16 ρόλοι από 2 μόνο, νεαρότατους, ηθοποιούς

10:53 23/12/2014 - Πηγή: Attiki Press

Την πρώτη φορά που είδα παράσταση του έργου: «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» στην υπόκλιση ρώτησα την μαμά μου πώς είναι δυνατόν οι δυο πρωταγωνιστές να σηκώνονται και να υποκλίνονται ενώ έχουν πεθάνει!!

Ήταν μπαλέτο κι εγώ πρέπει να ήμουν δευτέρα δημοτικού. Έκτοτε, αυτό το έργο, το έχω δει σε διάφορες διασκευές -ελπίζω κι εσείς- στο σινεμά, στο θέατρο, στην τηλεόραση, στην κατά Μποστ εκδοχή, (αν και ομολογώ ότι ούτε την νεανική ταινία του Μπαζ Λούρμαν με

τον Ντι Κάμπριο, ούτε έχω προλάβει, ακόμα, να δω το Ρ(ωμαίος) + Ι(ουλιέτα) Forever

που παίζεται τώρα στο θέατρο “Ακαδημεία Πλάτωνος”).

Από την Ηρώ Μητρούτσικου

Η πρώτη παράσταση που έκανε γνωστό τον Κώστα Γάκη ήταν η «Κατσαρίδα» που παιζόταν για χρόνια. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με την παράσταση που θα αναλύσω παρακάτω, καθώς είναι η τρίτη της χρονιά και δεν βλέπω να ανακόπτεται η πορεία της! Είναι η παράσταση που δυο χρόνια τώρα συνιστώ ασυζητητί…

“ΡΩΜΑΙΟΣ & ΙΟΥΛΙΕΤΑ ΓΙΑ 2”

Πέρυσι θαύμασα δυο πολύ νέα παιδιά να δημιουργούν ένα αριστούργημα!

Χρησιμοποίησα την λέξη δημιουργούν, γιατί η παράσταση σκηνοθετήθηκε και από τους τρεις μαζί (Γάκης, Αθηνά Μουστάκα, Κωνσταντίνος Μπιμπής). Αρχικά, παίχτηκε στο Low Budget festival του Κακογιάννη, μετά στο «Πορεία», όπου το είδε ο διευθυντής του Θ.Ο.Κ. (Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου) και ζήτησε από τα παιδιά να κατέβουν και να σκηνοθετήσουν εκεί δυο Κύπριους ηθοποιούς και έπειτα η παράσταση (με πολλές βελτιώσεις) συνέχισε πέρυσι την ξέφρενη πορεία της στο “104”, παίρνοντας την μία παράταση μετά την άλλη και καταλήγοντας σε μια sold out season αποφάσισαν φέτος να μεταφέρουν την αυτή την εξαιρετική περφόρμανς στο θέατρο “Θησείον”!

Δεν υπάρχει μόνο ένα στοιχείο που κάνει αυτή την παράσταση εξαιρετική· όλα μαζί (κι από πού να ξεκινήσω) και προπαντός οι δύο ηθοποιοί κάνουν αυτό το έργο του 1595 απόλυτα σύγχρονο και λαμπερό! Η συνθήκη είναι ότι τα φαντάσματα των δύο εραστών παίζουν ασταμάτητα, στο κοινό την ιστορία τους (επί 418 χρόνια;) κάτι που, όμως, ξεχνάς λίγα δευτερόλεπτα μετά, όταν κάνει enter ο Ρωμαίος… Το πασίγνωστο έργο του William Sheakspeare, που περιγράφει έναν από τους μεγαλύτερους και τους πιο τραγικούς έρωτες όλων των εποχών, δεν αλλάζει καθόλου, μερικές σύγχρονες φράσεις παρεισφρήουν και όλοι οι ρόλοι παίζονται αποκλειστικά από τους δύο υπερταλαντούχους ηθοποιούς.

Λίγοι γνωρίζουν ότι το πιο γνωστό ζευγάρι του κόσμου έζησε αυτόν τον έρωτα στην εφηβεία, γι αυτό και είναι τόσο έντονος, τόσο δοτικός και τόσο απόλυτος. Είναι και ο μόνος έρωτας σε όλα τα έργα του Σαίξπηρ που είναι αληθινός, που προκύπτει από την καρδιά. Οι άλλοι έρωτες στον Σαίξπηρ γίνονται πιο πολύ για να γίνουν ή για να εξυπηρετήσουν την υπόθεση του έργου. Σαν να μας λέει ο μεγάλος συγγραφέας, ότι πραγματικός και ανιδιοτελής έρωτας μόνο στην εφηβεία μπορεί να υπάρξει! Εξάλλου, πρόκειται για ένα από τα πρώτα του έργα!

Κανείς δεν μπορεί να χωρίσει τους δυο εραστές, ούτε η βεντέτα των οικογενειών τους, ούτε η εξορία του Ρωμαίου, ούτε ο επικείμενος γάμος της Ιουλιέτας, ούτε καν ο θάνατος. Έτσι κι εμείς βλέπουμε κάθε βράδυ την ιστορία τους.

Η Αθ.Μουστάκα, με πρόσωπο, πραγματικά 14χρονης, και ο, επίσης, νεαρότατος Κων/νος Μπιμπής εκτελούν αυτόν τον θεατρικό μαραθώνιο αφήνοντας άφωνους τους θεατές.

Μια κουκούλα και κατευθείαν ο Ρωμαίος μετατρέπεται σε παραμάνα και η Ιουλιέτα σε παπά, δύο δαχτυλίδια-μάτια φτιάχνουν την μητέρα, ενώ ένα ματοκυάλι τον πατέρα, μόνο ένα καπέλο για τους συντρόφους του Ρωμαίου και μια απλή αλουμινένια σκάλα αρκεί για να χτίσει το περίφημο μπαλκόνι της Ιουλιέτας…

Ο σκηνοθέτης σε συνέντευξη (http://www.youtube.com/watch?v=dcomzW_YEFM ) είπε ότι η ιστορία του Σαίξπηρ υπερβαίνει τον χώρο και τον χρόνο, αλλά εγώ νομίζω ότι η Μουστάκα και ο Μπιμπής υπερβαίνουν τον χώρο και τον χρόνο. Είναι απίστευτο, όχι μόνο το πόσους ρόλους υποδύονται, ασταμάτητα για 80’, αλλά και ότι κάνουν και δυο και τρεις ρόλους ΜΑΖΙ και, μάλιστα, σε διάλογο μεταξύ τους! Ο ίδιος ηθοποιός ρωτάει και απαντάει συνέχεια, αλλάζοντας και θέση και ενδυματολογικό στοιχείο ασταμάτητα!

Είναι τόσο όμορφο το ότι ενώ δεν αφαιρέσαν από το κείμενο τις συνθήκες που δείχνουν την πατίνα του χρόνου (άλογα, ξιφομαχίες, απόλυτη πατρική εξουσία), τα σύγχρονα στοιχεία έχουν παρεισφρήσει ομαλά στους ρόλους. Ο σύντροφος του Ρωμαίου χορεύει χιπ χοπ (εκπληκτική η Αθηνά), ενώ μια βιντεοκάμερα γίνεται αφορμή να παίξει τρία διαφορετικά πρόσωπα συγχρόνως (δεν το περίμενα τέτοια εικαστική-υποκριτική σύλληψη, όταν είδα να ανοίγει η κάμερα!). Απίστευτες σωματικές και υποκριτικές ικανότητες και από τους δύο ηθοποιούς, αλλά και αμεσότητα και φρεσκάδα.

Το δεύτερο στοιχείο που παίζει μεγάλο ρόλο στην παράσταση είναι η ΖΩΝΤΑΝΗ μουσική της παράστασης, η οποία σε σημεία σε απογειώνει και ερμηνεύεται ζωντανά από τον ίδιο τον Κ.Γάκη, ο οποίος παίζει κιθάρα, αρμόνιο, τσέλο, φυσαρμόνικα (και δεν θυμάμαι τι άλλο) και συνοδεύει τις υπέροχες φωνές των πρωταγωνιστών σε μουσικές και σύγχρονες και άλλες που παραπέμπουν στην Αναγέννηση! Δεν θα ξεχάσω την υπέροχη φωνή της Μουστάκα στην έναρξη του έργου που μου προκάλεσε έκπληξη!

Οι πετυχημένες ενδυματολογικές πινελιές (διαφορετικές για κάθε ρόλο), λευκές κυρίως, πάνω στα μαύρα ουδέτερα ρούχα των υποκριτών, είναι της Έλλης Λιδωρικιώτη, ενώ μένεις έκθαμβος με το πώς ο Σάκης Μπιρμπίλης κατάφερε να φωτίσει ένα απλό αντικείμενο που χρησιμεύει σαν κινούμενος τοίχος και να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε μεσαιωνικό μοναστήρι και επισκέπτεσαι κρυφά, τα μεσάνυχτα, τον πάτερ Λαυρέντιο!

Θέλω να μνημονεύσω τόσες σκηνές: τις σκηνές στο μοναστήρι (με την εκπληκτική χειροκίνητη χρήση του τοίχου), όταν ο Ρωμαίος κατρακυλάει στην σκάλα του, ενώ ο μοναχός τον ακολουθεί αργά (πως γίνονται αυτά σε ένα ευθύ πάτωμα; πηγαίνετε να δείτε…), η κόκκινη ξιφομαχία, η αμετάφραστη φράση για το πρώτο φιλί (“You kiss by the book” για την οποία οι λόγιοι και οι μεταφραστές διαφωνούν), η συρμάτινη καρδιά, η σκηνή με τους φίλους που ενσαρκώνονται από τον ίδιο ηθοποιό, το κυνήγι στο δάσος και η περίφημη σκηνή του μπαλκονιού. Εκεί βλέπουμε την Ιουλιέτα πρώτη φορά να επαναστατεί στα “πρέπει” και μαζί με την ρομαντική ομπρέλα και τα φτερά αγγέλου, να φορά και ζαρτιέρες και μπουφάν περφέκτο, ενώ ο Ρωμαίος να προσπαθεί να προστατευτεί από την βροχή με ένα απλό νάιλον που βρήκε πεταμένο!

Μια παράσταση που το κωμικό στοιχείο ακολουθείται από το τραγικό (χωρίς όμως δράματα και μελό) και κατευθείαν, πάλι, βρισκόμαστε στο κωμικό και όπου το γέλιο των θεατών ακολουθεί η έκπληξη, μια και πρόκειται για μια σπαζοκεφαλιά υποκριτικής για δύο ηθοποιούς που αναλαμβάνουν να αναμετρηθούν με το κείμενο του Σαίξπηρ παίζοντας όλους τους ρόλους του έργου σε ένα τρελό παιχνίδι παρενδυσίας και μεταμορφώσεων, δημιουργώντας ένα θεατρικό παζλ!

Το μόνο που λείπει από την περσινή παράσταση είναι το ανοιχτό παράθυρο του “104”με το δέντρο. Κατά τ’ άλλα η παράσταση έχει μεταφερθεί αυτούσια στο θέατρο «Θησείον», όπου μπορείτε να την ξανααπολαύσετε όσοι την έχετε δει και να την θαυμάσετε όσοι την χάσατε πέρυσι. Εγώ ετοιμάζομαι να την δω για τέταρτη φορά, πάντως!

Μια παράσταση ανάλαφρη και δροσερή, που αφήνει την φαντασία σου να ταξιδέψει, με πολύ γέλιο, αλλά χωρίς να γίνεται παρωδία, με απίστευτη ροή, χωρίς τίποτα το περιττό, σαν ένα παιχνίδι τριών παιδιών που δεν σκεφτόντουσαν ότι “ανεβάζουμε τον μεγάλο Σαίξπηρ”, αλλά το πώς θα ήταν αυτοί οι ήρωες αν, σήμερα, ένιωθαν ποιητικά τον πρώτο τους έρωτα, αν ήμασταν εμείς και οι φίλοι μας!

Μια low budget παραγωγή-αριστούργημα, που βάζει τα γυαλιά σε όλες τις υπερπαραγωγές!

Το μόνο που χρειάζεται, τελικά, είναι λίγο ταλέντο, πολύ όρεξη και αρκετή φαντασία…

Κάθε ΠΣΚ στις 7.00

Επίσης: ανήμερα Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά στις 7.00

Θησείον – Ένα θέατρο για τις τέχνες
Τουρναβίτου 7, Θησείο (metro Θησείο ή Μοναστηράκι)
210 3255444 ή www.ticketservices.gr

Εισιτήριο:12€ & 10€

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:

Τα “must”: *If only, Bios

*Ρωμαίος & Ιουλιέτα για 2, Θησείον

*Ακαταμάχητοι λεβέντες, ΕπιΚολωνώ

Ο Αμερικανός Τριανόν

Φεύγουσα κόρη, Φούρνος