Καθημερινοί εκτσογλανισμοί

09:31 24/12/2013 - Πηγή: KoolNews

Λίγες οι μέρες που απομένουν για να φύγει κι αυτή η χρονιά. Ποιο θα είναι το προσωπικό στοίχημα για την επόμενη; Τι στόχο αξίζει τον κόπο να βάλει κανείς, που να μην απογοητευτεί αν δεν τον καταφέρει και να πάρει πολλές μικρές χαρές κάθε φορά που πραγματοποιείται; Με βασάνισε αυτή η προοπτική.

Γράφει η Όλγα Σέλλα

Και θυμήθηκα ότι αυτό που κυρίως μας θλίβει στην καθημερινότητά μας δεν είναι η πολιτική και η οικονομική κατάσταση, δεν είναι μόνο οι αήθεις συμπεριφορές πολιτικών προσώπων. Σ’ όλες αυτές προστίθενται σωρευτικά και ασφυκτικά οι μικρές καθημερινές αήθειες που συνήθως

καταπίνουμε και μετά... σκάμε μόνοι μας.

Αν το σκεφτείτε είναι δεκάδες! Το δίκυκλο που κορνάρει πίσω μας ενώ βαδίζουμε αμέριμνοι στο πεζοδρόμιο κι εμείς τρομαγμένοι, αντί να του πούμε μια κουβέντα, κάνουμε στην άκρη. Οι συνταξιδιώτες μας στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, που αδυνατούν να καταλάβουν ότι τα κάνουν πολύ χειρότερα αν προσπαθούν να μπουν στο κάθε όχημα πριν βγουν όσοι αποβιβάζονται. Και δεν παίρνουν κουβέντα! Στον ταξιτζή που επειδή φόρτωσες, εσύ ο ίδιος με τα χεράκια σου, μερικές σακούλες με ψώνια στο πορτ μπαγκάζ, και η διαδρομή είναι προς το σπίτι σου κι όχι προς το αεροδρόμιο ή το λιμάνι, θεωρεί απολύτως φυσικό να ζητήσει παραπάνω χρήματα απ’ όσα έχει γράψει το ρολόι! «Για τα πράγματα», σου λέει, κι εσύ μένεις στο πεζοδρόμιο άφωνος και εξαιρετικά θυμωμένος με τον εαυτό σου, γιατί δεν είχες την ετοιμότητα να του πεις απλώς ότι πουθενά δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο. Σίγουρα θα μπορούσε ο καθένας να προσθέσει πολύ περισσότερα, αλλά δεν έχει νόημα η απαρίθμηση και η καταγραφή. Εχει νόημα η αντίδραση, όχι με κραυγές ή με «γαλλικά». Οχι, μ’ αυτόν τον τρόπο θα είμαστε διπλά χαμένοι. Μια λιτή, αλλά σαφής επισήμανση ότι ενοχλούν αρκεί.

Οσες φορές το έχουμε επιχειρήσει και καταφέρει, η γεύση της έκπληξης από το θράσος των άλλων μετριάζεται, σαν να γλυκαίνει. Επειδή έστω για λίγο μπορέσαμε, ίσως, να βάλουμε ένα όριο στην ασυδοσία, την αλαζονεία, τον αμοραλισμό και την αδιαφορία.

Για «εκτσογλανισμό» μίλησε προχθές ο Ευ. Βενιζέλος, περιορίζοντάς τον σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Εκεί είναι το λάθος. Οχι γιατί δεν υπάρχει αυτό το φρούτο γύρω μας, υπάρχει σε αφθονία. Μόνο που δεν προέρχεται από συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Υπάρχει παντού, αφορά όλες τις κοινωνικές και οικονομικές τάξεις, όλες τις μορφωτικές κατηγορίες των πολιτών, όλα τα φύλα, όλες τις ηλικίες. Αρκετοί ιστορικοί, πολιτικοί επιστήμονες και κοινωνιολόγοι, έχουν εντοπίσει -αν θυμάμαι καλά- το φαινόμενο σε διάφορα αίτια και συμπεριφορές της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Αλλοι στα χρόνια της ευμάρειας, του εύκολου πλουτισμού και του αλόγιστου ξοδέματος. Οπως και να έχει, ας βάλουμε, για το 2014, το προσωπικό στοίχημα ο καθένας, να μπορέσει να πλήξει τις συμπεριφορές εκτσογλανισμού που διαρκώς συναντούμε στον δρόμο μας. Θα είναι μικρές αλλά ουσιαστικές νίκες.

Το διαβάσαμε στην Καθημερινή