Που πήγε εκείνη η κυρία υπομονή;

16:28 18/4/2016 - Πηγή: Jenny.gr

Να χάνεις την υπομονή σου σημαίνει να χάνεις τη μάχη, είπε κάποτε ο Μαχάτμα Γκάντι. Και εγώ χθες την έχασα την μάχη. Τον τελευταίο καιρό η υπομονή μου έχει εξαφανιστεί. Ψάχνω να την βρω αλλά δεν βρίσκεται πουθενά μέσα μου. Χθες τα έχασα εντελώς με τα παιδιά μου. Και όσο το σκέφτομαι, αν δεν κάνω κάτι σύντομα μπορεί να γίνει μια χρόνια κατάσταση που μου προκαλεί τρόμο. Η μητρότητα είναι μια μοναδική ευκαιρία να δούμε το πραγματικό νόημα της υπομονής. Σαν γονιός είναι στο χέρι μας πως και γιατί θα επιλέξουμε να αναπτύξουμε

την υπομονή.

“Η υπομονή είναι αρετή”

Κλισέ η παραπάνω φράση αλλά εγώ έχω την εντύπωση ότι αυτό είναι ένα έμφυτο προσόν με το οποίο μόνο λίγοι τυχεροί είναι οι θνητοί που γεννιούνται με αυτό. Εγώ είμαι μια χαρακτηριστική Ταύρος του ζωδιακού και όλοι όσοι είναι κοντά μου με γνωρίζουν για την σταθερότητα, την επιμονή και την υπομονή που διαθέτω.

Η υπομονή όμως δεν κατοικεί πια εδώ.

Κάποτε ρώτησαν τον Γέροντα Παΐσιο, πώς αποκτιέται η υπομονή και εκείνος απάντησε ότι η υπομονή έχει βάση την αγάπη. «Η αγάπη πάντα υπομένει» και για να υπομείνεις τον άλλον, πρέπει να τον αγαπήσεις, να τον πόνεσης.

Η αγάπη της μητέρας είναι η υπέρτατη μορφή της αγάπης, άρα λογικά αυτόματα με το που γίνεται μητέρα η υπομονή εγκαθίσταται στο είναι σου. Αλλά τελικά δεν είναι καθόλου έτσι και τα τελευταία 9 χρόνια έχω αντιληφθεί ότι αυτά τα μικρά πλασματάκια έρχονται στον κόσμο αυτό για να μας δοκιμάζουν καθημερινά.

Οι ειδικοί λένε ότι το να χάνουν τον έλεγχο οι γονείς με τα παιδιά τους είναι κάτι πολύ φυσιολογικό αν και σίγουρα καθόλου ευχάριστο. Χθες ήταν μια στιγμή που φάνηκα στα μάτια μου ένα τέρας! Η κούραση, η εξάντληση και το στρες με έκανε να μοιάζω σαν ένα ανεξέλεγκτο νήπιο.

Δεν ξέρω αν ήταν η ακαταστασία, η αδιαφορία ή ο δικός μου ψυχαναγκασμός για την τάξη αλλά τελικά τουλάχιστον για την ώρα τα κορίτσια μου δεν μου μοιάζουν καθόλου. Ο άντρας μου συνέχεια λέει σκέψου πως ήσουν εσύ όταν ήσουν στην ηλικία τους και αν έκανες όλα αυτά που τους ζητάς να κάνουν, αλλά εγώ δεν θυμάμαι!

Δυστυχώς δεν κατάφερα ούτε να απομακρυνθώ, ούτε να πάρω βαθιές ανάσες, ούτε να μετρήσω μέχρι το δέκα, πριν ξαμολήσω την επίθεση κατά μέτωπο προς τις μικρές μου κυρίες. Μια βραδινή συγνώμη για την συμπεριφορά μου ήταν το τέλος της χθεσινής ημέρας και ελπίζω να μην επαναληφθεί.

Διαβάστε περισσότερα άρθρα στο 4moms.gr