Καρέκλα για δύο (ποιους δύο;)

15:45 7/11/2011 - Πηγή: KoolNews

Μετά από συνεχόμενες συναντήσεις, συνομιλίες και πιέσεις των Ευρωπαίων, τελικά τα δύο μεγάλα κόμματα συμφώνησαν σε κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας. Μια κυβέρνηση από την οποία, τουλάχιστον εμείς και η Ελλάδα, έχουμε να κερδίσουμε πολλά. Για τα κόμματα δεν παίρνω όρκο…

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Πήγαν να μας πεθάνουν. Αλλά τελικά αυτό που έπρεπε να γίνει εδώ και ενάμιση χρόνο, γίνεται σήμερα. Αυτό που ήθελε όλος ο ελληνικός λαός, πλην κρετίνων ή κάποιων περίεργων συμφερόντων, έγινε. Έχουμε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας.

Δεν θα κάτσω πάλι να ασχοληθώ με το ποιος έφταιγε ή ποιος δεν έφταιγε, για το ποιος έκανε τις πιο μεγάλες μαλακίες, για το ποιος έστησε τον άλλον και μέχρι σήμερα κάνανε όλο το κορόιδο. Πιστεύω ότι είναι πολύ αργά για να αρχίσουμε πάλι τους καταλογισμούς ευθυνών. Τι έγινε και φτάσαμε εδώ;

1. Οι Ευρωπαίοι με επίσημους και ανεπίσημους τρόπους έβαλαν σε Παπανδρέου και Σαμαρά το πιστόλι στον κρόταφο. Μαζί με αυτούς, δυστυχώς, το έβαλαν και στο δικό μας. Ή κάνετε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας ή παίρνετε τον πούλο από την Ευρώπη. Τόσο απλά, τόσο στεγνά. Οι Ευρωπαίοι συντηρητικοί άρχισαν να αποκηρύσσουν ο ένας μετά τον άλλον τον Σαμαρά, χρεώνοντάς του και στιγμές ανευθυνότητας. Οι ηγέτες όλης της Ευρώπης εξήγησαν τα ίδια και στο Γιώργο, λέγοντάς του επιπλέον ότι η πρόταση για δημοψήφισμα ήταν το λιγότερο ηλίθια. Και προκλητική.

2. Στα κόμματά τους συνέβησαν περίπου τα ίδια, έστω κι αν εκεί που φάνηκε ήταν μόνο στο ΠΑΣΟΚ. Γιατί όλοι ξέρουμε ότι υπουργοί, στελέχη, ακόμα και φαντάσματα της παλιάς κεντρικής επιτροπής (υπήρχαν και τέτοιοι πολιτικοί θεσμό της Ελλάδα κάποτε…) ζητούσαν από τον Γιώργο ή κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή παραίτηση. Χωρίς να καρφωθούν πολύ στον Τύπο, παρόμοιο σκηνικό έγινε και στη ΝΔ, όπου όλο και περισσότεροι βουλευτές διαμήνυαν στον Σαμαρά ότι δεν τον παίρνει να συνεχίσει να κάνει τον ανένδοτο. Ανένδοτος σε τι; Δεν ήταν μόνο οι 5 που γράφτηκαν τον Τύπο, ήταν πολλοί περισσότεροι που καταλάβαιναν ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τελικά θα έχανε σε περίπτωση που συνέχιζε την κόντρα και την άρνηση.

3. Έτσι διά της βίας επικράτησε η λογική. Οι Πασόκοι από τη στιγμή που δέχθηκε ο Γιώργος να φύγει, έκαναν ένα πλάνο στριμώγματος του Σαμαρά. Ήταν διατεθειμένοι να προτείνουν για πρωθυπουργό ακόμα και τον διάολο (εντάξει τον Μητσοτάκη δεν τον σκέφτηκα για πρωθυπουργό) έτσι ώστε οι αντιδράσεις του Σαμαρά να στρεφόντουσαν εναντίον του. Ο Σαμαράς το κατάλαβε και προχώρησε στην τελική πράξη, που ήταν αυτή χθες το βράδυ. Αν κοιτάξει κανείς τις φωτογραφίες από τη συνάντηση θα δει ένα μαγκωμένο και αμήχανο χαμόγελο του Παπανδρέου και μια (σχεδόν) κατήφεια στο πρόσωπο του Σαμαρά. Και οι δύο προσωπικά είχαν να χάσουν. Ευτυχώς που εμείς είχαμε να κερδίσουμε. Προς το παρόν τουλάχιστον.

4. Ο Γιώργος έχει να χάσει πέρα από την πρωθυπουργία, μάλλον και την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, παραδίδοντας τα “κλειδιά” στον Βενιζέλο. Στην Ελλάδα βέβαια τίποτα δεν αποκλείεται, καθώς υπάρχει ένα ατελείωτο comeback των πάντω