Ολισθήματα

15:28 18/3/2016 - Πηγή: Attiki Press

Του Νίκου Καραμάνογλου

Μπορεί ένα γλωσσικό ολίσθημα να καθορίσει την ιστορική διαδρομή μιας χώρας; Εξ ορισμού ένα τέτοιο ερώτημα αγγίζει τα όρια της υπερβολής, αλλά χάριν υποθέσεως ας μείνουμε σε αυτή τη συλλογιστική. Ο κ. Ιωάννης Μουζάλας, υφυπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής και αναδεδειγμένο, λόγω της συγκυρίας, κυρίως όμως λόγω της αβελτηρίας των συναδέλφων του, μέλος της κυβερνητικής ομάδας υπέπεσε κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής συνεντεύξεώς του σε γλωσσικό ολίσθημα, lapsus επί το ελληνικότερον, όπως κατ’ ανάγκην άκουσα πολλές φορές τις τελευταίες ημέρες στην τηλεόραση. Αυτό

το lapsus όμως δεν ήταν τυχαίο, όπως αυτά που συνηθίζουν κατά κόρον να προσφέρουν απλόχερα στο τηλεοπτικό κοινό οι τηλεαστέρες της πολιτικής μας σκηνής. Επρόκειτο για ολίσθημα ασυγχώρητο, από αυτά που επισύρουν την μήνιν των Ελλήνων. Τί έκανε ο κ. υφυπουργός; Απεκάλεσε την ακατανόμαστη Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (Πουγουδουμού επί το προφορικότερον) Μακεδονία.

Και ακολούθησαν, όσα ακολούθησαν, με τον υπουργό Άμυνας και πρόεδρο των ΑΝΕΛ να απειλεί εμμέσως με αποσταθεροποίηση την κυβέρνηση και ακολούθως να εκτελεί μια εξαιρετική κυβίστηση. Ανεξάρτητα από τις προσωπικές μου πεποιθήσεις, δεν θα μπω στον κόπο να πάρω θέση σε μια υπόθεση χαμένη προ εικοσιπενταετίας. Κι ούτε θα αξιολογήσω τις απόψεις του κ. υφυπουργού επί του θέματος, ο οποίος αν και ζήτησε δις συγγνώμη, εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι πεποιθήσεις του συμπορεύονται με την αρχική του δήλωση. Ο Φρόυντ νομίζω κάπου είχε γράψει ότι τα lapsus, οι πράξεις παράλειψης και επιλεκτικής αμνησίας φέρουν κρυμμένα μηνύματα από το ασυνείδητο.

Αλλά το ασυνείδητο είναι για τους ψυχολόγους και εμάς μας ενδιαφέρει το συνειδητό και δη η διαχείριση της όλης κατάστασης από τη στιγμή που πυροδοτήθηκε. Ας δούμε λοιπόν την αντίδραση του κυβερνητικού σχήματος. Ο υπουργός Άμυνας, όπως είπαμε εξανέστη, αν και παλαιότερα και ο ίδιος είχε υποπέσει στο ίδιο «σφάλμα», για να ηρεμήσει αργότερα, όταν είδε ότι ο πρωθυπουργός δεν πρόκειται να ενδώσει στην παραίτηση Μουζάλα και ο ίδιος κινδύνευε να χάσει την «καρέκλα». Από την άλλη πολλά κυβερνητικά στελέχη, αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός σιωπηρά, προσέφεραν υποστήριξη στον κ. Μουζάλα, άλλοι στηρίζοντας την αρχική του δήλωση και άλλοι δεχόμενοι τη συγγνώμη του, όχι μόνο για ιδεολογικούς λόγους, αλλά κυρίως γιατί κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο διαπίστωσαν ότι κανείς δεν θέλει στα χέρια του την «καυτή πατάτα» του μεταναστευτικού σε αυτή τη φάση. Ο ίδιος άλλωστε ο πρωθυπουργός έχει συνηθίσει όλοι να αποκαλούν τα Σκόπια Μακεδονία στις διεθνείς συσκέψεις που παρίσταται και είμαι βέβαιος πως τηρεί μια στάση σιωπηρής αποδοχής, καθώς οποιαδήποτε άλλη αντίδραση θα του προσέδιδε την έννοια του γραφικού σε βαθμό μεγαλύτερο από αυτόν που ήδη κατέχει.

Όλη αυτή η πολυφωνία και παραδοξολογία είναι σαφώς ενδεικτική του ομοιογενούς και της ποιότητας της κυβέρνησης που έχουμε. Και δεν θεωρώ ότι κομίζω γλαύκας ες Αθήνας όταν υποστηρίζω ότι τα ατοπήματα αυτά δεν θα έπρεπε να είναι συνηθισμένα φαινόμενα σε μια σοβαρή διακυβέρνηση. Και μια ακόμα επισήμανση: Όταν καταργούνται τα θαλάσσια σύνορά μας, όταν σφραγίζονται τα αντίστοιχα βόρεια, όταν οι «ακατονόμαστοι» Πουγουδουμίτες επαναπροωθούν επισήμως, αλλά κατά τρόπο παράνομο, μετανάστες στη χώρα μας, δεν τρέχει και τίποτα. Ένα λάθος όνομα όμως προκαλεί κυβερνητική κρίση και εν δυνάμει απειλεί την επιβίωση μιας κυβέρνησης. Αυτοί είμαστε.