Είναι στο χέρι μας

13:26 29/10/2013 - Πηγή: KoolNews

Δεν χρειάζεται καμία «Handelsblatt» για να διαπιστώσει ότι υπάρχουν χιλιάδες ασυνείδητοι ανάμεσά μας που ακόμη φοροδιαφεύγουν, ενώ η χώρα είναι πιασμένη στη μέγκενη της Τρόικας και κάθε ευρώ φοροδιαφυγής πολλαπλασιάζεται επί τρία σε φόρους που καλούνται να καταβάλουν μισθωτοί της πείνας και συνταξιούχοι της ανέχειας. Ούτε χρειάζονται κάποια ευρωπαϊκή εφημερίδα να γράψει ότι αν δεν υπήρχαν οι φοροκλέφτες στην Ελλάδα, αν δεν υπήρχε τεράστια και ασύλληπτη φοροδιαφυγή, δεν θα ζούσε μεγάλο μέρος συμπολιτών μας στην εξαθλίωση,

πολύ κάτω από όποιο όριο φτώχειας. Το ξέρουν καλύτερα από όλους όσοι Έλληνες θεωρούν ως πατριωτικό καθήκον, τώρα που «η χρεία κουρταλεί τας ευρωπαϊκάς θύρας», να πληρώνουν τους παράλογους φόρους για να μην πτωχεύσει η Ψωροκώσταινα.

Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Όμως φαίνεται ότι αποδεικνυόμαστε ρομαντικοί, αν όχι αφελείς, όσοι – παρά τις καθημερινές αποδείξεις – πιστεύουμε ότι, όσο περνάει ο καιρός, με τόσες προσβολές που δέχεται η πατρίδα μας, σε τόσες έμμεσες και άμεσες απειλές που βρίσκεται εκτεθειμένη, όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας συνειδητοποιούν ότι η φοροδιαφυγή είναι φοροκλοπή εις βάρος εκείνου που με συνέπεια πληρώνει. Να ελπίσουμε ότι αντιλαμβάνονται πως η φοροδιαφυγή, ουσιαστικά, υπονομεύει την ακεραιότητα, την ασφάλεια, την ανεξαρτησία της Ελλάδας, καταρρακώνοντας το γόητρο της απέναντι σε εταίρους, συμμάχους και φίλους.

Κι ακόμη ότι δεν έχουμε δικαίωμα να μιλάμε για γείτονες – εχθρούς, τη στιγμή που ο εχθρός είναι εντός των τειχών διαλύοντας, με τη στέρηση εσόδων, την άμυνα, την εξωτερική πολιτική, την Υγεία, την Παιδεία! Δεν υποφέρουμε τη Μέρκελ που μας έχει βάλει το μαχαίρι στο λαιμό, αλλά συναγελαζόμαστε με τους φοροκλέφτες, που κλέβουν το πορτοφόλι μας; Ως πότε θα τους ανεχόμαστε;

Την Παρασκευή, λοιπόν, βρεθήκαμε για τη γιορτή του ΟΧΙ στην ανακριτική και πανέμορφη Λήμνο. Πήγαμε να φάμε σε νια ταβέρνα στην παραλία Κοτσίνα. Καθώς ήμασταν δώδεκα άτομ, ο λογαριασμός ήταν σημαντικός.

Όμως αντί για την απόδειξη, μας έφεραν την... παραγγελία. Οπότε ένας από μας, παρά τις παραινέσεις των άλλων «να δώσει τόπο στην οργή», πήγε έξαλλος στον καταστηματάρχη και ζήτησε την απόδειξη, λέγοντας ότι του κάνει χάρη που δεν τον καταγγέλλει στο ΣΔΟΕ. Είναι, όντας, ανώφελο να μιλάμε για «τόπο στην οργή», όταν η οργή φουσκώνει σαν τη θάλασσα σε παλίρροια, επειδή εμείς πληρώνουμε τους φόρους μας, στερώντας από την οικογένεια μας τα αναγκαία, ενώ αποδεχόμαστε άλλους να φοροδιαφεύγουν. Δεν πάει άλλο. Έχουμε πλέον τη βεβαιότητα ότι το κράτος είναι ανίκανο και αναποτελεσματικό να ελέγξει τη φοροδιαφυγή. Για να κλείσει «τις τρύπες» του Προϋπολογισμού συντρίβει τα συνήθη υποζύγια! Επομένως, αν δεν αποφασίζουμε, ο καθένας από μας, να ζητάμε την απόδειξη που αναλογεί την απόδειξη που αναλογεί στις υπηρεσίες που μας προσφέρουν – ιδίως στην εστίαση –, λύση που δεν θα υπάρξει. Είναι βέβαιο ότι θα καταποντιστούμε αύτανδροι.

Το διαβάσαμε στον Ελεύθερο Τύπο