Μάργκαρετ Θάτσερ-Ρόναλντ Ρήγκαν: Το τέλειο ζευγάρι δύναμης και εξουσίας

20:48 8/4/2013 - Πηγή: KoolNews

Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, κατά την περίοδο προεδρίας του Ρόναλντ Ρίγκαν (1982-1989), ο Τζορτζ Σουλτζ σχημάτισε τον δικό του, ξεχωριστό δεσμό με την τότε πρωθυπουργό της Βρετανίας, Μάργκαρετ Θάτσερ. Ο κ. Σουλτζ, μιλώντας στο περιοδικό Newsweek, θυμάται τη Σιδηρά Κυρία, ενώ αναφέρεται στην ιδιαίτερη σχέση μεταξύ εκείνης και του τέως Αμερικανού προέδρου.

«Η Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν μία πολιτικός ατζέντας, η οποία φαινόταν να είχε ένα ένστικτο για το μέλλον. Αυτό ήταν και ο Ρόναλντ Ρίγκαν. Στην πραγματικότητα, ο όρος «ιδεολογικοί

σύντροφοι» είναι ο ιδανικός για να περιγράψει κανείς τη σχέση τους. Δεν νομίζω πως ευθύνεται τόσο αν εκείνη ήταν υπέρ των Αμερικανών ή εκείνος ήταν υπέρ των Βρετανών. Είναι το ότι και οι δύο έβλεπαν τον κόσμο από την ίδια σκοπιά, και κυρίως τον Ψυχρό Πόλεμο και τη βιωσιμότητα των Δυτικών οικονομιών. Αυτό σήμαινε πως μπορούσαμε να δουλέψουμε μαζί πολύ αποτελεσματικά και να παράγουμε εξαιρετικά αποτελέσματα. Όποτε ο Ρίγκαν πήγαινε στη Μόσχα ή είχε επαφές με τη Σοβιετική Ένωση, επικοινωνούσαμε απευθείας μαζί της. Το ίδιο ίσχυε και για όταν εκείνη πήγαινε εκεί. Μοιραζόμασταν τις εντυπώσεις, τα ένστικτα και τις ιδέες μας.

Ήταν πάντοτε ενήμερη με το τί συνέβαινε, και τα σχόλιά της ήταν εγκεφαλικά και ευθύβολα. Δεν την άρεσαν τα επιπόλαια πράγματα, γι’ αυτό και μπορούσες να βασίζεσαι πάνω της, όποτε μία κατάσταση χρειαζόταν έλεγχο. Όταν πρωτοσυναντηθήκαμε, με έπιασε από το χέρι και με πήγε σε ένα δωμάτιο, όπου καθίσαμε μόνοι μας επί δύο ώρες και απλά ανταλλάσαμε απόψεις. Ήταν πολύ αναζωογονητικό. Τσακωθήκαμε, μιλήσαμε, και γενικά τα βρήκαμε πολύ καλά. Μπορούσα να της πω ελεύθερα το τί σκεφτόταν ο πρόεδρος, και εκείνη θα μου αντιπρότεινε τις δικές της σκέψεις. Ήταν γεμάτη αυτοπεποίθηση, ακριβώς όπως και ο κ. Ρίγκαν.

Φυσικά, είχαμε τις διαφορές μας. Όταν επιστρέψαμε από το Ρέικιαβικ (1986) με μία συμφωνία για εξάλειψη κάθε πυρηνικού όπλου, εκείνη ήρθε στην Ουάσινγκτον, και εγώ αμέσως κλήθηκα στη Βρετανική Πρεσβεία. Τότε είναι που κατάλαβα τί σημαίνει να σου “τα ψέλνουν”. Τη συνάντησα και αμέσως άρχισε να μου φωνάζει: “Τζορτζ, πώς γίνεται να καθόσουν εκεί και να συμφώνησες στην εξάλειψη των πυρηνικών όπλων;” στο οποίο απάντησα: “Μάργκαρετ, είναι ο πρόεδρος”. Εκείνη τότε μου είπε: “Εσύ όμως υποτίθεται ότι είσαι αυτός που κρατάει τα πόδια του στο έδαφος” (έκφραση που σημαίνει ρεαλιστής).

Αν και θαυμάζαμε τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε το ζήτημα των Falklands, θεωρούσαμε πως “κρεμόταν” από το θέμα αυτό για πάρα πολύ χρόνο, και λόγω της σημαντικής συμβολής των ΗΠΑ στην επανάκτησή τους από τα βρετανικά στρατεύματα, έπρεπε έπειτα από αυτό να αναθεωρήσουμε τις σχέσεις μας με τη Λατινική Αμερική. Η Θάτσερ μας επέπληξε έντονα και για την εισβολή μας στη Γρενάδα το 1983, ωστόσο πιστεύαμε απλά πως εμείς είχαμε δίκιο και αυτή άδικο. Έπρεπε να σώσουμε τους Αμερικανούς που βρίσκονταν στο νησί.

Όταν φτάσαμε στον βομβαρδισμό της Λιβύης τον ίδιο χρόνο, της πήγαμε τα αποδεικτικά στοιχεία (της συμμετοχής της Λιβύης σε τρομοκρατικές οργανώσεις) και η ίδια μας έδωσε άδεια να πετάξουμε τα αεροπλάνα μας από τις βρετανικές βάσεις.

Αν άφηνες τον εαυτό σου να τρομοκρατηθεί, τότε μπορούσε να γίνει πολύ τρομακτική. Ωστόσο, στη Θάτσερ άρεσαν οι άνθρωποι που την αντιμετώπιζαν στα ίσια. Αλλιώς, δεν είχε κανέναν σεβασμό απέναντί σου. Στην πραγματικότητα, ήταν ένας πολύ ευχάριστος άνθρωπος για συζήτηση και λογομαχία. Αν όμως αποφάσιζες να διαφωνήσεις μαζί της, καλά θα έκανες να είχες ετοιμοπόλεμα τα επιχειρήματά σου.

Η Θάτσερ θα μείνει στην ιστορία ως μία πανίσχυρη αρχηγός, αλλά και ως ένας άνθρωπος έτοιμος να αναλάβει δύσκολα εγχειρήματα, προκειμένου να επιτύχει μακροπρόθεσμους στόχους. Αυτό ήταν το σήμα κατατεθέν της».