Η αποθέωση της «Julieta» από τον Πέδρο Αλμοδόβαρ

11:23 10/11/2016 - Πηγή: Attiki Press

Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση.

από την Κλαίρη Μπάμπαλη & την Ηρώ Μητρούτσικου

«Julieta»

Τρία χρόνια μετά την ταινία του «Δεν Κρατιέμαι» (I’m So Excited!), ο Πέδρο Αλμοδόβαρ επιστρέφει με τη νέα του δημιουργία «Julieta», μιλώντας για το μυστήριο τού να εγκαταλείπεις αγαπημένα σου πρόσωπα (την οικογένεια σου δηλ.) σαν να μην υπήρξαν ποτέ….

Ο

σκηνοθέτης

Ο Αλμοδόβαρ (γενν.: 1949) σε όλες του τις ταινίες αποθεώνει τις γυναίκες. Αυτές είναι οι μόνιμες πρωταγωνίστριές του. Αυτό φαίνεται ακόμα κι από τον τίτλο της πρώτης του μεγάλου μήκους ταινίας «Η Πέπη, η Λούσση, η Μπουμ & τα άλλα κορίτσια» (1980). Ασχολείται με τα προβλήματα των γυναικών, υπαρξιακά, ψυχικά και διαπροσωπικά. Επίσης, μέσα από τις ταινίες του βλέπουμε την εξέλιξη της Ισπανίας. Πιστεύω ότι είναι δύσκολο να ξεπεράσει τις καλύτερες ταινίες του, που είναι «Ο νόμος του πόθου», «Ψηλά τακούνια», «Όλα για τη μητέρα» (Βραβείο σκηνοθεσίας, Καλύτερης Ξένης Ταινίας), «Μίλα της» (Όσκαρ σεναρίου), «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης» (Bραβείο σεναρίου και καλύτερης ταινίας), ενώ το «Γύρνα πίσω» πήρε βραβείο καλύτερων γυναικείων ρόλων για όλο το γυναικείο καστ (εκτός από τα βραβεία: ταινίας, σκηνοθεσίας, μουσικής, πρώτου γυναικείου ρόλου)!

Το καλύτερο gay film που έχω δει είναι το «Mala educacion» (Κακή εκπαίδευση) και, όπως λέει και ο ίδιος, είναι η πιο δύσκολη και τολμηρή ταινία του. Οι εμπειρίες του από το καθολικό σχολείο όπου φοίτησε και από τους εκκλησιαστικούς θεσμούς, σε συνδυασμό με τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη, αποτέλεσαν την έμπνευση γι’ αυτή την ταινία του 2004. Πρωταγωνιστής ήταν ο αξεπέραστος σε ερμηνεία αριστερός ηθοποιός και σκηνοθέτης Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, ο όποιος παίζει πάντα σε ταινίες με ιδεολογικό περιεχόμενο. O Αλμοδόβαρ είναι ένας σημαντικός σύγχρονος σκηνοθέτης και πιστεύω ότι αξίζει να δει κανείς όλες τις ταινίες του.

Η ταινία

Λεζάντα: Σενάριο: Πέδρο Αλμοδόβαρ, Alice Munro (short stories) Πρωταγωνιστούν: Αντριάνα Ουγκάρτε, Έμμα Σουάρεζ, Ίνμα Κουέστα, Ρόσι ντε Πάλμα, Πιλάρ Κάστρο. Ισπανία, 2016, διάρκεια: 99 λεπτά

Η νέα ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ ενοποιεί τρία διηγήματα της Άλις Μονρό (γενν.: 1931). Η συγγραφέας έχει βραβευθεί με Νόμπελ λογοτεχνίας και είναι Καναδέζα. Έτσι, αρχικό τους σχέδιο ήταν να γυρισθεί η ταινία στον Καναδά. Μετά σκέφτηκαν τη Νέα Υόρκη, αλλά ο Αλμοδόβαρ δεν μπορούσε να ζήσει πέντε μήνες σε ένα τόσο ξένο και με ξένη γλώσσα περιβάλλον. Τελικά η ιστορία μεταφέρθηκε και η ταινία γυρίστηκε στην Ισπανία.

Το κύριο πρόσωπο της ιστορίας είναι η Χουλιέτα, φιλόλογος, που κάτω από παράξενες συνθήκες γνωρίζεται στο τρένο με έναν ψαρά και τον ερωτεύεται. Φτάνει στο σχολείο που έχει διορισθεί και όταν εκείνος της γράφει ότι είναι ερωτευμένος μαζί της, τα παρατάει όλα και πηγαίνει στο χωριό του να τον βρει. Εκεί την υποδέχεται μία μυστηριώδης οικονόμος, που της δείχνει ότι είναι ανεπιθύμητη. Όμως, όταν οι δύο εραστές συναντιούνται, ως δια μαγείας ξεπερνιούνται όλα τα εμπόδια. Παντρεύονται, μοιράζονται ένα πολύ όμορφο πάθος και αποκτούν μία κόρη, την οποία λατρεύουν.

Παρόλα αυτά η ατμόσφαιρα μυστηρίου δεν εκλείπει, καθώς και η αίσθηση την οποία πυροδοτεί η οικονόμος, ότι υπάρχουν κρυμμένα μυστικά. Μία γυναίκα που έχει παρουσιασθεί ως φίλη του συζύγου, και έχει γίνει φίλη και με τη μάνα και με την κόρη, παίζει καταλυτικό ρόλο στο να οδηγηθεί το ζευγάρι σε μία βίαιη σύγκρουση. Μετά από από αυτή τη σύγκρουση, αυτός πνίγεται σε μία καταιγίδα, χωρίς να είναι ξεκάθαρο το αν λατρεύει αληθινά την ίδια και την κόρη τους, όπως ισχυρίζεται. Ακολουθούν η κατάθλιψη και οι ενοχές της Χουλιέτα και της κόρης, αλλά και της πρώην ερωμένης του, που δεν έχει διακόψει τις επαφές μαζί τους.

Η κόρη στην εφηβεία της, δημιουργεί μία ομοφυλοφιλική σχέση με την καλύτερή της φίλη, αλλά μετά χάνεται βίαια και από τη μάνα και από την κολλητή της. Εξαφανίζεται για 12 χρόνια και φτιάχνει την οικογένειά της. Αν και η Χουλιέτα γνωρίζει έναν καλό σύντροφο, ζει πάντα για την κόρη της. Ταυτόχρονα παρακολουθεί με πόνο, από μακριά, τους γονείς της, τη μητέρα της που αργοσβήνει και τον πατέρα της που βιάζεται να ξαναφτιάξει οικογένεια. Τη θλίψη διαδέχεται μία μικρή ανατροπή και η επερχόμενη αναλαμπή μάς κάνει να ελπίζουμε ότι η μάνα και η κόρη μπορεί, επιτέλους, να τα ξαναβρούν.

Παρά τη διάχυτη μελαγχολία της ταινίας ο σκηνοθέτης υμνεί, για άλλη μία φορά, τη γυναικεία φύση, όπως μας έχει συνηθίσει. Μιλά για την απώλεια, την αβεβαιότητα των ανθρώπινων σχέσεων και τους ανθρώπους που αγαπάμε, αλλά εγκαταλείπουμε. Πολύ χρώμα, όπως σε όλες τις ταινίες του Αλμοδόβαρ, και καλές ερμηνείες. Θεωρώ ότι αξίζει να δει κανείς αυτή την ταινία, η οποία που διεκδίκησε το φετινό Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες.

Το άρθρο Η αποθέωση της «Julieta» από τον Πέδρο Αλμοδόβαρ εμφανίστηκε πρώτα στο Alphafreepress.gr.