Οι «δέκα μικροί νέγροι» και η Ευρωζώνη

09:01 14/2/2012 - Πηγή: Opinion Post

Όπως και στο μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι, η Ευρωζώνη μοιάζει όλο και πιο πολύ με το μυστηριώδες νησί, όπου, ο ένας μετά τον άλλο, οι φιλοξενούμενοι δολοφονούνταν.

Δέκα μικροί νέγροι. Έπεσε ο ένας και έμειναν εννιά. Όπως και στο μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι, η Ευρωζώνη μοιάζει όλο και πιο πολύ με το μυστηριώδες νησί, όπου, ο ένας μετά τον άλλο, οι φιλοξενούμενοι δολοφονούνταν. Πρώτη η Ελλάδα, σύρθηκε στο μηχανισμό στήριξης και το μνημόνιο. Ακολούθησαν η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, ενώ παραμένουν στο στόχαστρο η Ισπανία και η Ιταλία. Το μεγάλο ερώτημα είναι πόσο καιρό θα αντέξει ακόμα και η ίδια η Γερμανία. Στο μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι, πάντως, ακόμα και ο δολοφόνος ήταν μεταξύ των θυμάτων.

Ανεπαρκής ο μηχανισμός στήριξης

Οταν οι αγορές, τον Οκτώβριο του 2010, ξεκίνησαν τις πιέσεις στην Ελλάδα, αυτό δεν ήταν απρόσμενο και στην πραγματικότητα ουδεμία έκπληξη δεν θα έπρεπε να προκαλεί. Μια κλειστή, ελάχιστα ανταγωνιστική οικονομία, με τεράστιο, δυσκίνητο και υπερχρεωμένο Δημόσιο είναι η ελληνική, οπότε η πραγματική απορία θα ήταν γιατί δεν ασχολήθηκαν οι αγορές πρωτύτερα με μας. Λίγο νωρίτερα, τον Φεβρουάριο του 2009, είχαν ξεκινήσει οι πιέσεις στην Ιρλανδία, όπου οι αγορές είχαν αντιληφθεί ότι η πιστωτική επέκταση των προηγούμενων ετών δεν στηριζόταν σε πραγματικό, χειροπιαστό πλούτο. Οι εντυπωσιακές πράγματι κινήσεις τότε της ιρλανδικής κυβέρνησης, η οποία εγγυήθηκε το σύνολο των τραπεζικών καταθέσεων και τα ομόλογα των τραπεζών, ενώ εφάρμοσε δραστικές περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, καθησύχασαν πρόσκαιρα τις αγορές, οι οποίες τον Οκτώβριο 2009, εν μέσω συνεχών αναθεωρήσεων την ελληνικών δημοσιονομικών μεγεθών, βρήκαν νέο πρόσφορο έδαφος για να ασκήσουν πιέσεις.

Αστοχες κινήσεις της νέας κυβέρνησης, η οποία δεν καταλάβαινε τη γλώσσα των αγορών, και η ασυναρτησία των πολιτικών ηγετών της Ευρωζώνης μάς έφεραν τον Μάιο του 2010 στα χείλη του γκρεμνού, κάνοντας απαραίτητη τη δημιουργία του μηχανισμού στήριξης. Αντίθετα, όμως από τις προσδοκίες της τρόικας, ο μηχανισμός στήριξης αντί να καθησυχάσει οριστικά τις αγορές, αυτές αντιληφθήκαν γρήγορα ότι οι πραγματικές αδυναμίες των ευρωπαϊκών κρατών είναι μεγαλύτερες, βαθύτερες και πιο εξαπλωμένες, καθιστώντας τον ανεπαρκή. Και όπως κάνουν πάντα οι αγορές, όταν βρουν την αδυναμία, προσπαθούν να την εκμεταλλευτούν με κάθε τρόπο. Και φυσικά στην περίπτωση της Ελλάδας, τα προβλήματα συνεχίστηκαν και υπήρξε νέα συμφωνία τον Ιούλιο του 2011, η οποία και αυτή αναθεωρήθηκε τον Οκτώβριο, καθώς διαπίστωσαν πως το ελληνικό χρέος με «κούρεμα» 20% θα παρέμενε μη βιώσιμο, με αποτέλεσμα να αυξηθεί το haircut στο 50%.

Τρία διαφορετικά προβλήματα, κοινή αιτία

Εκ πρώτης όψης, η Ελλάδα, η Ιρλανδία, αλλά και η Πορτογαλία και η Ισπανία αντιμετωπίζουν διαφορετικά προβλήματα. Σε μας ο σπάταλος και διεφθαρμένος δημόσιος τομέας δημιούργησε έναν παρασιτικό και στενά εξαρτώμενο από αυτόν ιδιωτικό τομέα και η φαινομενική ανάπτυξ