Θέλουν να μας τιμωρήσουν

Εδώ και μέρες γράφαμε για την ελληνική κωλοτούμπα. Θέλετε να το πείτε κυβίστηση, θέλετε να το πείτε αναδίπλωση, θέλετε να το πείτε ρεαλιστική προσέγγιση; Η ουσία είναι μία.

Γράφει ο Τάκης Καραγιάννης

Ο Τσίπρας αποφάσισε (αναγκάστηκε είναι το σωστό ρήμα) να αφήσει στην άκρη την προεκλογική ρητορική, την κατάργηση Μνημονίου με ένα άρθρο και τα φανταχτερά «δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο η Μέρκελ

να μας πει όχι (θυμηθείτε)» και ζήτησε παράταση του προγράμματος. Και το Μνημόνιο συνεχίζουμε και οι Γερμανοί μας λένε όχι για την ώρα. Θυμάστε το Forget it Giannis, στον Στουρνάρα; Ε, κάπως έτσι. Δείτε εδώ το κείμενο που στείλαμε για την επέκταση κι εδώ ποια σύμβαση ζητάμε να παρατείνουμε. Αναφέρει καμιά 30αριά φορές τη λέξη Μνημόνιο, αλλά στα δελτία δεν θα το ακούσετε, γιατί δεν χωράει στη νέα εθνική αφήγηση του Μαξίμου.

Έτσι είναι η εξουσία. Απομακρύνει τα σύννεφα πάνω στα οποία θες να πετάς όταν είσαι έτοιμος να την αναλάβεις και σε προσγειώνει απότομα στην πραγματικότητα. Η ελληνική κυβέρνηση έκανε -έστω την ύστατη στιγμή- το σωστό και μπράβο της. Το γιατί χάσαμε τόσο χρόνο και πόσο πλήξαμε τις σχέσεις μας με τους Ευρωπαίους (όχι με τους Γερμανούς, κυρίως με τις άλλες χώρες) θα το δούμε και θα το εξετάσουμε στο μέλλον. Ίσως είναι κι αυτό ένα καλό αντικείμενο για μια εξεταστική επιτροπή. Όχι τίποτ' άλλο, αλλά είναι στη μόδα τέτοιες διαδικασίες.

Το πρόβλημα είναι, όμως, πως δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα για το πώς λειτουργεί το αξιακό σύστημα των Γερμανών. Η τιμωρία στον προτεσταντισμό είναι το Α και το Ω, κι εμείς τους δώσαμε πάτημα να συμπληρώσουν κι όλα τα υπόλοιπα γράμματα. Κι αν δεν σας πάει η θρησκεία, εξηγείστε το με όρους sex. Το γερμανικό γίνεται, σχεδόν αποκλειστικά, με BDSM όρους.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως θα ακούγαμε όχι στο Eurogroup από τη Γερμανία. Η πρότασή μας απείχε πολύ από αυτήν που ήθελε η Μέρκελ. Αλλά το να βγαίνει και να την απορρίπτει ο Σόιμπλε -αμέσως με το που κατατίθεται- είναι προβληματικό. Κι είναι προβληματικό όχι μόνο γιατί δείχνει με στόμφο κι άκομψα ποιος κουνάει το δάχτυλο σε ποιον, αλλά γιατί φανερώνει μία φτηνή επίδειξη δύναμης και μία τιμωρητική διάθεση. Σε μια νομισματική ένωση, το κακό (το χρέος δηλαδή) είναι αποτέλεσμα της κακοδιαχείρισης και η τιμωρία λειτουργεί ως αποτροπή. Πρέπει να είναι βαριά, ανάλογη του παραπτώματος, ώστε να εξαφανιστεί η επιθυμία για να επαναληφθεί. Κι η τιμωρία εκφράζεται μέσα από ένα μηχανισμό που ονομάζεται «επιτόκια κι αγορές». Όμως, η Γερμανία δεν θέλει απλά να συμμορφώσει την Ελλάδα. Θέλει να στείλει κι ένα μήνυμα πως δεν ανέχεται συμπεριφορές διγλωσσίας (ο Βαρουφάκης προ 20μερου έλεγε πως δεν θέλει τα 7 δισ. και τώρα τα ζητάει) και φτηνής έπαρσης (στο τελευταίο Eurogroup μπήκαμε ως βεντέτες με 20λεπτη καθυστέρηση). Κι αυτό είχε φανεί από την Τετάρτη, όταν είχε δηλώσει πως η αλληλεγγύη στην Ευρώπη δεν είναι μονόδρομος. Είναι η πιο βαριά και διχαστική δήλωση που έχει γίνει στα χρόνια της κρίσης και πέρασε στα ψιλά.

Όμως, η στάση της Γερμανίας είχε και δύο θετικά. Ένα για τον ΣΥΡΙΖΑ κι ένα για την Ευρώπη. Με το να απορρίψει την ελληνική πρόταση έσωσε το πολιτικό κόστος της κυβερνητικής κωλοτούμπας. Ο Σόιμπλε, δηλαδή, με κάποιο τρόπο έσωσε το κεφάλι του Βαρουφάκη το οποίο αργά ή γρήγορα θα ζητούσε η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ. Και τι άλλο έκανε; Άφησε γυμνά τα υπόλοιπα κράτη και τα υποχρεώνει να πάρουν θέση. Όχι τίποτα άλλο, δηλαδή, αλλά να δούμε εάν η Ένωση λειτουργεί πλειοψηφικά ή εάν το νταούλι το χτυπά η Μέρκελ κι οι υπόλοιποι χορεύουν. Το δεύτερο ισχύει, αλλά θα είναι μία πολύ καλή ευκαιρία να το δούμε ακόμη πιο καθαρά.

Το διαβάσαμε στο Protagon.gr

The post Θέλουν να μας τιμωρήσουν appeared first on KoolNews.

Keywords
Τυχαία Θέματα