«Μουσικό Πανδοχείο» στους πρόποδες της Δίρφυς: Μία διαφορετική απόδραση για γονείς και παιδιά [εικόνες]

14:43 14/3/2016 - Πηγή: KoolNews

Γκρίζα πέτρα λαξεμένη από μάστορες λιθοξόους, αρχιτεκτονική όπου το παραδοσιακό σμίγει αρμονικά με το υπερμοντέρνο, κήπος περιφραγμένος με ξερολιθιά, δυο φοίνικες, ένα ψηλόλιγνο πλατάνι, λουλούδια της ελληνικής γης και περίσσευμα έμπνευσης…

Της Ελένης Λαζάρου

Ένα πανδοχείο στους πρόποδες της Δίρφυς, σ’ ένα καταπράσινο περιβάλλον με πολλά τρεχούμενα νερά, στην Άνω Στενή Ευβοίας των δροσερών καλοκαιριών και των χιονοσκέπαστων χειμώνων…

Kάθε κρεβάτι ένα έργο τέχνης, σε κάθε δωμάτιο μία γυναικεία φιγούρα που παίζει μουσική…

Τα σαββατόβραδα,

ο οικοδεσπότης/συνθέτης Τάσος Ιωαννίδης οργανώνει μια βραδινή «ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ». Παρουσιάζει παλιότερα αλλά και «φρέσκα», ανέκδοτα τραγούδια του. Μοιράζεται με τους μικρούς και μεγάλους επισκέπτες του τα μυστικά της τραγουδοποιίας, ενώ δίνει το μικρόφωνο και στα παιδιά που ερμηνεύουν τραγούδια που τους μαθαίνει .

Ο συνθέτης Τάσος Ιωαννίδης μιλάει στο ΚoolΝews.gr και την Ελένη Λαζάρου!

Πώς γεννήθηκε η ιδέα του Μουσικού Πανδοχείου;

«Όταν επέστρεψα από την Αυστραλία, αποφάσισα να βρω ένα σπίτι κοντά στην Αθήνα, σε χωριό έτσι ώστε τα παιδιά μου να έχουν επαφή με την φύση και τη ζωή του χωριού, που ήταν και δική μου εμπειρία σαν παιδί. Η γυναίκα μου η Ελευθερία κι εγώ καταγόμαστε από την Ήπειρο και τη Φλώρινα αντίστοιχα, κάπως μακριά από την Αθήνα. Έτσι αποφασίσαμε να πάρουμε ένα σπίτι στη Στενή Ευβοίας που ήταν κοντά στην Αθήνα.

Μετά από έξι χρόνια και αφού τα παιδιά μεγάλωσαν κατέληξα να πηγαίνω μόνος μου με φίλους μουσικούς στο χωριό και να γράφουμε τραγούδια. Έτσι αποφάσισα να κάνω την παρέα αυτή κάπως μεγαλύτερη μετατρέποντας το ήδη μεγάλο σπίτι σε ένα πανδοχείο… σε ένα Μουσικό Πανδοχείο. Έτσι συνδύασα τη δουλειά μου ως συνθέτης με τη φιλοξενία. Έχω ένα στούντιο όπου εργάζομαι και κάθε Σαββατοκύριακο μοιράζομαι τις εμπειρίες μου ως δημιουργός/ συνθέτης με τους επισκέπτες μου».

Πώς λειτουργεί; Τι μπορούν να κάνουν εκεί οι γονείς και τα παιδιά;

«Ο ξενώνας λειτουργεί όλο το χρόνο. Οι γονείς μπορούν πρώτα απ’ όλα να επισκέπτονται το αισθητικό καστανόδασος της Στενής, να περπατήσουν στα σηματοδοτημένα μονοπάτια, να ανεβούν στη Δίρφυ και το Ξυροβούνι, να διασχίσουν το Φαράγγι της Αγάλης και να επισκεφθούν τη διάσημη παραλία της Χιλιαδούς μέσα από μια διαδρομή του ορεινού όγκου που είναι απείρου κάλλους που ξαφνιάζει τους επισκέπτες.

Πραγματικά δεν περιμένει κανείς να δει ένα τόσο όμορφο τοπίο τόσο κοντά στην Αθήνα, να επισκεφθεί την Αγία Κυριακή, ένα μεσαιωνικό εκκλησάκι σε μια θέση μαγική με πολλά νερά, πλατάνια, να περπατήσει στου αγρούς και να φάει εξαιρετικά στον Νερόμυλο με θέα την κοίτη του ποταμού. Φυσικά η Στενή φημίζεται και για τις ταβέρνες της που προσελκύουν πολλούς καλοφαγάδες από την Αθήνα και τη γύρω περιοχή. Εμείς όμως στο Μουσικό Πανδοχείο εστιάζουμε στο να μοιραζόμαστε με μικρούς και μεγάλους την εμπειρία της δημιουργίας στη μουσική. Τα παιδιά συμμετέχουν στις μουσικές βραδιές όπου μαζί με τα τραγούδια μου για τους μεγάλους, υπάρχει και πρόγραμμα για τα παιδιά Λάχανα και Χάχανα. Τα τραγούδια των οποίων είμαι ο δημιουργός. Τα παιδιά συμμετέχουν τραγουδώντας μαζί μου κι εγώ μοιράζομαι μαζί τους πως έγραψα τα τραγούδια που τώρα πια τους ανήκουν!

Όσο για τους μεγάλους, μοιράζομαι μαζί τους τραγούδια από τα CD μου, που έχουν κυκλοφορήσει με διάφορους επώνυμους τραγουδιστές, αλλά και νέα, ανέκδοτα τραγούδια. Μιλάω για ρυθμούς, για μουσικούς δρόμους, μελωδίες, στίχους και διάφορα άλλα σχετικά με τη δημιουργία και την έμπνευση ενός συνθέτη. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του Μουσικού Πανδοχείου είναι η διακόσμηση του, που περιλαμβάνει πολλά γλυπτά από σιδηροκατασκευή που σχετίζονται με τη μουσική σε σχέδια της Μαργαρίτας Ράντεβα. Κάθε κεφαλάρι κρεβατιού είναι ένα μοναδικό έργο τέχνης, κάθε γωνιά κοσμείται από γυναικείες φιγούρες που παίζουν μουσικά όργανα. Πέρα από όλα αυτά, το Μουσικό Πανδοχείο διαθέτει εξαιρετικά κρεβάτια και άλλες παροχές ποιότητας».

Η μουσική πώς μπήκε στη ζωή σας;

«Η μουσική ήταν μέρος της ζωής μου από βρέφος! Θα σας πως μια μικρή ενδιαφέρουσα ιστορία. Όταν η μητέρα μου γέννησε δύο αγόρια δίδυμα, εμένα και τον αδελφό μου τον Χρήστο, μια ηλικιωμένη γυναίκα του χωριού επισκέφθηκε τη μητέρα μου με ένα πιάτο ‘τηγανίτες’ με ζάχαρη όπως όριζε το έθιμο της περιοχής μας. Πρότεινε λοιπόν στη μητέρα μου να πάρει ένα κουδούνι από τις κατσίκες μας, και με αυτό να μας δώσει να πιούμε το πρώτο νερό της ζωής μας για να τραγουδάμε και να έχουμε τη μουσική μέσα μας. Η μάνα μας το έκανε! Το αποτέλεσμα είναι και εγώ και ο αδελφός μου να ασχολούμαστε με τη μουσική. Άλλωστε και οι δύο γονείς μας έψαλαν. Ο παππούς μου ήταν παπάς. Τα περισσότερα από τα άλλα επτά αδέλφια μου είναι καλλίφωνα. Η τελική ευθεία όμως προς τη μουσική ως επάγγελμα ήρθε πολύ αργότερα όταν είχα ήδη τελειώσει άλλες επιστημονικές σπουδές στην πληροφορική και είχα εργαστεί για λίγο ως προγραμματιστής. Πήρα την απόφαση να ξεκινήσω κλασσικές σπουδές στη μουσική και να ασχοληθώ με τη σύνθεση, κυρίως τη μουσική κινηματογράφου και θεάτρου στην Αυστραλία. Για 25 χρόνια ασχολήθηκα με τη μουσική σε αυτό το χώρο ώσπου ήρθα στην Ελλάδα το 2001».

Πώς πήρατε την απόφαση να επιστρέψετε στην Ελλάδα;

«Η επιθυμία μου ήταν να μεγαλώσουν τα παιδιά μου στη Ελλάδα, να γαλουχηθούν σαν Έλληνες. Ο άλλος κύριος λόγος ήταν ότι είχα ένα διακαή πόθο να δημιουργήσω στην Ελλάδα. Να γράψω μουσική στον τόπο μου. Ήταν μεγάλη απόφαση γιατί ουσιαστικά ξεκίνησα από την αρχή. Δόξα τω Θεό αισθάνομαι ότι δικαιώθηκα! Δεν το μετανιώνω καθόλου. Ακόμα κα με τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε είμαι αισιόδοξος. Η δημιουργία δεν θέλει πολυτέλειες. Θέλει βουτιές στο μέσα μας και αυτό το βάθος είναι βαθύτερο, μεγαλύτερο στους δύσκολους καιρούς. Έτσι αναβλύζει η έμπνευση από πιο βαθειά και έχουμε δημιουργία πολιτισμού με ουσία όταν περνάμε δύσκολα. Ας κάνουμε τη δυσκολία μας πηγή δημιουργίας και όλα τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν».

Μιλήστε μου για τα Λάχανα και Χάχανα. Πώς δημιουργήθηκαν και ποια ήταν η εξέλιξή τους;

«Έχουν περάσει εφτά χρόνια από την βροχερή εκείνη μέρα του Σεπτέμβρη που η Ερμιόνη, η κόρη μου, τότε μόλις έξι ετών «πρωτάκι», ήρθε από το σχολείο και μου ζήτησε να τη βοηθήσω να μάθει απ’ έξω ένα τετράστιχο για το γράμμα Άλφα. Της το επανέλαβα πολλές φορές και το έμαθε «παπαγαλιστί». Μετά από λίγες ώρες όμως, θυμόταν μόνο το μισό. Αυτό έγινε αφορμή να μελοποιήσω το τετράστιχο ώστε να το θυμάται πιο εύκολα, αλλά και η απαρχή της δημιουργίας μιας σειράς παιδαγωγικών τραγουδιών με τον τίτλο «Λάχανα και Χάχανα».

Η συνεργασία μου με τις συγγραφείς του βιβλίου γλώσσας της Α΄ Δημοτικού, κυρίες: Ελένη Καρατζόλα, Πόπη Κύρδη, Τατιάνα Σπανέλλη και Ντόρα Τσιαγκάνη και στη συνέχεια με την ποιήτρια Παυλίνα Παμπούδη ήταν η ευτυχής συγκυρία που έγινε ο άνεμος στα φτερά της δημιουργικότητάς μου, σε ένα ταξίδι στον απέραντο ωκεανό του παιδικού τραγουδιού.

Έτσι, τα γράμματα του αλφάβητου, η προπαίδεια, οι μαθηματικές έννοιες του χώρου και του χρόνου, τα σχήματα, τα σώματα, το περιβάλλον, η κυκλοφοριακή αγωγή, τα μέρη του σώματος και τόσα άλλα θέματα διδάσκονται με τα... «Λάχανα και Χάχανα». Η μαθησιακή διαδικασία γίνεται παιχνίδι, γιατί οι πληροφορίες που θέλουμε να μεταδώσουμε στο παιδί, είναι «φορτωμένες» σε ένα συναισθηματικό όχημα – το τραγούδι. Με αυτό τον τρόπο το παιδί ταξιδεύει τραγουδώντας, χρησιμοποιεί την φαντασία του και την συναισθηματική του νοημοσύνη, χαίρεται γιατί ψυχαγωγείται και μαθαίνει χωρίς του επιβάλλει κάποιος να μάθει.

Αν οι γενιές αλλάζουν κάθε εφτά χρόνια, τότε τα «Λάχανα και Χάχανα» έχουν ήδη μπει στην δεύτερη γενιά. Η μεγαλύτερή μου ικανοποίηση θα είναι να αξιωθώ να ακούσω μια μάνα η έναν πατέρα της γενιάς της Ερμιόνης που αγάπησε τα τραγούδια μου σαν παιδί, να τραγουδάει στο παιδί του/της τον «αχινό» ή το «παπί», και να του μαθαίνει την προπαίδεια με τα.... ποντίκια στο ψυγείο».

Τι ακολούθησε;

«Τα Παραμύθια του Μπαμπά», η νέα πρόταση επικοινωνίας μου με τα παιδιά, μέσα από τη σειρά «Μουσικά Παραμύθια» έχει και πάλι τη ρίζα της στην παιδική ηλικία της Ερμιόνης. Είναι τα παραμύθια που της έλεγα σχεδόν κάθε βράδυ και τα οποία επινοούσα εκείνη την στιγμή. Τώρα, διανθισμένα με στίχους και μελωδίες, με αφηγήσεις και δραματοποιημένους διαλόγους αλλά και ηχητικά εφέ, αποτελούν ένα νέο είδος παιδικής διασκέδασης

Ακολούθησε ένας δίσκος στην EMI Να λες το σ’ αγαπώ σαν μυστικό με τους Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Φίλιππο Πλιάτσικα και Μαρία Παπαλεοντίου καθώς και ένας νέος δίσκος Φυλάξου τώρα με τους Μίλτο Πασχαλίδη, Παντελή Θαλασσινό, Γιάννη Κότσιρα, Δημήτρη Μπάση, Τζώρζια Κεφαλά και την Σοφία Παπάζογλου.

Και πρόσφατα, με απασχόλησε η σύνθεση μιας σύγχρονης όπερας Women in War – δηλ. Γυναίκες στον Πόλεμο – που αποτελεί ένα έργο 110 λεπτών, γραμμένο με αγγλικό λιμπρέτο αλλά συμπεριλαμβάνει άριες και στα ελληνικά και τούρκικα. Είναι ένα έργο που αφορά στην εμπειρία των γυναικών κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και συγκεκριμένα κατά τη Μάχη της Καλλίπολης στην Τουρκία το 1915. Η Μάχη της Καλλίπολης είναι μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες του 20ου αιώνα, στη σκιά της Τροίας και είναι έντονα ταυτισμένη με τους Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς στρατιώτες που πολέμησαν με τις συμμαχικές δυνάμεις εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Συνέβη δίπλα μας, στα Στενά των Δαρδανελλίων, με τη Λήμνο να παίζει καθοριστικό ρόλο, αφού ήταν το ορμητήριο των συμμαχικών δυνάμεων. Το 2015, 100 χρόνια μετά, μέσα από μια διεθνή συνεργασία καλλιτεχνών, παρουσιάσαμε ένα έργο που αναγνωρίζει τους αφανείς ήρωες των πολέμων τις γυναίκες.

Η προσφορά των γυναικών εν καιρώ πολέμου είναι συχνά παραγνωρισμένη από την ιστορία, αν και περισσότερο από συχνά, πολύτιμη! Αυτό έρχεται να τονίσει και με έναν τρόπο να διορθώσει το Women In War δείχνοντας τα δεινά του πολέμου μέσα από τα μάτια των γυναικών στα μετόπισθεν. Το έργο πραγματεύεται την εμπειρία τριών γυναικών (μιας Αυστραλιανής νοσοκόμας, μιας Τουρκάλας μάνας ενός τραυματισμένου στρατιώτη των Οθωμανών, και μια Ελληνίδα χήρα των Βαλκανικών Πολέμων στη Λήμνο). Τρεις γυναίκες, τρεις πολιτισμοί, μια φωνή. Μια φωνή που υψώνεται δυνατή και αποφασιστική και θυμίζει αυτούς που μένουν πίσω και τον δικό τους αγώνα με την απώλεια, τη θλίψη, το μίσος, την προκατάληψη, την εκδίκηση, την αυτοκαταστροφή. Μία φωνή που, εντέλει, δείχνει το δρόμο της συγχώρεσης, της αγάπης και της συνύπαρξης».

Έχετε ξεκινήσει ένα πρότζεκτ με Έλληνες συνθέτες για μωρά. Τι έχετε κάνει ως τώρα;

«Το πρώτο CD της σειράς αυτής είναι μια διασκευή τραγουδιών του Τσιτσάνη για βρέφη. Στο οπισθόφυλλο έγραψα το κειμενάκι που ακολουθεί, το οποίο πιστεύω ότι λέει ό,τι έχω να πω γι’ αυτή τη σειρά».

Τσιτσάνης για Βρέφη…

«Η μουσική για τα παιδιά είναι η πνευματική τροφή της ψυχούλας τους.

Φως ιλαρόν για την συναισθηματική τους νοημοσύνη.

Βάλσαμο μετουσιωμένο σε μελωδία και ρυθμό.

Ο Τσιτσάνης, θεωρώ, αποκωδικοποιεί μουσικά το DNA της ελληνικότητάς μας.

Ας εμβαπτίσουμε τα παιδιά μας μες στα νάματά του.

Για να καταυγάζει το γαλάζιο μας!»

«Θεωρώ ότι είναι σημαντικό να πρωτοακούσουν τα Ελληνόπουλα ελληνική μουσική και όχι μόνο, φυσικά.

Θα ακολουθήσουν και οι άλλοι μεγάλοι μας συνθέτες».

Τα σχέδιά σας για το μέλλον;

«Ετοιμάζω μια νέα μουσικοχορευτική παράσταση με επιλεγμένα τραγούδια από τα Λάχανα και Χάχανα. Η παράσταση αυτή θα είναι επετειακή για τα 10 Χρόνια Λάχανα και Χάχανα που συμπληρώνονται φέτος το 2016.

Λάχανα και Χάχανα: 10 Χρόνια Άριστα 10!θα είναι η νέα παράσταση που θα ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα το καλοκαίρι και θα παίξει και τη χειμερινή σεζόν στο Θέατρο Γκλόρια. Στα Παραμύθια του Μπαμπά, την σειρά μουσικών παραμυθιών που έχω γράψει και ήδη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική, θα προστεθεί και το νέο μου μουσικό παραμύθι Η Ρωρώ το Κανγκουρώ και το Διψασμένο Δάσος. Επίσης, ένα νέο CD Λάχανα και Χάχανα ήδη ετοιμάζεται και θα κυκλοφορήσει πριν το καλοκαίρι… αυτά και βλέπουμε»!

The post «Μουσικό Πανδοχείο» στους πρόποδες της Δίρφυς: Μία διαφορετική απόδραση για γονείς και παιδιά [εικόνες] appeared first on KoolNews.