Η μάχη του Δαυίδ με το Γολιάθ επανέρχεται μέσα από το βιβλίο του Μάλκολμ Γκλάντγουελ

Τελικά ο Δαυίδ ήταν ο νικητής στη μάχη με το Γολιάθ; Ή μήπως όχι; Ή μήπως η νίκη και η ήττα δεν είναι κάτι οριστικό και εναλλάσσονται στο διηνεκές; Ο 50χρονος Αγγλο-καναδός συγγραφέας αποτολμά να απαντήσει σε αυτά και σε άλλα ερωτήματα.

Αφετηρία για την ανάπτυξη της συλλογιστικής του Γκλάντγουελ αποτελούν κάποια γεγονότα που η ιστορία και οι λαϊκές αφηγήσεις παρέλειψαν -εσκεμμένα ή παρασυρμένες από το σοκ της έκπληξης και του θαυμασμού- να αναφέρουν για τη γνωστή ιστορία.

Είναι δυνατόν σε μία μάχη

ανάμεσα σε έναν κανονικό άνθρωπο και ένα τυφλό γίγαντα να θεωρείται αουτσάιντερ ο άνθρωπος; Ειδικά όταν η μάχη είναι στην έδρα του. Ο Δαυίδ μπορούσε άνετα να κρυφτεί και να σταθεί - όπως και έκανε- σε μεγάλη απόσταση από το Γολιάθ. Ο Δαυίδ δεν ήταν ο αδύναμος της υπόθεσης, στη συγκεκριμένη μορφή μάχης.

Ο Γολιάθ ήταν ένας αργός, άτσαλος και σχεδόν τυφλός γίγαντας που ο μόνος τρόπος για να νικήσει το Δαυίδ ήταν να τον πιάσει με τα χέρια του. Πράγμα αδύνατο για την απόσταση που τους χώριζε. Επιπλέον, στην αρχαία εποχή υπήρχαν ομάδες σφενδονιτών που είχαν εκπαιδευτεί για να είναι θανατηφόροι από μακριά. Επομένως, δεν είναι τόσο έκπληξη η νίκη του Δαυίδ. Στην ουσία ο Γολιάθ πάλευε με σπαθί και απέναντι του είχε να αντιμετωπίσει ένα 45αρι όπλο, για να το ομοιάσουμε με σημερινά δεδομένα. Πως συνδέεται αυτή η ιστορία με το βιβλίο του Γκλάντγουελ;

Αυτή ακριβώς είναι η ιστορία του. Οι παλαιοί και σύγχρονοι Δαυίδ που φαινομενικά ήταν αδύναμοι, αλλά στην ουσία είχαν το πάνω χέρι. Πολλές φορές η μεγάλη δύναμη γίνεται αυτοκαταστροφική.

Μέσα από ιστορίες ανθρώπων και ομάδων ανθρώπων, παρουσιάζει μειονεκτήματα που μετατράπηκαν σε πλεονεκτήματα με την αντικατάσταση της δύναμης από την ευφυία, την ταχύτητα και το στοιχείο της έκπληξης. Ο Γκλάντγουελ επιχειρεί με παραδείγματα να αναιρέσει θέσφατα και δεδομένα, κοινότοπες απεικονίσεις και παραπλανητικές ρήσεις. «Ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό»...για την ακρίβεια ισχύει το αντίθετο: σε κάνει ακόμα πιο αδύναμο.

Ένα αρκετά χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι χώρες, οι πολίτες των οποίων αυτοαναγορεύονται σε χαρούμενους πολίτες. Κι όμως σε αυτές τις χώρες είναι υψηλές οι αυτοκτονικές τάσεις. Γιατί αυτό; Γιατί όταν έχεις κατάθλιψη και γύρω σου υπάρχουν χαμογελαστά πρόσωπα, γίνεται αβάσταχτο για σένα να το αντιμετωπίσεις, ενώ όταν είσαι στην ίδια μοίρα με τους άλλους τότε νιώθεις κάπως καλύτερα.

Μην επιζητάς καταστάσεις όπου είσαι «Γολιάθ»...γίνε ένας Δαυίδ. Αυτό είναι το μήνυμα που περνά ο Γκλάντγουελ.

Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook και ακολουθήστε μας στο Twitter

Keywords
Τυχαία Θέματα