Χειροτονίες…

17:36 6/11/2015 - Πηγή: Attiki Press

Το φαινόμενο δεν είναι καινοφανές. Το αντίθετο. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα έχει αρχίσει να αποκτά όλο και πιο συχνή περιοδικότητα. Όλο και πιο συχνά «αγανακτισμένοι» πολίτες εμφανίζονται να προπηλακίζουν ή ακόμα χειρότερα να χειροδικούν απέναντι σε πολιτικούς που συνάντησαν «τυχαία».

Του Νίκου Καραμάνογλου

Επειδή όμως δεν πιστεύω στην τυχαιότητα, έχω να παρατηρήσω τα εξής: Κανένα από τα αναλόγου «κάλλους» περιστατικά που έλαβαν χώρα στο παρελθόν δεν είχε δράστες απλούς πολίτες. Αντιθέτως πάντοτε οι ενεργούντες απαρτίζονταν από μέλη συγκεκριμένης κάθε φορά πολιτικής φράξιας,

που παρευρίσκονταν στον «χώρο δράσης» κατόπιν συνεννόησης.

Επειδή, λοιπόν, οι ενεργούντες δεν αποτελούνταν από όλο το πολιτικό φάσμα, δεν μπορώ να τους χαρακτηρίσω «λαό» ή «αγανακτισμένους», αλλά «ομάδες δράσης» ή καλύτερα «ομάδες κρούσης». Και επειδή δεν εξέφρασαν διαλογικά τις αντιρρήσεις τους, αλλά προπηλάκισαν και επιτέθηκαν, δεν μπορώ να χαρακτηρίσω τις ενέργειές τους «έκφραση δυσαρέσκειας», αλλά «επιβολή ιδεολογικών απόψεων δια της βίας», δηλαδή «τραμπουκισμό».

Δεν υπεραμύνομαι εδώ καμίας παρελθούσας κυβερνητικής ή άλλης πολιτικής, αλλά ούτε και προασπίζομαι συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα. Ο καθένας κρίνεται και θα κριθεί από τις επιλογές του. Από εκεί και πέρα όμως η απόσταση ανάμεσα στον διάλογο και τη βία είναι τεράστια, με ενδιάμεσο το ήθος μας ως λαού, ως κοινωνίας και ως πολιτείας. Αυτά για όσους αρέσκονται να συγχέουν τη σύνεση και τη μετριοπάθεια με την πολιτική στήριξη συγκεκριμένων ατόμων ή πρακτικών.

Από εκεί και πέρα όμως πρέπει να μας απασχολήσει πολύ σοβαρά το γεγονός ότι έχουν πάψει να ξαφνιάζουν ανάλογα φαινόμενα. Έχουμε συνηθίσει πλέον τη βία. Στους δρόμους μας, στα γήπεδά μας, στις πορείες μας. Έχουμε συνηθίσει τις φωνές και τους προπηλακισμούς μέσα στο κοινοβούλιό μας. Γιατί όχι και έξω από αυτό; Και όταν κοιτάς το τέρας και δεν σε τρομάζει, σημαίνει πως το έχεις ξαναδεί. Στον καθρέφτη…