Τα «Άλφα» που καλείται μια γυναίκα να αντιμετωπίσει

14:16 29/9/2013 - Πηγή: Jenny.gr

Άνδρας, Ανεργία, Αντιδράσεις, Αυτοπροσδιορισμός.

«Λυπούμαστε αλλά θα πρέπει να γίνουν κάποιες περικοπές στην εταιρεία», «Απολύεστε», «Περάστε από το λογιστήριο», σαν τσουνάμι έρχονται οι φράσεις αυτές στη ζωή ενός ατόμου. Δεν προλαβαίνει να σκεφτεί τίποτα, απλά γύρω του όλα καταστρέφονται σε μια στιγμή και η ψυχρολουσία κυριαρχεί σε όλο του κορμί. «Και τώρα;», «Τι κάνω;», «Που πάω;»

Προσπάθεια, επιτυχία, αγώνας, όνειρα, ικανοποίηση, στόχοι, δημιουργικότητα, κίνητρα, ζωή όλα έρχονται ανάποδα. Αβεβαιότητα, ματαιοδοξία, χαμηλή αυτοπεποίθηση, έλλειψη κινήτρων και ενδιαφερόντων, απάθεια,

θλίψη, μελαγχολία, πόνος, αδικία, άγχος, φόβος.

Το να χάσεις τη δουλειά σου δεν είναι και εύκολο πράγμα αλλά δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Ναι σύμφωνοι, γόητρο, αυτοεικόνα, προσωπική αξία κλονίζονται. Όπως και να το δει κανείς, η κοινωνία μας έχει μεγαλώσει με τον άνδρα ως «την κολόνα του σπιτιού». Ξαφνικά λοιπόν, ο ρόλος του στυλοβάτη περνά κρίση, για την ακρίβεια ακυρώνεται. Χάνονται οι ισορροπίες και οι σταθερές του. Η ανεργία μεταφράζεται ως αποτυχία και αναξιότητα. Η αδυναμία ανταπόκρισης στις ανάγκες τους συνοδεύεται από βαριές ενοχές. Νιώθει πως δεν έχει νόημα ύπαρξης. Απέτυχε. Η λέξη αυτή όσο σκληρή κι αν ακούγεται βιώνεται με όλη της τη σημασία. Νιώθει αποτυχημένος και κοινωνικά αποκλεισμένος αφού χάνει την ταυτότητά του, τον λόγο ύπαρξης του.

Πώς μπορεί η γυναικά του να τον στηρίξει όταν βιώνει και εκείνη την ίδια ανασφάλεια, το φόβο και την αβεβαιότητα για το αύριο; Όταν καλείται να αντιμετωπίσει ξαφνικά μια άλλη πραγματικότητα; Δύσκολο έργο. Που μπορεί να πιστέψει και από πού να αντλήσει κουράγιο; Στην εσωτερική δύναμη που κρύβει μέσα της. Έχει ανάγκη να πιστέψει και να στηριχθεί σε κάποιον και αυτός δεν είναι άλλος από τον εαυτός της.

Βρείτε λοιπόν τη δύναμη και πείτε του να θυμηθεί τα παιδικά του χρόνια. Τότε που έπαιζε στις αλάνες και ήταν ένα ανέμελο παιδί. Παιχνίδι, γέλιο, σκανταλιές, πειράγματα. Μπορεί να έπεφτε τη μια στιγμή αλλά την άλλη σηκωνόταν και πάλι. Αρκούσε ένα παιδικό χέρι να τραβήξει το δικό του, για να σταθείς και πάλι στα πόδια του και να συνεχίσεις το παιχνίδι. Η πληγή ήταν εκεί. Και τότε αργούσε να κλείσει αλλά κανένας δεν την έβλεπε. Η χαρά, η λαχτάρα για το παιχνίδι αρκούσαν για να ξεχαστεί ο πόνος. Τίποτα δεν μπορούσε να τον κάνει να γυρίσει στο σπίτι. Τίποτα δεν μπορούσε να τον βγάλει από το παιχνίδι.

Ρωτήστε τον τι θα έκανε αν ήταν μικρός; Μήπως θα πρέπει να σηκωθεί γρήγορα πάνω και να συνεχίσει το παιχνίδι; Ναι, δεν είναι εύκολο να μένεις χωρίς δουλειά, να πηγαίνεις σε συνεντεύξεις και να μην χτυπάει το τηλέφωνο. Δεν είναι απλό να πρέπει να ξαναρχίσεις τη ζωή σου και πάλι από την αρχή. Είναι σκληρό να μην μπορείς να προσφέρεις κάποια υλικά αγαθά στους ανθρώπους που αγαπάς. Αλλά είναι μπροστά του η ζωή. Έχει «πληγωμένα γόνατα» αλλά μπορεί και έτσι να ξαναμπεί στο παιχνίδι.

Δεν υπάρχει λόγος να βλέπει το μέλλον του ως αδιέξοδο. Δεν υπάρχουν αδιέξοδα στη ζωή, απλά χρειάζεται να δείτε τα πράγματα πιο διευρυμένα. Κι κάπου εκεί, θα παρατηρήσετε κάποιο δρομάκι, ένα μονοπάτι που θα σας οδηγήσει αλλού.

Πείτε τους πόσο έχετε την ανάγκη να δείτε την πίστη και το όνειρο να επιστρέφει και πάλι στο βλέμμα του. Την επιθυμία για δημιουργία να γυρίζει και πάλι στη καρδιά του.

Δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στο κόσμο αλλά πρέπει να βρεις τη δύναμη μέσα σου. Δεν χρειάζεται να εγκλωβίζεται μόνος του. Ναι, είσαι άνεργος. Ας αποδεχθείτε την πραγματικότητα και δείτε τι μπορείτε να κάνετε. Δεν είναι αποτυχημένος, ούτε ανίκανος. Είσαι ένας άνθρωπος που λαχταρά να ζήσει και απλά πρέπει να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του. Μπορεί η θλίψη, οι απογοητεύσεις να τον εμποδίζουν να ορθοποδήσεις αλλά η δράση είναι επιλογή, μπορεί να ζητήσει βοήθεια. Δεν είναι αδύναμος αυτός που ζητάει βοήθεια. Αδύναμος είναι αυτός που δεν παραδέχεται την αδυναμία του. Θέλει δύναμη να αποκαλύψεις τους φόβους σου. Θέλει δύναμη να δεις τα λάθη σου, να μάθεις απ’ αυτά, να παλέψεις για τα επόμενα και τα επόμενα…