Αναζητώντας τη δικαιοσύνη

11:14 12/7/2013 - Πηγή: Attiki Press

από τη Mαρίτα Μελέτη

Μετά τις διαδηλώσεις της Δημοτικής Αστυνομίας για τη μη διάλυσή της, μετά τα ανθρωποκυνηγητά, στα οποία η Ελληνική Αστυνομία έχει επιδοθεί, και μετά την αποφυλάκιση του Λάκη Γαβαλά, αναρωτιέσαι μήπως χρειαζόμαστε κάποιον υπερήρωα να βοηθήσει την κατάσταση ή έστω έναν καουμπόη («Ο Μοναχικός Καβαλάρης»). Βέβαια δεν αναζητούμε μόνο τη δικαιοσύνη, αλλά και την αγάπη, η οποία

όπως έρχεται, έτσι μπορεί και να φύγει ή και μην έρθει και καθόλου («Η αγάπη δεν έρχεται»).

Ο Μοναχικός Καβαλάρης (The Lone Ranger)

(Γουέστερν, 2013, Διάρκεια: 147') Αμερικάνικη ταινία σε σκηνοθεσία του Γκορ Βερμπίνσκι με τους Άρμι Χάμερ, Τζόνι Ντεπ, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Μπάρι Πέπερ, Γουίλιαμ Φίχτνερ.

Δυστυχώς ο τίτλος δεν παραπέμπει σε κάποια μεταφορά του Λούκυ Λουκ, αλλά το σκηνικό παραμένει η Άγρια Δύση. Στο Σαν Φρανσίσκο, λοιπόν, του 1933 ένας υπέργηρος Ινδιάνος αφηγείται σε ένα αγόρι την ιστορία του, συνδεδεμένη με το θρύλο του Μοναχικού Καβαλάρη, υπερασπιστή της δικαιοσύνης στο Τέξας της δεκαετίας του 1860.

Ο Μοναχικός Καβαλάρης δεν είναι ένα τυχαίο όνομα για την αμερικάνικη κουλτούρα. Η ιστορία του ξεκινά πριν ακριβώς 80 χρόνια: από το ντεμπούτο του στις ραδιοφωνικές συχνότητες το 1933 και την εξέλιξή του σε ήρωα της μικρής οθόνης, ο μασκοφόρος ήρωας της Άγριας Δύσης έγινε έμβλημα για πολλές γενιές Αμερικάνων. Το παράξενο είναι ότι έμεινε αναξιοποίητος από τη βιομηχανία του Χόλυγουντ μέχρι τη στιγμή που ο σκηνοθέτης των «Πειρατών της Καραϊβικής», Γκορ Βερμπίνσκι, ανέλαβε το εγχείρημα της μεταφοράς του στη μεγάλη οθόνη.

Δανειζόμενος το εύρημα του Θερβάντες στον «Δον Κιχώτη», ο οποίος βάζει τον πιστό σύντροφο Σάντσο Πάντσα να διηγείται τις περιπέτειες του ιππότη, ο Βερμπίσνσκι μεταφέρει τα κατορθώματα του ήρωα στον θεατή μέσα από αφήγηση του Τόντο, του πιστού συντρόφου του και εκδιωγμένου μέλους της ινδιάνικης φυλής των Κομάντσι. Ο Τζόνι Ντεπ που υποδύεται τον Τόντο είναι το βαρύ όνομα της ταινίας και πρέπει να αναδειχθεί σε ισότιμο πρωταγωνιστή πάση θυσία.

Ο Ντεπ υιοθετεί μια ινδιάνικη εκδοχή του Τζακ Σπάροου, αποδεικνύοντας πως γνωρίζει πολύ καλά πώς να ικανοποιήσει τις προσδοκίες του κοινού, δίνοντας ταυτόχρονα προσωπικό χρώμα και αναγνωρίσιμο πρόσωπο κάτω από τόνους μακιγιάζ. Στο ύψος των προσδοκιών στέκεται και ο Βερμπίνσκι, διαθέτοντας την τεχνογνωσία που χρειάζεται ώστε να καθοδηγήσει με θεαματικό, αλλά σταθερό τρόπο την ατμομηχανή μιας τέτοιας υπερπαραγωγής, κάνοντας ανεξάντλητες αναφορές στο «Κάποτε στη Δύση» του Σέρτζιο Λεόνε. Από την άλλη ο Χάμερ στον ρόλο του μασκοφόρου ήρωα, που πάνω στο άσπρο άλογό του αποδίδει δικαιοσύνη, είναι άχρωμος, άοσμος και άγευστος, χωρίς να διαθέτει αυτό το κάτι από Τζον Γουέιν και Κλιντ Ίστγουντ σε συνδυασμό από λίγο από Ζορό, που χρειάζεται προκειμένου να δώσει έναν πειστικό χαρακτήρα Άγριας Δύσης στον ήρωά του. Συνοπτικά, ο «Μοναχικός καβαλάρης» διαθέτει την λάμψη του απόλυτου καλοκαιρινού υπερθεάματος και τον κατάλληλο σταρ για να το στηρίξει. Παρόλα αυτά, η ταινία του Βερμπίνσι παραμένει μια άψυχη φαντασμαγορία, που σφυρίζει αδιάφορα, καθώς η χαοτική αφήγησή της λύνει τις όποιες διαφορές μέσα από την ασυγκράτητη βία.

Η Αγάπη δεν έρχεται (Un Bonheur n' Arrive pas Seul)

(Κομεντί, 2012, Διάρκεια: 110')

Γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία του Τζέιμς Χιούθ με τους Γκαντ Ελμαλέ, Σοφί Μαρσό, Μορίς Μπαρτελεμί.

Ο γεμάτος μπρίο Ελμαλέ ξεδιπλώνει το κωμικό του ταλέντο υποδυόμενος τον Σασά έναν πιανίστα, φανατικό εργένη, ο οποίος ζει γράφοντας διαφημιστικά τζιγκλάκια. Η ζωή του, όμως, θα αλλάξει όταν γνωρίσει τη Σαρλότ, μητέρα τριών παιδιών και πρώην σύζυγο ενός από τους σπουδαιότερους πελάτες των προϊσταμένων του. Συμπαθητική ρομαντική κομεντί που βλέπεται ευχάριστα, τώρα με τη ζέστη και συντροφιά με παγωτό ή φρουτοσαλάτα, με μερικές πρωτότυπες ιδέες, αλλά χωρίς κάποια ανατροπή.