή, δυνατή και δημιουργική στη ζωή του. Ώρες ώρες, απορώ πόσο απίθανος είμαι...

......................................